Συνέντευξη στη Γκέλη Ντηλιά // * Διαβάζοντας τα ποιήματα του Χρήστου Ντικμπασάνη της συλλογής του «100 ανάσες μακριά από τον εφιάλτη», από τη σειρά Ποίηση του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (ΣΠΕΚ), αρ. 17, εκδόσεις Αρχύτας, ήταν αδύνατο
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΘΕΟΣ Περιπλανιέμαι άσκοπα, ταξιδεύοντας μέσα στο άπειρο Όνειρα και ψευδαισθήσεις με συνοδεύουν αδιάκοπα Πύλη θεόρατη αντικρίζω μπροστά μου που απ’ την άλλη της πλευρά χορεύει ξελογιασμένος ο μοναχικός εαυτός μου,
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη// ΜΟΝΟΣ Μόνος ζω σε αυτόν τον έρημο πλανήτη ή έτσι νομίζω τουλάχιστον Το αστρόπλοιο μου με παράτησε εδώ και πήγε ν’ αράξει επάνω στους βράχους του διαστήματος Μόνος είμαι χωρίς καμιά συντροφιά
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ Σιωπηλός ο ουρανός και το διάστημα μια άφωνη πληγή Ταξιδεύω μέσα στη διαφάνεια του απείρου Του Σύμπαντος η σιγή ψιθυρίζει γλυκόλογα στα παράξενα όνειρα μου Ο χωροχρόνος μέσα στην
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ Έλα μαζί μου Ανέβα μαζί μου αγαπημένη μου Ελευθερία στο λόφο με τις μυστικές πέτρες
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ! Πόσο ωραία είναι η ζωή μας κάτω απ’ το άστρο της Βηθλεέμ! Πόσο γρήγορα οι ελπίδες μας αρχίζουν να περιστρέφονται γύρω απ’ τον άσπιλο χρόνο! Ένα εξαίσιο
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ Μια σκιά ακλόνητη έχω μείνει που στις αναμνήσεις της δεν κρύβεται κανένα φως, καμιά ελπίδα αιώνες τώρα Το υδάτινο σώμα μου έχασε τη σωτηρία για πάντα που είχε υποσχεθεί να
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // Η ΚΡΑΥΓΗ Ξύπνησα με τη θλίψη δίπλα μου να με καρφώνει τα μάτια με το αγριεμένο της βλέμμα Ένα κενό μέσα μου η ψυχή, μια ατέρμονη σιγή που δε διαβάζεται, ένας
Περισσότερα
Ζωγράφος του μήνα: Victor Vasarely (9 Απριλίου 1906, Πετς, Ουγγαρία – 15 Μαρτίου 1997, Παρίσι, Γαλλία) Editorial: Το αιώνιο παρόν Συνέντευξη: Λουκία Δέρβη / Αριάδνη Καλοκύρη Εργαστήρι συγγραφέα: Βασίλης Μούτσουγλου / Γιάννης Ξέστερνος
Περισσότερα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ Άγγιξα και απόψε την άκρη των φλεγόμενων άστρων Στριμώχτηκαν πάλι στο μυαλό μου χιλιάδες χαμένοι κόσμοι Ξέντυσα με τη μνήμη μου το ξετσίπωτο στερέωμα μα δε χάθηκε, δεν έσβησε Μόνο οι βόστρυχοι
Περισσότερα
Της Κούλας Αδαλόγλου // * Πάει καιρός που η θάλασσα θαρρείς δεν χωρούσε πια άλλους ξένους, στις ακτές ξεβράζονταν, σχεδόν καθημερινά, πτώματα. Κι αφού το κύμα δεν αναχαιτιζόταν ούτε από ξηράς ούτε μέσω θαλάσσης, κι επειδή θέριευε η οργή
ΠερισσότεραΓράφει η Αθηνά Μπίνιου // Μαριάννα Κουμαριανού «Ένα ξεχωριστό δώρο», με ζωγραφιές της Πωλίνας Παπανικολάου, εκδόσεις Μίνωας Σπάνια μια μικρή ιστορία μ’ έκανε να νιώθω τόσο συνδεδεμένη με τους ήρωές της. Το βιβλίο φωτίζει τις ανάγκες μας για
ΠερισσότεραΤης Ευθυμίας Κ. Μυλωνά // * Διήγημα: “4η πόρτα. Το θύμα” Εκείνη ήταν η αιτία που έχασα τα πάντα. Η Σουλτάνα Αιχμέογλου από την Πόλη. Απ’ την ώρα που πάτησε το πόδι της στη γειτονιά μας, αναστατώθηκε
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Από εμμονές τίποτα άλλο. Δέκα χρόνια με κυνηγούσαν οι εμμονές με τους πειρατές. Πιο μπροστά η Μάνη. Τώρα με κυνηγάνε τα ναυάγια. Πιθανόν να αρχίσω και τις καταδύσεις. Γράφω χάρη στις εμμονές και τις
