Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ξεφλούδιζε αργά ο τοίχος και το ανώνυμο αποτύπωμα του. Το μικρό απομεινάρι του από σπρέι, μήνυμα ξεχάρβαλο νοήματος. Όσοι τουλάχιστον το είχαν εντυπώσει στην μνήμη τους το συμπλήρωναν ασυναισθήτως. Οι άλλοι
Περισσότερα
Tου Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ξεκίνησε με την πεποίθηση ότι όλα θα γίνουν. Ένα αόρατο χέρι θα κρατούσε το χέρι του και θα το κατηύθυνε με σπουδή και πρόγραμμα. Αγαπούσε να φαντάζεται τον κόσμο φτιαγμένο με κάποιο
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ο θάνατος ενός ρομαντικού Στην άκρια ενός γκρεμού, Στο φως τού δειλινού, που ακροπόρεψε στη μέρα Αποκαμωμένος, στα λευκά ντυμένος, κεφαλή και γένια. Στην άκρια ενός γκρεμού, πριν ήσυχα πηδήξει
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * … εν τω μεταξύ, η φαντασία του πανί, που φούσκωνε στον αέρα και τον έβγαζε σε όλες τις δυνατές ξέρες. Ανέβαινε πάνω τους και τις πρασίνιζε, τις φόρτωνε με σπίτια, άλογα,
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Αγάπησα το παρελθόν μου, γιατί η έννοια τής αγάπης υπάρχει προς χάριν του. Τα υλικά μου αγαπούν να φτιάχνονται, με τον τρόπο που εκείνο επέλεξε να με φτιάξει, δηλαδή με τον τρόπο
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Μεσίστια πανιά το μοιραίο καράβι. Για θλίψη δε φτιάχτηκε, μα μεταδένει θλίψη. Το βαραίνει ανάθεμα για τον αδικοχαμένο Αιγέα. Έπλεε μαυρομάντηλο, πάνω στον καλό καιρό, προμήνυμα θανατικό, αταίριαστο στη έμπλεη χαρά κι
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Απλωμένο σώμα. Ήλιος που κάρφωνε. Χιλιάδες μικρά τσιμπήματα μεταβόλιζαν έγνοιες και χειμώνες. Κλειστά τα μάτια μου στον κόσμο που δεν ήθελα, για λίγο που απωθούσα. Τα όνειρα έτσι τού φωτός έμοιαζαν φωτεινότερα.
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Σκοτείνιασε πολύ. Στην προσμονή τής μέρας, το φως που πάντα μας λυπόταν, κατέβαινε στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια του, εκεί όπου οι σημειώσεις του, το βιβλίο συμβάντων. Σκοτείνιασε και στον ύπνο τών ανθρώπων,
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Το σκοτεινό δωμάτιο φωτίστηκε με περιοδική φωταψία, νεκρούς και ζωντανούς κροσσούς, «ναι» και «όχι», που πιο καλά έμοιαζαν να μην είχαν ποτέ ζωγραφίσει τη ζωή μου ξανά. Δεν ήταν δικά μου ούτε τα
Περισσότερα
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Ένας δεινόσαυρος κόλλησε την μούρη του στην οθόνη τής τηλεόρασης. Με κοίταζε με τα αγκαθωτά σαγόνια του να αγριεύουν το γυαλί, τόσο που γίνηκε ματ. Γυρνούσε και ξαναγυρνούσε γύρα από τον εαυτό του
Περισσότερα
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Ζε Μήτσος «Ανύπνιες», εκδόσεις Poetry Slam Gr Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε διάφορους πειραματισμούς στην ποίηση. Πολλά καινούργια είδη, καινοτόμες ιδέες, που θα λέγαμε ότι θυμίζουν την εποχή του 1920, όπου διάφορα είδη και
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Πωλίνα Γουρδέα // Ο Κυριάκος Γιαλένιος είναι ένας νέος και ταλαντούχος συγγραφέας. Έχει ήδη κατακτήσει ένα κοινό που τον διαβάζει με πάθος και διαθέτει την ικανότητα να συνδυάζει την οπτική μνήμη με τη συγκινησιακή. Το τελευταίο
ΠερισσότεραΓιατί αρχαιότητα στη λογοτεχνία; Και γιατί Αρχαϊκή εποχή, λυρική ποίηση και Αρχίλοχος; Με αφορμή το μυθιστόρημά μου Ο Αρχίλοχός του/ Γαβριηλίδης 2016[1]. Η συγγραφή αυτού του βιβλίου ξεκίνησε από την αγάπη μου για τον αρχαίο κόσμο.
