Fractal
Home / RE-FRACTAL / Τα μαζικά κόμματα δεν διασπώνται
05/08/2015, 11:13 πμ

Τα μαζικά κόμματα δεν διασπώνται

Του Πάνου Τριγάζη // *

 

Πηγή: avgi.gr

 

Ο κυρίαρχος λαός του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει τελικά τη λύση στα σημερινά προβλήματα του κόμματος που μας πληγώνουν και μας πονάνε.

 

syriza

 

“Δεν έφυγες για διακοπές;” με ρωτούν σύντροφοι και συντρόφισσες που συναντώ τυχαία τις τελευταίες μέρες. “Δεν είμαστε για διακοπές, έχουμε απλωμένο τραχανά” απαντώ, που στα χωριά της ορεινής Ηλείας σημαίνει ότι ζούμε έκτακτες καταστάσεις. Πραγματικά, οι συνθήκες είναι έκτακτες και για τον λαό μας και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί;

Η χώρα μας καλείται να περάσει από τις “συμπληγάδες” ενός νέου προγράμματος διάσωσης, με δυσμενής όρους. Να ξαναμπεί σε μια αέναη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, που δεν είναι άλλοι από τους εταίρους της, με τις οποίες υποτίθεται ότι είμαστε στην ίδια οικογένεια, συμβιώνουμε στο κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, το οποίο όμως έχει πολλούς ορόφους και διαμερίσματα, μερικά εξ αυτών στο υπόγειο, άλλα στο ισόγειο και άλλα στο ρετιρέ. Δεν πρόκειται – όλοι το ξέρουμε- για ένα κοινό σπίτι ισότητας και αλληλεγγύης. Ωστόσο, ίδιες συνθήκες επικρατούν και στα άλλα σπίτια του “παγκόσμιου χωριού” μας και επομένως δεν μπορούμε να αλλάξουμε σπίτι, να μεταναστεύσουμε σε άλλη ήπειρο. Παλεύουμε μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης για να αλλάξουμε την Ευρώπη όχι μόνο εντός της Ε.Ε., αλλά την Ευρώπη ως σύνολο.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μια ριζοσπαστική αλλαγή στην Ευρώπη δεν είναι εύκολο εγχείρημα, ούτε η Αριστερά της Ευρώπης είναι σήμερα σε θέση ισχύος για να το επιτύχει. Άλλωστε, ούτε η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση μπόρεσε να αλλάξει την Ευρώπη. Αντιθέτως, όταν αποφάσισε να ανοιχτεί στον διεθνοποιημένο κόσμο, μέσω της πολιτικής της ύφεσης με όχημα τη Διάσκεψη του Ελσίνκι για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και Συνεργασία (ΔΑΣΕ), βρέθηκε αντιμέτωπη με τις μεγάλες αντιφάσεις ενός συστήματος που βρισκόταν πολύ μακριά από τα οράματα των μεγάλων επαναστατών (Λένιν, Τρότσκι, Μπαχάρι, κ.ά.).

 

Ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ δεν διασπάται

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε “έφοδο στον ουρανό” με τη νίκη του στις εκλογές στις 25ης Ιανουαρίου 2015, με αποτέλεσμα την πρώτη στην Ιστορία της Ελλάδας εκλεγμένη κυβέρνηση της Αριστεράς. Όμως, παρά τα λεγόμενα από συντρόφους, η εντολή που έλαβε η κυβέρνηση δεν ήταν να εφαρμόσει ένα ευθέως αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, ούτε πολύ περισσότερο να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Ε.Ε. και Ευρωζώνης. Κυβέρνηση “κοινωνικής σωτηρίας” συγκροτήθηκε με συμμάχους τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το κόμμα των οικολόγων Πράσινων, το οποίο μας εξασφάλισε όχι ευκαταφρόνητα ερείσματα στην Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε άρδην ούτε τους εσωτερικούς και πολύ περισσότερο τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, παρά το πρωτόγνωρο κίνημα διεθνούς αλληλεγγύης με τον ελληνικό λαό και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχω την αξίωση, συγκεκριμένα ρεύματα ή ομάδες εντός του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ανάγνωση των εξελίξεων ίδια με τη δική μου ή και κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, σαν τον πολύπειρο Γιάννη Δραγασάκη. Προερχόμενος, όμως, από το ΚΚΕ και όχι από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, θεωρώ ότι έχω μπολιαστεί και μεγαλώσει κομματικά, εδώ και περίπου μισό αιώνα, με την ενωτική κουλτούρα του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή με την ΕΑΜική κουλτούρα, την κουλτούρα που ανέδειξε τη βαρύτατα ηττημένη και πληγωμένη ελληνική Αριστερά σε αξιωματική αντιπολίτευση διά της ΕΔΑ, το 1958.

Στη διαδρομή μου στο κομμουνιστικό και αριστερό κίνημα έχω ζήσει πολλές διασπάσεις. Τη διάσπαση του 1968 την έζησα όχι ως μέλος του ΚΚΕ, αλλά ως νεαρός δημοκράτης και μέλος της ΚΝΕ μετά το 1969. Θυμάμαι τις οξύτατες, μέχρι αλληλοεξόντωσης, διαμάχες ανάμεσα στο ΚΚΕ και στο ΚΚΕ Εσωτερικού, οι οποίες είχαν οδηγήσει στη διάσπαση και των μαζικών οργανώσεων του κινήματος. Άλλο ΠΑΜ το ΚΚΕ, άλλο το ΚΚΕ εσωτερικού. Θυμάμαι όμως και τα ποτάμια δακρύων όταν συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστερά και της Προόδου με βάση το κοινό πόρισμα ΚΚΕ – ΕΑΡ. Ακόμα πιο έντονα θυμάμαι τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991, όταν η υπό την Παπαρήγα ηγεσία εξοστράκισε τους ανανεωτές κομμουνιστές, που ήθελαν τον Συνασπισμό και όχι τη διάλυσή του. Κι όμως, παρ’ ότι είχαμε τότε ουσιαστικά μαζί μας την πλειοψηφία του κόμματος, τη μάχη τελικά κέρδισε η Παπαρήγα, διότι στα μάτια των απλών κομμουνιστών, της κοινωνικής βάσης του ΚΚΕ, εκείνη ήταν το κόμμα και εμείς οι διασπαστές. Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα παραδείγματα διασπάσεων, π.χ. από την Ιταλία.

Συμπεραίνω. Για να ευοδωθεί η οποιαδήποτε διάσπαση πρέπει να έχει μαζί της τη λαϊκή βάση του κινήματος και ευρύτερα τον λαό. Ο κυρίαρχος λαός του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει τελικά τη λύση στα σημερινά προβλήματα του κόμματος που μας πληγώνουν και μας πονάνε. Και μην ξεχνούμε το ιστορικό δίδαγμα ότι τα μαζικά κόμματα, με τη έννοια της μαζικής επιρροής δεν διασπώνται. Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, εδώ και καιρό, ένα τέτοιο κόμμα. Δεν είναι το άθροισμα των οποιοδήποτε συνιστωσών του.

 

* Ο Πάνος Τριγάζης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει διατελέσει μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ και της ΠΓ του ΣΥΝ

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top