Ποίηση: “Ποτέ δεν θα ξεχάσω”
Της Αγγελικής Σταύρου // *
Ποτέ δεν θα ξεχάσω
Ποτέ δεν θα ξεχάσω,
αυτό το τελευταίο βράδυ…
Ψυχρό, θλιμμένο, νεκρικό…
Ένα κερί με άρρωστη φλόγα,
ένα φεγγάρι δειλό, κρυμμένο στα σύννεφα…
Πέντε κουβέντες χωρίς χρώμα,
Λόγια βιαστικά, βλέμματα της ντροπής.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω,
το αντίο της ενοχής, το αντίο της φυγής…
Λύτρωση και σπαραγμός μαζί…
Ποτέ δεν θα ξεχάσω,
τα δάκρυα και τα γιατί…
Παρακάλια χωρίς νόημα,
αστραπές δίχως βροντή…
Χρόνια χαμένα, νιάτα ξοδεμένα,
λάθη ασυγχώρητα…
Ποτέ δεν θα ξεχάσω,
αυτό το επόμενο πρωί,
που τελικά δεν άφησα να ξημερώσει…
* Η Αγγελική Σταύρου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται στον Ιδιωτικό Τομέα και έχει σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο αγοριών.
Το 2022 συμμετείχε στη συλλογική έκδοση διηγημάτων «Η επόμενη μέρα» (εκδόσεις Πηγή) και στη συλλογική έκδοση ποιημάτων και διηγημάτων «Ξεθωριασμένες Πεταλούδες» (εκδόσεις Αλάτι). Ποιήματα αλλά και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (Λογοτεχνικό Περιοδικό Κεφαλονιάς -Εκδόσεις Κέφαλος, ηλεκτρονικό περιοδικό Fractal).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“το χρώμα βάφει”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
14/05/2024, 8:17 μμ -
Ποίημα: “Στην Ουκρανία”
14/05/2024, 8:00 μμ -
Ποίημα: “κολάζ”
14/05/2024, 7:59 μμ -
Ένα ποίημα
14/05/2024, 7:58 μμ -
Τρία ποιήματα
14/05/2024, 7:55 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση Ζακ Πρεβέρ – Poésie Jacques Prevert [4 Φεβρουαρίου 1900 – 11 Απριλίου 1977]
Επιμέλεια – επιλογή: Μανόλης Ανδρεδάκης // Presque À Fontainebleau Devant l’hôtel de l’Aigle Noir Il y a un taureau sculpté par Rosa Bonheur Un peu plus loin tout autour Il y a la forêt Et un peu
Περισσότερα -
Μια ιστορία αγνής αγάπης, με αύρα αστυνομικής πλοκής
Γράφει η Τζίνα Ψάρρη // Santiago Gamboa «Νυχτερινές ικεσίες», Βασιλική Κνήτου, εκδ. Πόλις, σελ. 400 Ο Κολομβιανός φοιτητής φιλοσοφίας Μανουέλ, ακολουθεί τα ίχνη της εξαφανισμένης από χρόνια αδερφής του Χουάνα, βήματα που τον οδηγούν στην Μπανγκόκ, όπου μπλέκεται
Περισσότερα -
Η πρωταρχική αξία των λέξεων
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // «Παιχνιδότοπος» του Γιώργου Αλισάνογλου, εκδόσεις Κίχλη Η λέξη, ως κώδικας, επιτρέπει την είσοδο στα εσώτερα του νοήματος για όσους φυσικά συμμετέχουν στη συμφωνημένη, συμβατική μορφή της, η οποία συχνά μετασχηματίζεται για να εξυπηρετήσει
Περισσότερα -
«Πώς από μια σπίθα χάνονται και ξαναγεννιούνται τα πάντα»
Γράφει η Βαλέρια Σιβούδη // * «Μικρές Φωτιές Παντού», Celeste Ng (Σελέστ Ινγκ), Μετάφραση: Ρίτα Κολαίτη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 496 Η αλήθεια είναι πως όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο «Μικρές φωτιές παντού», παρά τα διθυραμβικά σχόλια
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κυνηγημένοι… τουρίστες”
Του Νίκου Νασόπουλου // * Καλοκαιριάτικο μεσημέρι στην πόλη κι η ζέστη να λιώνει τα πάντα… Στην ”δροσιά” του τραμ διασχίζεις τον αστικό ιστό παρέα με κοκκινισμένους από τον ήλιο τουρίστες. Μερικοί έχουν και παιδάκια στα
Περισσότερα -
Το στοιχειό που προστατεύει την πόλη
Γράφει η Κρίστυ Κουνινιώτη // * Αντώνης Μπουλούτζας «Το ξύπνημα της Πατρινέλλας», εκδ. Νίκας «Το ξύπνημα της Πατρινέλλας» του Αντώνη Μπουλούτζα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νίκας», ήρθε να προστεθεί στα δύο προηγούμενα μυθιστορήματά του: Την «Παναγία των
Περισσότερα -
Η λάσπη του χρόνου
Γράφει η Μαρία Λιάκου // * «Η λάσπη» του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου, εκδ. «Μελάνι», σελ. 208 Ο ήρωας του είναι ο 28χρονος Αλέξανδρος ή Σάντο. Μετά από απουσία ενός έτους επιστρέφει στην Αθήνα – από το εξωτερικό- αποφασισμένος
Περισσότερα