Fractal

Ποίημα: “Οι υπαίτιοι “

Γράφει η Πόλα Βακιρλή //

 

 

 

 

 

Οι υπαίτιοι

 

Εμείς, της προηγούμενης των τέκνων μας γενιάς

που αναθρέψαμε στις χούφτες μας το όνειρο

κι αυτάρεσκα το ντύσαμε πολύχρωμα κουρέλια

χορό να σέρνει μαγικό στου απείρου τη σκηνή

και τα πανιά τεντώσαμε συχνά κόντρα στον άνεμο

που ήδη είχε αρχίσει ενάντιος να φυσάει

 

τίποτα δεν νοήσαμε πέρα απ’ τον εαυτό μας

και σε οικίες ανέστιες ,από άχυρο

τον βάλαμε να κατοικήσει, χωρίς φωτιά, χωρίς θεούς

δίχως να λογαριάσουμε τη φορά του ανέμου

 

δεινοί προσωπιδοφόροι στου αύριο την επίσκεψη

που ζήτησε να ζει κάτω απ’ τα δέντρα

 

Μες στο αψύ του ήλιου λιώσανε οι μπογιές

και με τα δάκρυα σμίξανε στο πρόσωπό μας

για να φανούνε οι αιώνιες χαρακιές

που αμείλικτα εχάραζε ο χρόνος

 

Αμετανόητοι σταθήκαμε στο κάλεσμα δαιμόνων

με προσωπείο καλύπτοντας τα μάτια

και τα χέρια άπληστα ρουφούσανε της γης τον πλούτο

την ικμάδα της στραγγίζοντας

 

Κι ως το Κακό την πόρτα του αχυρόσπιτου να κρούσει

τίποτα δεν αντιληφθήκαμε,

παρά μονάχα με ποιον τρόπο σκορπούσανε τα άχυρα

στους πέντε ανέμους!

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top