«Κλειστό λόγω ρινοκερίτιδας»
Γράφει η Δήμητρα Καρατώλου // *
«ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΡΙΝΟΚΕΡΙΤΙΔΑΣ»
Με αυτή την ταμπέλα έκλειναν το ένα μαγαζί μετά το άλλο στο θεατρικό έργο «Ρινόκερος» του Ευγένιου Ιονέσκο. Γιατί οι άνθρωποι της μικρής πόλης όπου διαδραματίζεται ένας-ένας μεταμορφώνονταν σε επιθετικούς, άγριους ρινόκερους…
Σκέφτομαι πολύ καιρό τώρα τον «Ρινόκερο», γιατί η βία σε όλα τα επίπεδα είναι τρομερή. Το διαβάζω στις τόσες αποτρόπαιες ειδήσεις, το ακούω σε συζητήσεις, το ακούω στις συνεδρίες, το ζω και η ίδια. Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι ανοίγω την πόρτα μου να ξεκινήσω την ημέρα και παράλληλα ανοίγω την πόρτα στην κακία και στη σκληρότητα. Και εκείνες τις στιγμές την ξανακλείνω, νιώθω την ανάγκη να προστατευτώ και κάθομαι στο μπαλκόνι έστω για λίγα λεπτά να διαλογιστώ, να προσευχηθώ, να βγω εστιασμένη στο κέντρο μου και προσανατολισμένη στο φως που συνεχίζει να υπάρχει παρά τους σκοτεινούς καιρούς που διανύουμε. Ατομικά, συλλογικά, εθνικά, διεθνώς…
Τον «Ρινόκερο» τον είχα δει πριν χρόνια στο θέατρο και μου είχε μείνει το πόσο εύκολο είναι να μεταμορφωθούμε όλοι σε επιθετικούς, καταστροφικούς ρινόκερους. Να απαντήσουμε στη βία με βία, στην επιθετικότητα με επιθετικότητα, στην κακία με κακία. Είναι τόσο εύκολο!
Το αγόρασα πρόσφατα σε βιβλίο και ήταν εξίσου συγκλονιστικό. Το πώς ενώ εμφανίζεται στην αρχή μόνον ένας άνθρωπος που έχει μεταμορφωθεί σε ρινόκερο, ο περισσότερος κόσμος είναι είτε κοιμισμένος είτε το αρνείται. Λίγοι αρχίζουν να ανησυχούν…
Τα κρούσματα των μεταμορφωμένων πληθαίνουν, όμως οι φωνές καθησυχασμού συνεχίζουν.
«Μην ανησυχείς, κανένας μας δεν αλλάζει τα πιστεύω του. Για αυτό μην στενοχωριέσαι για μερικά κρούσματα ρινοκερίτιδας. Θεώρησέ το σαν κολλητική επιδημία που θα περάσει».*
Όμως αντί να περάσει μεταμορφώνονται ο ένας μετά τον άλλον…Γνωστοί και φίλοι αλλάζουν σε επιθετικά πλάσματα, ο κύκλος μικραίνει…
Κάποιοι εκλογικεύουν, δικαιολογούν, προωθούν την αλλαγή ως θετική, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής. «Ποιος μπορεί να πει πού τελειώνει το φυσικό και πού αρχίζει το αφύσικο;»
Κάποιοι δεν αντιδρούν, γιατί πολύ δικά τους πρόσωπα είναι πλέον ρινόκεροι. Άρα πώς να εναντιωθούν;
Κάποιοι υπερασπίζονται τη δύναμη της συνήθειας: «Τώρα πια κανένας δεν ξαφνιάζεται όταν βλέπει κοπάδια ρινόκερων να καλπάζουν στους δρόμους. Οι άνθρωποι παραμερίζουν και συνεχίζουν τη βόλτα τους ή πάνε στις δουλειές τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα».
Από ένα σημείο και μετά αμφισβητείται ακόμα και αν ο άνθρωπος είναι ανώτερος του ρινόκερου.
«Δείχνουν χαρούμενοι. Ειν’ ευχαριστημένοι μ’ αυτό που έγιναν. Δεν δείχνουν τρελοί, δείχνουν πολύ φυσιολογικοί. Άρα θα είχαν σοβαρούς λόγους που αποφάσισαν να μεταμορφωθούν.»
Παντού κυκλοφορούν μόνον ρινόκεροι και ο μόνος εναπομείνας άνθρωπος είναι κλεισμένος στο σπίτι του, βιώνοντας αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια νιώθει ότι πλέον εκείνος είναι το τέρας, από την άλλη είναι έτοιμος έστω και μόνος να πολεμήσει αρνούμενος να συνθηκολογήσει.
Πολλοί οι συνειρμοί και τα νοήματα του έργου. Όταν γράφτηκε, είχε συνδεθεί αλληγορικά με το πώς εξαπλώθηκε ο φασισμός. Ανήκει στο θέατρο του παραλόγου, αλλά τελικά είναι τόσο πραγματικό και επίκαιρο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο παράλογη είναι η καθημερινότητα.
