Του Χρήστου Κεραμίδη // * Κάποιες στιγμές, η μνήμη παίρνει μορφή και μετουσιώνεται σε δάκρυα. Το έβλεπα στα μάτια του παππού μου, όταν μιλούσε για το “άστρο της Ανατολής”, την πανέμορφη Τραπεζούντα. Όπως όλοι οι πρόσφυγες, πίστευε
Περισσότερα
Του Χρίστου Κεραμίδη // * ΠΡΩΤΟ ΦΩΣ Ήταν όμορφη Και ράγιζε στο φως. Εκεί, στην άκρη του αδιάβατου δρόμου. Βλέπεις, μου είπε, τις απέναντι σκιές; Στη θλίψη τους δεν θέλω να γυρίσω. Την ψυχή μου θα κόβω
Περισσότερα
Του Χρήστου Κεραμίδη // * Συνοικία της Παναγίας στην πόλη της Καβάλας Η φωτογραφία είναι του Αχιλλέα Σαβόπουλου Έκρυψα τη ζωή μου μέσα σε βαθιές αναπνοές αντίκρυ στον άνεμο που φύσαγε απ’
Περισσότερα
Του Χρήστου Κεραμίδη // * (η φωτογραφία είναι του Αχιλλέα Σαβόπουλου) Αφού διασχίζαμε όλη την γειτονιά τραγουδώντας ,φτάναμε στο ταβερνάκι «ο Μπατίρης» και με θρησκευτική ευλάβεια μπαίναμε μέσα, κρύβοντας τα καπέλα μας. Καθόμασταν συνήθως πίσω, για να ελέγχουμε
Περισσότερα
Του Χρήστου Κεραμίδη // * ΟΜΟΛΟΓΙΑ Λησμονώντας το παρελθόν τυφλός μπροστά στο μέλλον επανακαθορίζομαι. Η ζωή μου αθέατη πορεία μέσα σε επικράτειες μεταβλητές μέσα σε πλάνες αναγνωρίσεις. Αδελφέ μου· θέλω να προστατευτώ φωνάζοντας το
Περισσότερα
Του Χρήστου Κεραμίδη // * ΕΠΙΛΟΓΕΣ Βρήκα τη δύναμη να φύγω γλιστρώντας σε ποταμούς που κύλησαν δίπλα μου αμίλητοι Βρήκα τη δύναμη να φυλάξω εκείνο μόνο το υπέροχο ποίημα που πάντα θα με ξεπερνά και
Περισσότερα
Ελένη Λόππα, “Οι ψυχές φωνάζουν”, εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη, 2019 Όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημά μου, Η ζωή είναι αλλού; Requiem for a dream, (εκδ. Ρώμη, 2017), που αναφερόταν στο σύγχρονο προσφυγικό δράμα, έτσι και σ’ αυτό το
ΠερισσότεραΤου Κωνσταντίνου Γ. Βασιλείου // Αποσυνάγωγος Έγκλειστος στα κάτεργα των ευφυών, παραστρατημένος, εγώ ο μαύρος άγγελος των ανέμων, εκστατικός πολεμιστής, εχθρός της χειραγώγησης, σύντροφος της Μέδουσας, απολογητής των ανυπότακτων, φρουρός ακοίμητος, με αναλλοίωτη αυτογνωσία, κραδαίνω τα φλάμπουρα.
