Ποίημα: “Mωβ”
Γράφει η Αικατερίνη Παυλάκου // *
Μωβ
Ο δήμος κλείνει τα φώτα νωρίς τον Οκτώβρη
Ξεχνά πως αλλάζει η ώρα
Δε με πειράζουν οι αστοχίες της ζωής
Ο ουρανός ήταν μωβ και τον είδα
Και τρία χρόνια ύστερα τον θυμάμαι ακόμη έτσι όπως μπήκε μέσα μου
Με τέτοια φόρα
Τα ροδάκια της βαλίτσας χτυπούν ρυθμικά
Ο δήμος έβαλε τις πλάκες σωστά στο πεζοδρόμιο
Ξεχάσαμε πάλι στο πατρικό τα κλειδιά
Θα μας τα στείλουν μεθαύριο με το κούριερ
“Τα κείμενά σου μου θυμίζουν άνθρωπο που έχει κουραστεί”
Πάντα κουράζει η πλοκή όσο τη ζεις
Θέλω μόνη την αυγή μετά τη νύχτα γιατί μ’ έχει ξεκάνει
Γεμάτη ήττα κι ανακούφιση
Όμορφη και μωβ
* Η Παυλάκου Αικατερίνη γεννήθηκε στο Μαρούσι το 1999 και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Σύρο. Την τελευταία τετραετία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη σπουδάζοντας νομικά, μαθαίνοντας φωτογραφία, κολάζ και δημιουργική γραφή. Την αφορούν όλα τα πιθανά μονοπάτια της ζωής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“το χρώμα βάφει”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
14/05/2024, 8:17 μμ -
Ποίημα: “Στην Ουκρανία”
14/05/2024, 8:00 μμ -
Ποίημα: “κολάζ”
14/05/2024, 7:59 μμ -
Ένα ποίημα
14/05/2024, 7:58 μμ -
Τρία ποιήματα
14/05/2024, 7:55 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η ζωή και το σύμπαν μέσα από τα μάτια ενός συγκλονιστικού ανθρώπου και κορυφαίου επιστήμονα
Γράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης // Στίβεν Χόκινγκ (8/1/1942-14/3/2018): «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα» Μετάφραση:Ανδρέας Μιχαηλίδης, Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 308 Πασίγνωστος τόσο από τις θεωρίες που ανέπτυξε στη φυσική και την κοσμολογία, όσο από το πρόβλημα υγείας
Περισσότερα -
Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Το δικό σου γκόλεμ
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Κική Τσιλιγγερίδου «Το γκόλεμ της Πράγας», εκδ. Bell «Κάποιες φορές, στη ζωή όπως και στη λογοτεχνία, έπρεπε απλώς να ακολουθείς το ένστικτό σου και να αυτοσχεδιάζεις. Τα προσχέδια είναι καλά, και απαραίτητα, αλλά
Περισσότερα -
Ούτως ή άλλως, έρωτας
Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // * Ασημίνα Ξηρογιάννη «Λίγη φθορά για γούρι», Εκδόσεις Γαβριηλίδης Πολλοί ποιητές σήμερα ασχολούνται με τη φθορά που επιφέρει ο χρόνος, τόσο στα αντικείμενα, όσο και στον άνθρωπο και ο κάθε ποιητής την αντιμετωπίζει
Περισσότερα -
Ποίηση: “Μουτζούρα”
Του Θεοχάρη Παπαδόπουλου // * Μία μουτζούρα πάνω στο χαρτί, σα λάθος, που βιαστικά το κάλυψες, να μην το δούνε και σε κοροϊδέψουν. Μη ντρέπεσαι. Πιάσε το μολύβι. Μη μουτζουρώνεις. Άστο να φανεί. Η αγάπη σου γι’
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ο ήρωας του φθινοπώρου”
Του Κωνσταντίνου Βορβή // Ο ήρωας του φθινοπώρου Ο χρόνος είχε σταματήσει άνθρωποι αδιάφοροι διέσχιζαν τα πεζοδρόμια πετούσαν καμένα τσιγάρα στον δρόμο ενοχικά και βιαστικά επέστρεφαν στην ατέρμονη πορεία τους. Ξεχασμένοι κάπου στο απρόσωπο φόντο χαμένοι
Περισσότερα -
Ποίηση: “Νέα πνοή”
Της Αρετής Μαυροπούλου // Αγάπη στην Ανατολή την ζωηφόρο ενέργεια φωτός νύν και αεί δωρούμενη βότρυς. Έρωτας στην Δύση του σε αιώνια καταδίκη φθοράς. Η τράπεζα του θαύματος γεμάτη άρτους νάμα και μετάληψη. Τα καντήλια των
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ταξιδεύοντας σε άγνωστους κόσμους με τον ήλιο συντροφιά”
Του Ιωσήφ Φίλου // * Ένα νέο ταξίδι ξεκινούσε για μένα. Μακρινό και απέραντο μέσα σε ωκεανούς. Γεμάτο στοχασμούς και αναπάντεχα ερωτήματα. Άραγε ήμουν πραγματικά έτοιμος ν’ αφήσω πίσω μου όλες τις όμορφες αναμνήσεις ή και πάλι
Περισσότερα