✩ «Ακίνητες Ζωές» στον παντός καιρού κινηματογράφο «Άστυ».
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *
Ακίνητες Ζωές (Still Life / Sanxia Haoren), 2006
Η ενσυναίσθηση θα σώσει τον κόσμο. κάτι που ελπίζω να μιμηθούν οι μηχανές.
Ο κόσμος βουλιάζει στην αδιαφορία και στον ατομικισμό.
Η Τέχνη και μάλιστα η Έβδομη Τέχνη ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο που μας επιτρέπει να ξεφύγουμε από το καβούκι μας και να δούμε την γενικότερη εικόνα.
Οι άνθρωποι προδίδουν και προδίδουν. Τον εαυτό τους πρώτα, τα ιδανικά τους μετά και ύστερα τούς φίλους τους, τους δικούς τους ανθρώπους, τα παιδιά τους τα ίδια. Και μετά τα αναζητούν σαρακοφαγωμένοι από τις ενοχές. Μόνο που μερικές φορές – συνήθως – είναι πλέον πολύ μα πολύ αργά.
Συντρόφους κι εραστές βρίσκουμε άλλους/άλλες. Συνήθως τους παρηγορητές στον πρότερο πόνο μας που έμοιαζε αγιάτρευτος όμως πλέον ανίατος δεν είναι.
Το παιδί όμως, το κάθε παιδί είναι ένα, μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Τουλάχιστον σύμφωνα με τις στερεότυπες προκατασκευασμένες ιδέες τού παρόντος χωροχρόνου…
Ναι, ο κόσμος βουλιάζει κάτω από την τεχνολογική πίεση. Η γη διαμαρτύρεται, αλλά ποιος την ακούει. Σαν τα τραυματισμένα περιστέρια στις άκρες των αυτοκινητόδρομων…
Και μένουμε ενεοί, ακίνητοι να παρατηρούμε κοσμογονικές αλλαγές χωρίς να ξέρουμε τι να πράξουμε. Να δράσουμε ή όχι; Το φτηνό αλκοόλ, το τσιγάρο, η υπερκατανάλωση καφέ ή τροφής είναι συνήθως μια κατευναστική διέξοδος που μας βυθίζει σε μία μισονάρκη. Και το τοπίο θολό. Ποιος νοιάζεται σήμερα για την προοπτική; Κοντόθωρη πολιτική επιβίωσης μάς καταβάλλει πιότερο κι από την Χημεία.
Τα δηλητήρια είναι τόσο πολλά που οχιές και σκορπιοί φαντάζουν όντα ακίνδυνα.
Ταινία για την απελπισία που είναι τόσο βαθιά σαν σιωπή που κραυγάζει, σαν νεκρός που γυρίζει στον τάφο του, σαν ζωντανός που απονεκρώνεται…
Παρακολουθώντας αυτή την ταινία έγραψα το πιο κάτω ποίημα:
Του πόνου ο χρόνος πέρασε για τα καλά.
Καιρός τής χαράς.
Τής ξεγνοιασιάς καιρός.
Ζούμε σαν τα φυτά.
Τα οπωροφόρα δέντρα όμως είναι
Ευτυχισμένα.
Ο άνθρωπος ποτέ δεν γαληνεύει.
Πάντοτε μετανιώνει
Για το ένα και το άλλο.
Κι έρχεται μια μέρα
Που δεν απομένει χρόνος
Για μεταμέλειες.
Ακόμα και ο χώρος
Στενεύει τότε…
Μνήμη λαθεμένη
Μνήμη εκτυπωτή.
Παρεισέφρησαν αστέρια
Στον οικισμό μας
Κι εμείς τα σταυρώσαμε
Στο χριστουγεννιάτικο
Δέντρο στολίδια…
Πόσο θλιβερό είν’ όλα κατόπιν.
Πολλά υποσχόμενα πριν.
Βρήκαμε τη σκοτεινιά
Και μεθύσαμε Φως
Από το λαγήνι.
Δείτε ταινίες που ΔΕΝ σας αρέσουν. Είναι η καλύτερη (ομοιοπαθητική) δραματοθεραπευτική μέθοδος αυτοϊάσεως!!!!