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Εάν κοιτάξετε με ελάχιστη προσοχή, κάτω από το πρόσωπο του πενηνταδυάχρονου Χωμ-Χωμ θα διακρίνετε εκείνον τον πιτσιρικά της δεκαετίας του ’70 και του ’80, ο οποίος είχε μιαν ατιθάσσευτη επιθυμία να ζήσει και
ΠερισσότεραΓράφει ο Ελευθέριος Μακεδόνας // Σκέψεις πάνω στο μυθιστόρημα του Αλμπέρ Καμύ “Ο Ξένος” (1942) Συχνά κάνουμε την υπόθεση, ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος έχει διαφορετικά συναισθήματα και διαφορετικές ηθικές αντιλήψεις από τις δικές μας – ότι ο λεγόμενος
ΠερισσότεραΓράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Αγγελική Δημουλή: «Θέναρ», εκδ. Βακχικόν Μερικές φορές διαβάζουμε ποιητικές συλλογές, όπου ο τίτλος τους μπορεί με μια πρώτη ματιά να μας ξενίσει, όμως, μπορεί και να μας ιντριγκάρει, να μας κινήσει την περιέργεια
ΠερισσότεραΓράφουν η Ελένη Γκίκα και η Βιβή Γεωργαντοπούλου // “Ήταν όλα τυχαία, Τζέρι…” Γράφει η Ελένη Γκίκα “Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ” του Φίλιπ Ροθ. Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά. Εκδ. “Πόλις”, σελ. 170 “Όλα τα θεωρούσε ασκήσεις χωρίς νόημα. Αυτό που
Περισσότερα
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Ευγένιου Τριβιζά «Ο φωτογράφος Φύρδης Μίγδης», Εικονογράφηση: Βάλλυ Λιάπη, εκδ. Κέδρος, 27 σελ. Εκείνο που χαρακτηρίζει τον Τριβιζά ως συγγραφέα είναι που δεν συνηθίζει να λέει ψέματα στα παιδιά. Σέβεται την αντίληψη
ΠερισσότεραΤης Ευσταθίας Δήμου // Σοφία Παπαχριστοφίλου, “Αναπνέοντας με λέξεις”, Το Κοράλλι, Αθήνα 2021. Το πρόσφατο βιβλίο της Σοφίας Παπαχριστοφίλου συνιστά ένα πεδίο στο οποίο συναντιούνται κείμενα τα οποία ούτε ομοειδή είναι, αλλά ούτε και ομόθεμα, προέρχονται δηλαδή και
ΠερισσότεραΤης Γεωργίας Βραχνή // * Θαμπές μορφές κυκλώνουν τα μάτια του. Κάθε μέρα και ένας θάνατος- Η απουσία του εαυτού. Κάθε μέρα και μια γέννηση- Η παρουσία ενός άγνωστου. Ξεθωριασμένες κηλίδες μνήμης στον καμβά της ύπαρξής του.
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Κρίστιν Σβάβα Τομασντότιρ, «Προαναγγελία θύελλας». Μετάφραση: Μαρία Πανοπούλου. Εκδόσεις Βακχικόν. Αθήνα, 2022 Η Κρίστιν Σβάβα Τομασντότιρ (Kristín Svava Tómasdóttir, γεν. 1985) από τη μικρή της ηλικία, ασχολήθηκε κατά κόρον με
ΠερισσότεραΓράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Ολομόναχοι μαζί του Σταύρου Σταυρόπουλου», εκδ. Σμίλη, σελ. 98 Ολομόναχοι μαζί σημαίνει folie a deux – η τρέλα των παθιασμένων. Σημαίνει το κρηπίδωμα των λέξεων που αντέχει διά της κατάρρευσης. Είναι η σιωπή πριν
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Πέρσα Κουμούτση // «Καβάφης: Πόλη, Πολιτική, Πολιτισμός» είναι το θέμα των Καβαφείων 2019, που διοργανώνει το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού (ΕΙΠ) 1 Οκτωβρίου στο Κάιρο και 2 και 3 Οκτωβρίου στην Αλεξάνδρεια. Το διεθνές συμπόσιο για τον γεννημένο στην
ΠερισσότεραΓράφει η Μαρία Βρέντζου // “Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία” του Τομά Κανταλούμπ, εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Δημήτρης Δημακόπουλος, Γαλλία, 2021, σελ. 544 Ο δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής Τομά Κανταλούμπ, απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, μας προσφέρει το
ΠερισσότεραΓράφει ο Σωτήρης Λυκουργιώτης // Χριστιάνα Γενεθλίου «Κραυγές ονείρων», εκδ. Ιωλκός Η πρώτη ποιητική συλλογή της Χριστιάνας Γενεθλίου, που επιγράφεται «κραυγές ονείρων» και βγήκε σε κυκλοφορία τον Νοέμβριο του 2023 από τις εκδόσεις Ιωλκός, αποτελεί αναμφίβολα
ΠερισσότεραΤης Σωτηρίας Μιχαλοπούλου // * «Πάντα πλήρη Θεών»* Πλήρης του πάθους, κατοικώ αλλού. Διίσταμαι και φέρω τη μορφή σου, ύλη και σκόνη του καπνού. Βαρέως φέρω, φεύγω, παιδεύω τα λόγια μου να ζουν. Γέρνουν τα
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Μαρία Λούκα «Μια γυναίκα απολογείται», εκδ. Τόπος, σελ. 80 Αν δεν τον σκότωνα, θα με βίαζε. Εμένα. Την Ελένη. Όπως βιάζουν καθημερινό χιλιάδες γυναίκες που παγώνουν και δεν αντιδρούν.
Περισσότερα
