«Παιδί που εγεννήθη / τον κόσμο άλλαξε»
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //
Αγγελική Δημουλή: «Θέναρ», εκδ. Βακχικόν
Μερικές φορές διαβάζουμε ποιητικές συλλογές, όπου ο τίτλος τους μπορεί με μια πρώτη ματιά να μας ξενίσει, όμως, μπορεί και να μας ιντριγκάρει, να μας κινήσει την περιέργεια για το τι θα συναντήσουμε στις σελίδες του βιβλίου. Βέβαια, ο τίτλος δεν κάνει το έργο. Μια ποιητική συλλογή μπορεί να έχει έναν ελκυστικό τίτλο, αλλά να είναι αδιάφορη. Μπορεί, όμως, να παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Στην ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή «Θέναρ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν» συμβαίνει το δεύτερο.
Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο. Θέναρ σημαίνει χούφτα και μπορεί να ερμηνευθεί με δύο τρόπους. Κατά μία έννοια θα μπορούσε να σημαίνει μια χούφτα ποιήματα καθώς η συλλογή δεν περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ποιημάτων και όλα σχεδόν τα ποιήματα είναι ολιγόστιχα. Κατά μια δεύτερη έννοια η Αγγελική Δημουλή κρατάει στη χούφτα της έναν δικό της κόσμο από συναισθήματα, κοινωνικές ευαισθησίες, συγκινησιακές φορτίσεις, που με τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή μας προσφέρει απλόχερα. Όσα κρατάει μέσα της η ποιήτρια, ξεχειλίζουν και μετουσιώνονται σε στίχους.
Η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται: «Παραλλαγές σε μια ηλιαχτίδα» και το δεύτερο: «Παραλλαγές σε μια φεγγαρόπετρα». Στο πρώτο μέρος συναντάμε ποιήματα σε ελεύθερο στίχο και μερικά πεζοποιήματα τα οποία είναι σαν μικρές ποιητικές ιστοριούλες. Στο δεύτερο μέρος υπάρχουν ποιήματα σε ελεύθερο στίχο με εσωτερικό ρυθμό, που ρέει στην ανάγνωση.
Κεντρική εικόνα των ποιημάτων, που υπάρχουν και στα δύο μέρη της ποιητικής συλλογής της Αγγελικής Δημουλή είναι το παιδί. Το παιδί παρουσιάζεται σαν σύμβολο της αθωότητας, της ειλικρίνειας και του αυθορμητισμού. Στους δύσκολους καιρούς το παιδί είναι το μόνο, που μπορεί να δώσει μια ελπίδα ολοκλήρωσης: «Δύσκολοι καιροί για ποίηση / Εσύ / το / μόνο / άρτιο / ποίημα». Το παιδί μπορεί να φέρει την πίστη για κάτι καλύτερο. Για μια καλύτερη τύχη: «τα γαλάζια λόγια σου / μας κάνουνε ξανά / να πιστέψουμε / στην τύχη / ό,τι κι αν δείξουνε / τα ζάρια.» Το παιδί ξεπροβάλει σαν ελπίδα και σαν φως: «Τέσσερα δοντάκια / πυρσοί λευκοί / να φωτίζουνε / τα βράδια μας». Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ποίημα, που κλείνει τη συλλογή με τον τίτλο «Παιδί του Φθινοπώρου». Επίσης, το ποίημα, που ανοίγει το δεύτερο μέρος της συλλογής αναφέρεται στα παιδιά της δεκαετίας του ’90, που μοιάζουν να έχουν γεράσει πρόωρα και ρίχνουν «ζαρωμένα βλέμματα». Όμως, το νέο παιδί, που γεννιέται, φέρνει την ελπίδα, ότι θα καταφέρει όσα δεν κατάφεραν οι πρόγονοί του: «Παιδί που εγεννήθη / τον κόσμο άλλαξε».
Η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή, δεν εξαντλείται στην εικόνα του παιδιού. Διαβάζοντας όλα τα ποιήματα θα συναντήσουμε κι άλλες μορφές, όπως της γιαγιάς, που χαιρετάει από μακριά και όταν την πλησιάζει η ποιήτρια από κοντά ανακαλύπτει πως είναι κωφάλαλη. Θα βρούμε ένα πικάπ, που δεν παίζει ποτέ, όμως, αν κάποιος ανοίξει το ραδιόφωνο θα γεμίσουν όλοι με μουσική. Η Αγγελική Δημουλή μας ταξιδεύει στην Μεδίνα, στο Αφγανιστάν και στην Συρία. Μας συγκλονίζει με στίχους αποφθεγματικούς: «Το δύο είναι αδιαίρετο / (κι αν κάποτε κανείς τα καταφέρει, θα δει πως αν διαιρεθεί, / μένεις μισός)».
Θα πρέπει να αναφέρουμε πως η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή «Θέναρ» έχει ως εισαγωγή ένα ποίημα του συγγραφέα και κριτικού μουσικής και θεάτρου Θανάση Βαβλίδα, που αναφέρεται στο χάδι.
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή «Θέναρ» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο και θα λέγαμε πως η ποιήτρια κατάφερε να μας χαρίσει όσα πολύτιμα κρύβονταν στην χούφτα της.