Info: https://www.athinorama.gr/cinema/movie/akinites_zoes-1008492/
Ακίνητες Ζωές (Still Life / Sanxia Haoren) , 2006
Έγχρ. Διάρκεια: 108′, 4, Σινεφίλ , Κινεζική
Το φράγμα στην κοιλάδα του ποταμού Γιανγκτσέ (γνωστό ως τα Τρία Φαράγγια) οδηγεί στη σταδιακή βύθιση της παλιάς πόλης του Φέντζι. Ένας ανθρακωρύχος έρχεται στην περιοχή για να βρει τη γυναίκα του, που τον εγκατέλειψε πριν από χρόνια, ενώ καταφθάνει και μια νοσοκόμα, η οποία αναζητά επίσης το σύζυγό της.
Σκηνοθεσία:
- Ζία Ζιάνγκ Κε
Με τους:
- Ζάο Τάο
- Χαν Σάνμινγκ
- Ζουμπίν Λι
- Χονγκ Γουέι Γουάνγκ
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός https://konstantinosbouras.gr
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“Οι Αντίπαλοι”. Στα γήπεδα της επιθυμίας
30/04/2024, 8:07 μμ -
“Ripley”. Ο ασπρόμαυρος κόσμος των επιθυμιών
30/04/2024, 8:06 μμ -
Για την ταινία «Εμφύλιος πόλεμος». Μια ανολοκλήρωτη προφητεία
23/04/2024, 8:23 μμ -
“Το Ναυάγιο”. Στις ξέρες της τηλεθέασης
23/04/2024, 8:22 μμ -
✩ «Normal People». Ψυχική υγεία και εγωισμός
16/04/2024, 8:11 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Αλόγιστα κόστη”
Της Ελένης Κελεπούρη // * Αλόγιστα κόστη Ασθμαίνοντας για ένα γδάρσιμο, για ένα τυχαίο σύρσιμο των δακτύλων στον λαιμό. Τρέμοντας αυτό το φευγαλέο βλέμμα. Οι βολές των λέξεων ταράσσουν την εκκωφαντική αμηχανία. Η απόσταση -σαν
Περισσότερα -
7 Ιουνίου – Χένρυ Μίλερ
Ο Χένρυ Μίλερ που έφυγε σαν σήμερα το 1980, ήταν Αμερικανός συγγραφέας του οποίου το έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία την περίοδο του μεσοπολέμου, ενώ εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της γενιάς μπητ. Ως πεζογράφος διακρίνεται για το
Περισσότερα -
Το βιβλίο και ο συγγραφέας του: Μαζί του διέτρεχα τη ζωή μου
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Annie Ernaux «Ο νεαρός άντρας», Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Μεταίχμιο «Ήταν ο κομιστής της μνήμης του δικού μου πρωταρχικού κόσμου. Αναδεύει τη ζάχαρη μες στο φλιτζάνι με τον καφέ του για να τη
Περισσότερα -
Αληθινά εγκλήματα από την «Χώρα των Θαυμάτων»
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Γκιγέρμο Μαρτίνες «Τα εγκλήματα της Αλίκης», Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη, εκδόσεις Πατάκη, 2020, σελ. 355 «Θέλετε να πείτε ότι μπορεί να είναι αυτή η ακολουθία; Θάνατοι βασισμένοι σε σκηνές από το βιβλίο της Αλίκης;
Περισσότερα -
Ποίηση: “Λάφυρα, στην εκκρεμότητα της επιθυμίας”
Της Χαρούλας Βερίγου // * Σπύρος Τρούσας, Ακρυλικό 50χ100 εκ. 2017 Λάφυρα, στην εκκρεμότητα της επιθυμίας Μελαγχολική η αίσθηση της χαράς καλοκαίρι της μνήμης και της αλήθειας φεγγάρι μισό, σε φιλόξενη θάλασσα ακόμη πιο μακριά
Περισσότερα -
Αγώνας για ζωή
Γράφει η Αλεξάνδρα Μπακονίκα // Γιώργος Θεοχάρης: «Δίφορη μνήμη», Εκδ. Πόλις, σελ. 179 Κάποτε παλιά είχα ακούσει ότι η φτώχια στην επαρχία άρχισε αισθητά να μειώνεται στη δεκαετία’70, δεν κρύβω ότι μου έκανε φοβερή εντύπωση, καθώς
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αστεροειδής”
Της Βάνιας Ζαφειροπούλου // * Να ΄σαι λοιπόν απέναντι από την κάμερα. Την έστησες στο τρίποδο, εδώ στο άδειο κακοφωτισμένο δωμάτιο. Θέλεις το φως να είναι φυσικό, ότι φως υπάρχει, και οι θόρυβοι που έρχονται από το δρόμο δε σ΄ενοχλούν,
Περισσότερα
