Fractal

Για το αδύνατον της συνεννόησης στο χώρο της παιδείας

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

 

Ορισμένα γεγονότα που έρχονται στο φως της επικαιρότητας με εκρηκτικό τρόπο, προκαλούν απύθμενη θλίψη στον απλό πολίτη, και απλώς μαρτυρούν ότι παρά τις καλές και δημιουργικές  προθέσεις κάποιων πολιτικών,  η κατάσταση προοιωνίζεται αποτελματωμένη.

 

Πόσο ικανοποιημένος, λοιπόν, μπορεί να αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης διαβάζοντας τις πρόσφατες ανακοινώσεις των πρυτάνεων των πανεπιστημίων της χώρας, άραγε; Τελευταία, το υπουργείο παιδείας της κυβέρνησης δρομολόγησε έναν νόμο που αφορά κάποιες συγκεκριμένες πτυχές της πλέον εύρυθμης λειτουργίας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μας. Δυστυχώς οι πρυτάνεις αντέδρασαν, και μάλιστα εκκωφαντικά! Ειδικότερα αρνήθηκαν τον καθορισμό ενός ελάχιστου βαθμού για την εισαγωγή των φοιτητών σε αυτά, ενώ σε παράλληλη θέση βρέθηκε και η δρομολογούμενη αστυνόμευση των πανεπιστημίων.  Προφανώς ενδιαφέρονται πρωτίστως για να μην μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών που φιλοξενούν στις σχολές τους, δηλαδή είναι γραμμένοι στους σχετικούς καταλόγους, αδιαφορώντας για τις άλλες εκπαιδευτικές παραμέτρους που τους αφορούν. Κι’ αν από τη μια μεριά δεν υπάρχει ικανοποίηση από τη θέση τους, από την άλλη υπάρχει μεγάλη λύπη και απογοήτευση για όσα αφορούν εκείνους, τους επικεφαλής των πανεπιστημίων. Προφανώς ουδόλως ενδιαφέρονται για την ποιότητα των εισακτέων φοιτητών που εκπαιδεύουν στις σχολές στις οποίες υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται, αρκεί να είναι αριθμητικά πολλοί, με το σκεπτικό ότι αυτό το γεγονός προσδίδει μεγαλύτερο κύρος και φυσικά οικονομικές απολαβές και περισσότερα μέλη Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΔΕΠ) στο συγκεκριμένο ίδρυμα και τα οποία φυσικά θα ελέγχονται απ’ αυτούς. Σε ανάλογη λογική και το πολυσυζητημένο  θέμα των αιώνιων φοιτητών. Κάτι παρεμφερές  συνέβη και στη θέση που έλαβαν στο περίφημο και επώδυνο θέμα της φύλαξης των σχολών, της προστασίας τουτέστιν του πανεπιστημιακού ασύλου. Όμως η συγκεκριμένη φύλαξη αφορά τις διακινούμενες ιδέες σε αυτό και σαφώς όχι των κτιριακών δομών, του εξοπλισμού και το εργαζόμενο μέσα εκεί προσωπικό. Να θυμίσουμε τις πολυποίκιλες απειλές που εκτοξεύονται κατά καιρούς σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τους βίαιους εγκλεισμούς καθηγητών σε αυτά, την παγκόσμια πρωτοτυπία με τα χτισίματα με τούβλα των θυρών των γραφείων τους, τους πολύπλευρους εξευτελισμούς πολλών διαχρονικά μέσα στα αμφιθέατρα και στις σχολές, με πρόσφατο παράδειγμα απύθμενης ντροπής εκείνο του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, και τόσων άλλων που έλαβαν χώρα στο παρελθόν και σε τακτά χρονικά διαστήματα; Να φέρουμε ξανά στη μνήμη μας και την δραματική επίθεση κουκουλοφόρων και φοιτητών εναντίον του, βραβευμένου επιστήμονα με Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας, καθηγητή James D. Watson, σε συνέδριο Χημείας στη Πάτρα, με το σκεπτικό ότι ο καθηγητής ενστερνιζόταν ρατσιστικές απόψεις; Ναι, ακριβώς! Ήταν εκείνος που σε συνεργασία με τον Francis Crick το 1953, ανακάλυψαν τη δομή του γνωστού μας DΝΑ, που σχετίζεται με την κληρονομικότητα, ίσως τη μεγαλύτερη προσφορά στην επιστήμη και φυσικά στην ανθρωπότητα του περασμένου αιώνα. Επεισόδιο από κάθε πλευρά απαράδεκτο, που δυστυχώς μεταδόθηκε ταχύτατα σε όλον τον επιστημονικό κόσμο, με γνωστές και άγνωστες συνέπειες!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι ίδιοι δεν θέλουν να αλλάξει, επί τα βελτίω, τίποτα. Προτιμούν να μείνουν ως έχουν τα πάντα. Βολεύονται έτσι με όλα εκείνα που αναφέρθηκαν και άλλα τόσα. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας  πως φτάσαμε μέχρι εδώ και ότι κάθε αλλαγή που θα δρομολογηθεί θα βγάλει στην επιφάνεια άλλες βαθιές και καλά κρυμμένες λεπτομέρειες και τόσα άλλα. Κι’ αυτό δεν τους συμφέρει. Προτιμούν να μείνουν όλα όπως είναι, κι’ ας δέχονται τα πυρά όλων και απ’ όλες τις κατευθύνσεις. Για τον φορολογούμενο πολίτη, όμως, απογοήτευση και μόνο, και τίποτα άλλο!

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top