ΠερισσότεραΤης Μαργαρίτας Μανώλη // * Σεμνά προσκυνώ Θεός μου ο έρωτας Και νυν και αεί Υμνώ το πάθος Κόλαφος η σιωπή σου Με προσγειώνει Άδειο το σύμπαν Μέρες χωρίς εσένα Νεκρός ο κόσμος Νύχτα
ΠερισσότεραΤου Χρήστου Ντικμπασάνη // ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ Μια σκιά ακλόνητη έχω μείνει που στις αναμνήσεις της δεν κρύβεται κανένα φως, καμιά ελπίδα αιώνες τώρα Το υδάτινο σώμα μου έχασε τη σωτηρία για πάντα που είχε υποσχεθεί να
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Ι. Καραμβάλης // Ευαγγελία Δαμουλή- Φίλια «Μεθώντας μ’ ένα κρασί αγιονορείτικο» Η εμπειρία του ταξιδιού στο Άγιο Όρος μέσα από τη Ν. Ελληνική Λογοτεχνία, από τη δύση του 19ου αιώνα έως τις μέρες μας. Εκδόσεις Γρηγόρη,
ΠερισσότεραΧρήστος Κουλαξίδης: “Ποιήματα Θανάτου”, Ανεξάρτητες εκδόσεις Γλαρόλυκοι, 2022 Μου είναι κάπως περίεργο να γράφω για τον εαυτό μου και το βιβλίο μου. Οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς πόση προσπάθεια καταβάλουμε καθημερινά για να προωθήσουμε το έργο
ΠερισσότεραΑπό τον Βαλάντη Τερζόπουλο (a.k.a. Electric Looser) // Το πρώτο μέρος της συνέντευξης με τον Σωτήρη Κοματσιούλη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: https://www.fractalart.gr/sotiris-komatsioulis Και το δεύτερο εδώ: https://www.fractalart.gr/sotiris-komatsioulis-2/ Ο Σωτήρης Κοματσιούλης είχε μία φιλοδοξία. Να ζήσει τη
Περισσότερα
Επιμέλεια, ανθολόγηση, ποίηση: Κωνσταντίνος Μούσσας // ΝΕΟΝ Μόνον ήχους θυμάμαι. Τα φθαρμένα ποτήρια, στα στρογγυλά μαρμάρινα τραπέζια, το τρίξιμο στις Βιεννέζικες καρέκλες τα βυθισμένα κουταλάκια στόματα, στο γλυκό κυδώνι. Οι ήχοι από τα σπίρτα εκρήξεις, πυροτεχνήματα στα
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Διονύσης Μαρίνος «Όπως κι αν έρθει αυτό το βράδυ», εκδ. Μελάνι, σελ. 150 Άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες, χωμένοι βαθιά στον εαυτό τους. Καθημερινά γεγονότα που προκαλούν ρήγματα. Η απουσία ως
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Χρυσανθόπουλος // * Έλενα Χουζούρη «Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού», εκδ. Πατάκη Την υποκειμενικότητα στην ιστορία πραγματεύεται η Λουίζα Πασσερίνι στο βιβλίο της: ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ και υπότιτλο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΒΙΩΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΊΑ (εκδόσεις
ΠερισσότεραΤης Ελένης Μπουκαούρη // * Πάλι εδώ; Μήπως είχαμε ραντεβού και δεν το ξέρω; Ήρθε το πρωί και ξανάρθε το απόγευμα, θρονιάστηκε στην άλλη άκρη, τακτοποίησε την τσάκιση στο παντελόνι του, έβγαλε ένα βιβλίο κι άρχισε να διαβάζει.
ΠερισσότεραΤου Κωνσταντίνου Μούσσα // * Μια-μια παρατηρούσα κι απόψε τις λέξεις. Αραδιασμένες σε παράλληλες σειρές, στιχημένες, έτοιμες για την συνηθισμένη βραδινή έξοδο, στον προαύλιο χώρο, αυτών των σκέψεων, υψίστης ασφαλείας. Βλέπετε αυτοί οι παράξενοι κατάδικοι, αυτοί οι ισόβιοι
ΠερισσότεραΓράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // 1. Η αρχή της γνωριμίας μου με την ξεχωριστή ποίηση του Γιάννη Αντιόχου έγινε με τη συλλογή, Ανήλικης νυκτός παρίστιον δέρμα, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003, όπου, θαυμάζοντας το παράτολμο της σύνθεσης και τα εκτενή
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Λούλου // * Τον πατέρα στο σπίτι σπάνια τον βλέπαμε. Τα βράδια έφτανε πάντα αφού εμείς τα παιδιά είχαμε πέσει στα στρωσίδια καταγής και όταν στο τζάκι έκαιγε το τελευταίο κούτσουρο. Πάντα έμπαινε στο σπίτι αθόρυβος, τραβούσε
ΠερισσότεραΑπό τον Άγγελο Πετρουλάκη // Αλεσσάντρο Πιπέρνο: “Διωγμός” & “Αχώριστοι”, Φωτιά, φίλη της μνήμης, Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, Εκδόσεις Πατάκη Η L’ Express χαρακτήρισε τον Πιπέρνο «διάδοχο του Μοράβια». Εξήντα πέντε χρόνια χωρίζουν τη γέννηση του ενός
ΠερισσότεραΓράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Τρόποι να γυρίζεις σπίτι», του Αλεχάντρο Σάμπρα, Εκδ. Ίκαρος, σελ. 172 Σκέφτομαι τον Πατρίκ Μοντιανό να πίνει το τσάι του παρέα με τον Αλεχάντρο Σάμπρα σε ένα από τα καφέ της Σανζ Ελυζέ.
ΠερισσότεραΕπιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη // Ιωάννα Καραμαλή «Αλλόκοτο φευγιό» Κάποτε τα πόδια μου έτρεχαν χίμαιρα πάλης του χρόνου βίαια χτυπήματα στη μήτρα που με γέννησε βιασύνη ως αντίδοτο φθοράς ακατάπαυστα, αλύτρωτα φευγιό αλλόκοτο από του χρόνου
Περισσότερα