Όχι, δεν είναι τέρας όποιος δεν έχει ήδη μεταμορφωθεί σε σκληρό και επιθετικό «ρινόκερο», παρόλο που οι σειρήνες των καιρών σχεδόν το επιτάσσουν. Πιθανότατα όμως νιώθει αρκετά μόνος, μπερδεμένος, ίσως και άοπλος κάποιες φορές. Και ίσως προτιμά να μένει σπίτι με συντροφιά πιο αγνά πράγματα…ένα βιβλίο, τη μουσική, λίγους οικείους που ακόμα δεν έχουν μεταμορφωθεί. Ή να βγαίνει έξω στη φύση που έχει το δικό της ήρεμο ρυθμό και δύναμη. Δεν πειράζει, είναι βάλσαμο η μοναχικότητα σε αυτούς τους καιρούς, έστω κι αν κάποιες φορές γίνεται και μοναξιά.
ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΛΟΓΩ ΡΙΝΟΚΕΡΙΤΙΔΑΣ!
* Τα αποσπάσματα από το βιβλίο «Ρινόκερος» του Ευγένιου Ιονέσκο, μετ. Ερρίκου Μπελιέ, εκδόσεις Κέδρος
* Η Δήμητρα Καρατώλου δραστηριοποιείται στον τομέα της συμβουλευτικής, συνδυάζοντας τη συνθετική ψυχοθεραπεία και το coaching. Το πνευματικό της παιδί είναι η Lifepassport – dream, plan, act! Παρατηρεί και γράφει με την ελπίδα της αλλαγής μέσω της συνειδητότητας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Focus στην υγεία | Ζεστό ή κρύο
16/04/2024, 8:08 μμ -
-
Ψυχοθεραπεία: Αναζητώντας τη δική σου Αλήθεια
27/02/2024, 8:15 μμ -
-
Focus στην υγεία: Τα μυστήρια του εγκεφάλου
30/01/2024, 7:44 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποιητικοί δρόμοι
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Δημήτριος Γ. Καφετζής «Χαραμάδες», εκδ. Ηριδανός Ζούμε σε μια εποχή, που η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει πάρει την πιο βάρβαρη μορφή της. Που οι μεγάλες τσιμεντουπόλεις έχουν απορροφήσει τον άνθρωπο και τον
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ζεστοί δρόμοι”
Του Χριστοφόρου Τριάντη // * ΖΕΣΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Θλίψη γεννούσαν οι μουσικές του καλοκαιριού. Ο ποιητής έβγαινε από τις θημωνιές τον Θεό ν’ αντικρίσει. Έτρεχε να σώσει την ομορφιά στους ζεστούς δρόμους . Στις άκρες τους,
Περισσότερα -
Ταξιδιώτες του Χρόνου…
Του Νίκου Τσούλια // * Ο χρόνος κυλάει προς μια κατεύθυνση πάντα. Είναι αμείλικτος στη ροή του˙ ό,τι σημειώνεται στα κιτάπια του αλλάζει την επόμενη στιγμή. «Τα πάντα ρει», θα μας λέει διαρκώς και αιωνίως ο μεγάλος μας φιλόσοφος Ηράκλειτος.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η Λευτεριά της Λέσβου”
του Κώστα Ν. Βελούτσου // * Το παρακάτω διήγημα είναι αφιερωμένο σ’ όλους τους Λέσβιους προγόνους μας, που πολέμησαν για τη ζωή, τις αξίες και για τον πολιτισμό του νησιού. «Το ωρολόγιον της Μητροπόλεως αντήχει μίαν μίαν τας
Περισσότερα -
Η αγριότητα της ζωής
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Patrick Hamilton «Οι σκλάβοι της μοναξιάς», Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, εκδ. Στερέωμα O Πάτρικ Χάμιλτον ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε το 1904 και πέθανε από κίρρωση του ήπατος λόγω αλκοολισμού το 1962.
Περισσότερα -
Στο μεγάλο ποτέ, στο μικρό μας παντού
Γράφει η Γιόλα Πετρίτση // «Λιούις και Ειρήνη» του Πολ Μοράν, Εκδόσεις «Καλέντη» σελ 216 Ο Λιούις: Γάλλος από τη μητέρα του και εξώγαμος γιος ενός Βέλγου τραπεζίτη, που πέθανε πριν ο Λιούις τελειώσει το Κολέγιο. Ανατράφηκε στις
Περισσότερα -
Οι πρωτομάστορες του ποιητικού λόγου (Μία αναφορά στην Α’ Αθηναΐκή Σχολή)
Γράφει ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης // Οι πρωτομάστορες του ποιητικού λόγου (Μία αναφορά στην Α’ Αθηναΐκή Σχολή) Του Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» και της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών Αποτελεί δίχως καμιά αμφιβολία αλήθεια πως μέσα στον σύγχρονο
Περισσότερα
