Fractal
Home / Ποιήματα / Tρία ποιήματα
02/02/2021, 10:45 μμ

Tρία ποιήματα

Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου // *

 

 

 

 

 

 

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

(στα παιδιά που δε γεννήθηκαν ποτέ)

 

Μες τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μου,

Κατακαλόκαιρο θυμάμαι ήταν,

φανήκανε στον ουρανό δυο αστεράκια.

 

Ήτανε λαμπερά, ο θησαυρός μου,

και μου χαμογελούσαν και μου γνέφανε

πως σε λίγον καιρό θα ‘ρχότανε κοντά μου.

Αναθάρρησα, τα κοίταξα, μα η αλήθεια είναι

πως δεν τους έδωσα τη σημασία που ζητούσαν.

Κι αυτά ερχότανε όλο εκείνο το Καλοκαιράκι

την ίδια ώρα, ώσπου κάποια στιγμή,

κακιά στιγμή, σβήσανε και χαθήκαν

και μάταια ζητούσα να τ’ αντικρύσω.

 

Θέλω να πιστεύω πως θα ξανάρθουν

ή τουλάχιστον το ένα από αυτά.

Γιατί για κάποιο λόγο συμβαίνουν όλα

ή και γιατί ζητάνε κι άλλη σημασία

που δεν τους έδωσα, αψήφιστα.

Έτσι, για να μην έχω ενοχές,

μα και γιατί χρειάζομαι κι εγώ

έστω ένα αστεράκι να λάμπει

και να βασιλεύει και στο δικό μου ουρανό.

 

 

 

ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 

Τον συνάντησα το γέρο Φωτεινό κάπου στον Κόντρο

έξω από το κονάκι του και το βασίλειό του,

λίγο πιο πάνω από το δικό μου σπίτι.

Καταϊδρωμένος απ’ τον κάματο της μέρας

περήφανος στα κουρελιασμένα ρούχα της δουλειάς του

μόλις που γύρισε να με κοιτάξει, παράξενα κάπως…

Σα να μην περίμενε επισκέπτη μιας άλλης εποχής

και μάλιστα γυναίκα!

Αμέσως μετά άλλαξε ρότα, με καλωσόρισε,

φώναξε τη Θωδούλα να με φιλέψει

καθώς στα σπιτικά της εποχής του ήταν πρέπον.

Κι άρχισε να μου λέει για τη ζωή του

τη στερημένη, αλλά τίμια διαδρομή.

Τον άκουγα δίχως σταματημό να διηγείται

και όταν άρχισε να σουρουπώνει, γυναίκα εγώ

στο σπιτικό μου ήταν αρμόζον να επιστρέψω.

Με ξεπροβόδισε ως το πορτόνι, από καρδιάς

ευχήθηκε καλή ζωή και τίμια να έχω,

μα δε με ρώτησε για τη δική μου ιστορία

γιατί απλά δεν ήθελε να μάθει βιώματα

μιας άλλης εποχής, μακρινής απ’ τη δική του.

 

Ήταν το σπουδαιότερο μάθημα ζωής

που πήρα στη μοιραία αυτή συνάντηση…

(στον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη)

 

 

 

ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΙΗΤΩΝ

 

Κείνες τις μέρες ολομέλεια είχε η Βουλή των Ελλήνων

για θέματα Εθνικού ενδιαφέροντος, πολύ σημαντικά.

 

Κι έλεγαν πάρα πολλά οι ομιλούντες, με τα δικά του

ο καθένας επιχειρήματα, λίγο ή περισσότερο ισχυρά.

 

Κάποια στιγμή ,με κομπορρημοσύνη, ο ένας βουλευτής

την ομιλία του έκλεισε με στίχους Νομπελίστα ποιητή!

 

Κι ο άλλος, της αντιπολίτευσης, με στίχους άλλου

βραβευμένου ποιητή θριαμβευτικά του απάντησε.

 

Κι οι πολίτες που απ’ τα θεωρεία παρακολουθούσαν

αλλά κι οι άλλοι που τη συνεδρίαση έβλεπαν ζωντανά,

 

κάπου στη χώρα, απορούσαν γιατί τους χρησιμοποιούν

τους ποιητές, αφού ποτέ δε γίνονται όσα λέγονται!

 

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top