ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή: Αντώνης Δ. Σκιαθάς, Γιάννης Κατσίκης ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Εύα Στάμου: «Νομίζω ότι μόνο έτσι αξίζει να μιλά κανείς για δύσκολα θέματα, χωρίς κραυγές, δίχως περιττή συναισθηματολογία και διδακτισμό»
Περισσότερα
Της Μαίρης Πέστροβα // Μικρέ ταξιδευτή Κοιμόσουνα και το ‘σκαγες Απ τα μικρά σου χρόνια Με κάτι σαπιοκάραβα Που τα ‘τρωγε η σκουριά Άγγιζες χώρες μακρινές Περνάγανε τα χρόνια Και συ παιδί αμούστακο Ζωνόσουν
Περισσότερα
Της Μαίρης Πέστροβα // Από παιδί λάτρευα τα ποιήματα Κοφτές λέξεις περιεκτικές νοήματος Μικρές ξυραφιές στα ανοιχτά της ψυχής. Χαραζόμουν και σάλπαρα. * Έχω καταπιεί τόσα συναισθήματα Που δεν πεινώ πια Έτσι είμαι πιο
Περισσότερα
ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή: Γεράσιμος Δενδρινός, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Βασίλης Κυριλλίδης, Ελένη Στασινού, Μπελίκα Κουμπαρέλη, Δημήτρης Βαρβαρήγος, Κωνσταντίνος Μπούρας, Χρήστος Ναούμ, Τέσυ Μπάιλα, Πέρσα Κουμούτση, Τζούλια Γκανάσου, Κούλα Αδαλόγλου, Ιφιγένεια
Περισσότερα
Της Μαίρης Πέστροβα // Τα πουλιά Πέταξαν από πάνω μου σμήνος τα πουλιά φτερουγίσματα που ακόμα ηχούν στα αυτιά μου άλλα κράζοντας φορώντας την απελπισία άλλα τιτιβίζοντας σαν φοβισμένος όχλος. Εγώ πάλι έγινα φίλη
Περισσότερα
Της Μαίρης Πέστροβα // Το εξιλαστήριο θύμα σάς (απο)χαιρετά Δεν είχε όνομα. Ποτέ της δεν είχε. Ωστόσο, όλοι την βάπτιζαν κατά όπως τους βόλευε, αναλόγως τα μέτρα και τα σταθμά τους ή των ανέμων
Περισσότερα
ΒΙΒΛΙΟ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Πέρσα Κουμούτση: «Η λογοτεχνία δεν έχει σύνορα. Είναι παγκόσμια γλώσσα που τα υπερβαίνει» Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Δέσποινα Τομαζάνη: «Τώρα ξέρω ότι το μέγα αίνιγμα της ανθρώπινης Ύπαρξης θα μείνει αναπάντητο!» Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
Περισσότερα
Γράφει η Μαίρη Πέστροβα // “Γαλακτομπούρεκο” Άνοιξε την πόρτα σχεδόν συνωμοτικά. Μπήκε αθόρυβα πατώντας στα ακροδάχτυλά της. Η γυναικεία φιγούρα έπλενε τα πιάτα απορροφημένη στις σκέψεις της. Το λύσιμο της ποδιάς και το πνιγηρό
Περισσότερα
Γράφει η Μαρία Πέστροβα // “Άτιτλο” Στρουθίον στα χέρια σου έτσι να με πεις στα ακροδάχτυλα σου ακούμπησα την ψυχή μου βορά σε ένα παγερό κόσμο ως ύλη ανύπαρκτη έτσι να με πεις τα
Περισσότερα
ΒΙΒΛΙΟ IN MEMORIAM: Χρήστος Αγγελάκος: Στα Φώτα απέναντι Γράφει η Ελένη Γκίκα IN MEMORIAM: Αποχαιρετώντας τον Στρατή Γράφει η Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη IN MEMORIAM: Φάνης Κακριδής: έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος δάσκαλος Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου-Ντάνου IN MEMORIAM: Ο Στρατής Γ. Φιλιππότης
Περισσότερα
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // * Τα παράθυρα ήταν κλειστά, η τηλεόραση πρέπει να έπαιζε μόνο μία ταινία της Μπέτι Ντέιβις. Εκείνος ήταν αγουροξυπνημένος μέσα σε μία ατακτοποίητη κρεβατοκάμαρα. Κοίταξε για λίγο τον εαυτό του στον
ΠερισσότεραΤης Βασιλικής Τσιαλκατούρα // * Άφηνες τα λεπτά να κυλάνε μέσα στα ποτήρια του δεν κάνει εκείνη μέσα σε μαύρα πέπλα έγνεφε ώρες αγκαλιάζοντας την δείλια που κάρφωνε την γυναίκα κάθε νύχτα καθρέφτες που το κόκκινο του κραγιόν
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, ο συγγραφέας της «Υπατίας» που εκδόθηκε και εξακολουθεί να εκδίδεται και αποτελεί ορόσημο στην συγγραφική του διαδρομή, επανέρχεται με το καινούργιο βιβλίο του «Παράτα Με» για να υπερασπιστεί μια ακόμα