ΠερισσότεραΤης Φανής Ματσινοπούλου // * Τo φόρεμα Όχι, δεν την ένοιαζε καθόλου. Ό,τι και να έλεγαν οι άλλοι. Τους έβλεπε όλους, που γελούσαν ειρωνικά∙ τους έβλεπε, που ψιθύριζαν μεταξύ τους. Δεν την ένοιαζε ούτε για
ΠερισσότεραΓράφει η Βάσω Κιούση // Η μουσική στην Αθήνα Ας δούμε τι γίνεται στην Αθήνα, όπου από το 1828 μέχρι το 1865 έρχονται ξένοι θίασοι, κυριαρχούν οι ιταλικές μελωδίες, δεν δημιουργείται όμως καμιά ελληνική μουσική. Το 1880
ΠερισσότεραΓράφει η Μαγδαληνή Θωμά // Γρηγόρης Π. Καρταπάνης «Τοπικές Ιστορίες», εκδ. Ήβη, Βόλος 2021, σ. 270 Πόσο μεγάλη έκπληξη θα προκαλούσε στον σημερινό αναγνώστη, αν διάβαζε ότι το καλοκαίρι του 1905, οι αμαξάδες του Βόλου, κρίνοντας ότι θίγονται
Περισσότερα
Γράφει η Μαρία Πέστροβα // “Άτιτλο” Στρουθίον στα χέρια σου έτσι να με πεις στα ακροδάχτυλα σου ακούμπησα την ψυχή μου βορά σε ένα παγερό κόσμο ως ύλη ανύπαρκτη έτσι να με πεις τα
ΠερισσότεραΓράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Η κυρία με τα παρδαλά μαλλιά Τα μαλλιά της. Χρόνια τώρα, το καμάρι και το κάζο της φαμίλιας. Έχω κι άλλα χαρίσματα βρε παιδιά, έλεγε και ξανάλεγε, αφήστε
ΠερισσότεραΤου Θεόδωρου Πάλλα // * Τυλίχτηκε ολούθε την κουβέρτα της η Ρίτα, αφήνοντας μονάχα τα δυο της μάτια, κροκάλες που σου ματώνουν την ψυχή, άσβεστος φάρος η ματιά της που σε καλεί, στα βράχια ή στο λιμάνι,
ΠερισσότεραΤης Θεοδώρας Τσακιρίδη // * Η συναυλία των δακρύων Γράφω αυτήν την ιστορία έχοντας ήδη ολοκληρώσει το τέλος. Δεν υπάρχει η αγωνία πλέον του να βρω ένα τέλος αντάξιο της ιστορίας, αλλά μια ιστορία αντάξια
ΠερισσότεραΤης Ελένης Μανιωράκη // * ΤΑ ΔΕΙΠΝΑ ΤΗΣ ΕΚΑΤΗΣ Όμορφο δείλι γέννησε μια όμορφη βραδιά με ένα φεγγάρι δαγκωμένο μήλο με μια σιωπή να σου ουρλιάζει “βιάσου” κι ο έρωτας να στήνει τις παγίδες του
ΠερισσότεραΓράφει η Κούλα Αδαλόγλου // «Σοκολατάκια γεμιστά με πορτοκάλι», Βάλια Ζαπώνη, εκδ. Το Κεντρί, 2022 Ο τίτλος Σοκολατάκια γεμιστά με πορτοκάλι προδιαθέτει τον αναγνώστη για κάτι γλυκό, τρυφερό και ευχάριστο. Στην πρώτη της συλλογή διηγημάτων, ωστόσο, η Βάλια
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης // Αντώνης Ξυραφάς «Ο Εφευρέτης» Εκδόσεις Βακχικόν Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη περιμένει τον αναγνώστη που θα καταπιαστεί με το δεύτερο μυθιστόρημα του Αντώνη Ξυραφά. Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας επιδέξια τεχνικές του ευρωπαϊκού αστυνομικού μυθιστορήματος κατορθώνει
ΠερισσότεραΤου Γιάννη Τσουλόγιαννη // Ο Τάκης Μου άρεσε το Μόντρεαλ. Είχε ένα ευρωπαϊκό αέρα. Ωραίοι δρόμοι, ωραία κτήρια και ευρωπαϊκού τύπου καφέ. Όχι τα χαοτικά, τα αμερικάνικα. Τον πήρα τηλέφωνο αμέσως μόλις έφτασα στην πόλη.
ΠερισσότεραΤης Τζίνας Ψάρρη // Μία βίβλο από προσχήματα έχω στη φαρέτρα μου. Προσχήματα που ο κάθε επαίσχυντος δολοφόνος θα μπορούσε να επιστρατεύσει. Εξηγήσεις αδιάσειστες για μένα, που κανείς ωστόσο δεν είναι διατεθειμένος ν’ ακούσει. Δικαίως. Άλλη ιστορία από
ΠερισσότεραΓράφει ο Μίνως – Αθανάσιος Καρυωτάκης // «Ο Λύκος του Χειμώνα» του Τζον Κόνολι, Εκδόσεις Bell, σελ. 432 Ένας άστεγος, ο Τζουντ, χάνει την κόρη του και ξεκινάει να την αναζητεί. Θα καταλήξει στο Πρόσπερους του Μέιν, το
Περισσότερα
