Fractal

✩ «Μπάσταρδα», μια ταινία για τη νέα μεσοαστική γενιά (της ειρηνικής αμφισβήτησης).

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

 

«Μπάσταρδα», μια ταινία για τη νέα μεσοαστική γενιά (της ειρηνικής αμφισβήτησης).

 

 

Για τους άνω των 60, που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τα μεγάλα αριστουργήματα τής Έβδομης Τέχνης πριν αυτή υβριδοποιηθεί και καταστεί φτωχός συγγενής τής τηλεόρασης στην αρχή και του Διαδικτύου μετέπειτα, μάλλον αργόσυρτη, βαρετή και κάπως δήθεν αυτή η ετεροχρονισμένη και κατακαθισμένη σεξουαλική επανάσταση τού καναπέ, οι ενδοοικογενειακές ελευθεριότητες (σιγά τα λάχανα!!!) και η απουσία πνευματικότητας, ιδανικών. Τα εγώ ενάντια στο εμείς παρά τις ευκαιριακές επίπλαστες συσσωματώσεις συγκατοικιακού τύπου.

Παρ’ όλα αυτά, σέβομαι πως για τους πρωτοετείς φοιτητές κάτι τέτοιο μπορεί να είναι κάτι από λυτρωτικό έως και μυητικό.

Εξάλλου οι τελετές ενηλικίωσης ήταν θεσμοθετημένες από τα πανάρχαια χρόνια, όσο κι αν ανεβαίνει το κατώτερο ηλικιακό χρονικό όριο…

Σήμερα θεωρείται κανείς έφηβος μέχρι τα σαράντα, μένει με τους γονείς του και ζητάει χαρτζιλίκι…

Καλώς. Πολύ καλά. Ο πλεονάζων ελεύθερος χρόνος μετατρέπεται σε σπουδή, σπουδές, μελέτες, έρευνες, αναλογισμούς, διαλογισμούς, απολογισμούς παντός είδους.

Μέχρις εδώ όλα καλά.

Ακόμα και ο χαλαρός αφηγηματικός ρυθμός, η απουσία συνεκτικού ιστού (πέρα από την διάχυτη ελευθεριότητα) οδηγεί σε μία πολιτιστική χαύνωση άλλου τύπου. Ο υπέρ-καταναλωτισμός και η διασπάθιση φυσικών και ανθρώπινων όρων που διακατέχει την «Κοινωνία τής Αφθονίας» παίρνει εδώ άλλες μορφές, ζωικού τύπου. Η σωματική βιοενέργεια, μετά την υπεραντληθείσα συναισθηματική ενέργεια (που οξύνεται τεχνητά με την πολυδιαφημισμένη ενσυναίσθηση) γίνεται κι αυτή αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, κατ’ αρχήν μέσα από την προαγωγό Τέχνη.

 

Μεγαλώσαμε με συνθήματα κατά τής Χούντας, κατά του ναζισμού, του νεοναζισμού, του φασισμού, των σεξουαλικών και φυλετικών διακρίσεων. Μερικές άτονες συνουσίες δεν θα επαυξήσουν καμία κοινωνική αλχημεία.

Η πραγματική αλχημεία τού Πνεύματος είναι η αέναη αναζήτηση τής Γνώσης, τού Αόρατου, τού ΆΦΑΤΟΥ, τού Άρρητου. Βεβαίως και προέχει η αυτογνωσία και η αυτοβελτίωση. Βεβαίως και πρέπει να εξοικειωθούμε με το σώμα μας και να διεκδικήσουμε την επανένωσή του σε ένα όλον. Όμως ας μην μείνουμε εκεί. Ας μην αρκεστούμε σε αυτό. Γιατί είναι ακόμα μία χειμερία νάρκη, όπου καταναλώνουμε αδιακρίτως ό,τι μας διαφημίζουνε.

Η όξυνση τής κριτικής Σκέψης είναι το ζητούμενο στην τρίτη δεκαετία τού εικοστού πρώτου αιώνα.

Αλλιώς θα γίνουμε τα ινδικά χοιρίδια των μηχανών.

Αυτό μου θύμισε ετούτη η ταινία κι έφυγα στο διάλειμμα για να πάω σπίτι μου και να στροβιλιστώ διαλογιζόμενος…

Μόνον ο αυτοσαρκαστικός τίτλος μού άρεσε.

 

 

 

info:  https://www.athinorama.gr/cinema/movie/mpastarda-10078157/

 

Μπάσταρδα 2022, Έγχρ., Διάρκεια: 94′ Δραματική, Eλληνική

Πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια αφήνουν πίσω τους την καλοκαιρινή καθημερινότητα της πόλης και ζουν το εδώ και τώρα σ’ ένα απομονωμένο σπίτι στην εξοχή.

 

Σκηνοθεσία:

  • Νίκος Πάστρας

Με τους:

  • Αφροδίτη Καποκάκη
  • Ναταλία Σουίφτ
  • Εριφύλη Κιτζόγλου
  • Ζαχαρία Γουέλα

 

 

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός, (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top