Ποίημα: “Rem”
Της Τίνας Ιωαννίδου //*
REM
Τα ήρεμα και τα πειθήνια κλειστήκαν μόνα τους
γιατί περίσσεψε ο φόβος
και ξέχασαν πως είναι ανθρώποι κι έχουν λογική.
Τα άγρια τα κλείσαν με τη βία
και βάλαν στο λαιμό λουριά
να σφίγγουν μόλις κουνηθούνε.
Κι όλα μαζί σαν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου
αρχίσαν να στριγγλίζουνε και να βρυχώνται
και δάγκωναν με λύσσα τα κλουβιά να βγούνε όξω.
Κι οι αφεντάδες που τ’ ακούγανε τα ουρλιαχτά
γελούσαν με μεγάλα στόματα και δόντια κάτασπρα
κουνούσαν τα μαστίγιά τους και τις βίτσες.
Κι όλα τα ζωντανά γινόντανε άγρια θεριά
κι αισθήσεις ένιωθαν που ‘ρχονταν από της κόλασης τις φλόγες
και χόρευαν διαόλια στη ραχοκοκαλιά τους.
……………….
Από τον εφιάλτη όταν ξύπνησα είδα απ’ τα μάτια μου να τρέχουν αίματα.
(απόσπασμα από το ποίημα REM, «REM ή ο παράδοξος ύπνος», ποιητική συλλογή σε τρεις πράξεις, εκδόσεις Οξύνοια, 2022.)
*Η Τίνα Ιωαννίδου γεννήθηκε και κατοικεί στον Κορινό Πιερίας. Είναι απόφοιτος του Α.Π.Θ., ιδρυτικό μέλος και ηθοποιός του θεάτρου Μώ και έχει εκδώσει παιδικά βιβλία και μία ποιητική συλλογή.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“το χρώμα βάφει”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
14/05/2024, 8:17 μμ -
Nουβέλα: “Ε λοιπόν αποφάσισα να βαριέμαι…”
14/05/2024, 8:07 μμ -
Δύο μικροδιηγήματα
14/05/2024, 8:06 μμ -
Διήγημα: “Ο γραφιάς”
14/05/2024, 8:02 μμ -
Διήγημα: “Μέλλον”
14/05/2024, 8:01 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τρία ποιήματα
Γράφει ο Στρατής Παρέλης // Νόηση και έννοια του υπερβατικού… Φωνή φωνούλα χαράματα που αναγνώθω την ομοιόμορφη μελαγχολία των δέντρων· Λυγίζει όπως η μουσική μιας φυσαρμόνικας που παίζει Ένα παιδί στην πίσω αυλή των θαυμάτων. Ξαφνικά όλα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τζιν τόνικ με λεμόνι”
Του Κωνσταντίνου Χατζηκαλύμνιου // * Τζιν τόνικ με λεμόνι Μα ταχυδακτυλουργός σε παιδικά πάρτυ; Μα καλά τι σκεφτόσουν(αν σκεφτόσουν). Δεν λέω μπορεί να είχε πλάκα στα είκοσι, και γούστο στα τριάντα, αλλά τώρα κοντεύεις τα σαράντα
Περισσότερα -
Εν είδει θρησκευτικής ποιητικής πραγματείας
Γράφει η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού // Ιωάννης Πανουτσόπουλος, «Πράξεις των Αποστόλων», εκδ. Τόπος, Αθήνα 2022 Ένας άνθρωπος που αναπνέει μέσα από σαράντα τουλάχιστον χιλιάδες παλαιών βιβλίων και που το πνευματικό του καταφύγιο-η στέγη του- φέρει το όνομα Ίστωρ, δεν
Περισσότερα -
✩ Ο Μάνος Κοντολέων γράφει τη γνώμη του: “Ο χορός του μαύρου πελαργού”
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων // Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου «Ο χορός του μαύρου πελαργού» Εκδόσεις Πατάκη Κάθε λογοτεχνικό βιβλίο είναι και ένας κόσμος – ο κόσμος των ηρώων του, αλλά και ο κόσμος του συγγραφέα του. Ο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Lily”
Της Μαρίας Βέρρου // * Όταν σε γνώρισα έχασα τη μιλιά μου. Δεν ανέπνεα μη και η ανάσα μου χαλάσει την ανεπαίσθητη ακινησία σου, φύσηξες και η πνοή σου μπήκε μέσα μου, μπούκωσε τα πνευμόνια μου, έμεινα
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Γαβριέλλας Νεοχωρίτου // * Ο άνους νους Ίσως γι’ αυτό με φοβίζει το πολύβουο πλήθος…. Ίσως γιατί από παλιά μου θυμίζει μια Προδοσία…. Όταν μετασχηματίζεται το πλήθος σε τραγική πολτοποιημένη μάζα.. Όταν το Πρόσωπο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Της Δευτέρας”
Της Μαίρης Πέστροβα // Της Δευτέρας [Την άπλωσα την ψυχή μου χτες βράδυ καθαρό τραπέζι πολλών σκέψεων θα ζυμωθούν στην πήλινη λεκάνη της γιαγιάς και θ’ απλωθούν στον πάγκο με το μάρμαρο. “πλάθω κουλουράκια
Περισσότερα