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Σκαμπαρδώνη // Άψυχα σώματα, μικρά κομμάτια παιδιών που μένουν ακίνητα. Μία ανθρωπότητα που βιώνει τις πιο μελανές της στιγμές και τα πάθη της βρίσκουν παιδικά κορμάκια αθώα θύματα. Τα παιδιά τα πιο αθώα θύματα, τα παιδιά
ΠερισσότεραΤου Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Vuillard Éric, “Ημερησία διάταξη”. Μετάφραση: Μανώλης Πιμπλής. Εκδόσεις Πόλις. 2018 Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, στην ουσία δεν τελείωσε το 1918. Απλώς, για τους περισσότερους ιστορικούς, έδωσε λίγο χρόνο στους άμεσους πρωταγωνιστές της παραπαίουσας
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Η εποχή μας δεν είναι λιγότερο αντιποιητική από τις εποχές που δώρισαν δεινά στον κόσμο έως σήμερα. Ας θυμηθούμε στον εικοστό αιώνα τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Στην Ελλάδα, στα μέσα του προηγούμενου αιώνα
ΠερισσότεραΑπό τη Χρύσα Φάντη // Αστράκια, φωτάκια, κουκίδες απόσπασμα από το ανέκδοτο μυθιστόρημα «Η ιστορία της Σ.» Πάνω από το ντουβάρι το οικόσημο της ελιάς. Η πανσιόν που δεν ήταν ακόμα πανσιόν αλλά το αρχοντικό του συγχωρεμένου
Περισσότερα
Της Γεωργίας Καραγιάννη // Διαβάζοντας την Mrs Dalloway Ένα ψάρι με κοιτάζει με το ψόφιο του μάτι απ το ταψί. Αλατοπίπερο, θυμάρι, δεντρολίβανο. Απλό. Για μένα. Γι αυτό δεν ξέρω. Τι ώρα να
ΠερισσότεραΑπό τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Ευαγγελία (Λίτσα) Ι. Δαμουλή – Φίλια, «Αρσανάδες και Αρχονταρίκια». Ιστορική και πολιτιστική αναδρομή του ταξιδιού στο Αγιο Όρος από τον 19ο αιώνα έως σήμερα μέσα από τα οδοιπορικά Γάλλων και Γαλλόφωνων περιηγητών, εκδόσεις
ΠερισσότεραΤης Μαρίας Α. Ναουμίδου // * Τι νομίζεις; Τι νομίζεις πως ήθελα από σένα; Μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί Το τριανταφυλλένιο μαξιλάρι σου Να ξαποσταίνω το ανεκπλήρωτο Να μου σκουπίσεις το
ΠερισσότεραΤου Γιάννη Τρανίδι // “Φτύνοντας ξανά και ξανά ατελεύτητες προσπάθειες” Και καθώς τα λόγια μασάω Φτύνω ομοιώματα κέρινα Κάποιες είναι οι Ερινύες Άλλες πάλι ερεθισμένες φλόγες Που τυλίγουν κορμιά αδέσποτων Χίμαιρων σε σοκάκια πελιδνά
ΠερισσότεραΤης Μαρούλλας Πανάγου // * Το χεράκι της αδελφής μου πιο παγωμένο στον φόβο από το δικό μου που το έσφιγγε σπασμωδικά. Με το άλλο με είχε αγκαλιάσει, σκεπάζοντας τις μελανιές και τα σημάδια από το κορμάκι
ΠερισσότεραΑπό το “Στερητικό Ε” // Η σίγουρη γλύκα που πεταλούδιζε στο στομάχι, έγινε βάρος σαν σάκα μαθητική παραγεμισμένη. Στον πίνακα συνταίριαζα μοναχικά γράμματα να τα κάνω λέξη, να βάλω το νου σε δουλειά! Επανέλαβα τις ίδιες κινήσεις ώρα
ΠερισσότεραΤης Μαργαρίτας Μανώλη // * Στο καθημερινό δρομολόγιο για τη δουλειά απαθή, παραιτημένα πρόσωπα. Μόνο δυο νεαρά κορίτσια πέρασαν πιασμένα χέρι χέρι. Με κόκκινα μάγουλα και το κεφάλι γεμάτο προσδοκίες. Κάθε πρωί καλημέριζε τους συναδέλφους. Και
ΠερισσότεραΓράφει η Χρύσα Φάντη // Αν η λογοτεχνία έχει ένα νόημα, αυτό σίγουρα δεν βρίσκεται ούτε στην στράτευσή της ούτε στην «πολιτική» της «απόχρωση». Η λογοτεχνία είναι ο μόνος τρόπος για να αφηγηθεί κάποιος μια ιστορία χωρίς να κουνάει
ΠερισσότεραΤης Καλλιόπης Βελόνια // Άρωμα, δραχμαί 420 Αυτά κάπνιζε. Άρωμα κασετίνα, σιγαρέτα είκοσι. Χαρμάνι βαρύ, Πειραιώτικο. Ο μπάρμπα Νίκος, ο παππούς μου, ήταν βέρος Χατζηκυριακιώτης, από κείνους που δεν υπάρχουν πια, με καβουράκι, κεχριμπαρένιο κομπολόι,
ΠερισσότεραΓράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Μαρία Σιδηροπούλου «Γειώνομαι», εκδ. Πηγή Είναι πολύ ευχάριστο να γνωρίζουμε νέους ποιητές, που με την πρώτη τους ποιητική συλλογή έχουν ήδη κάτι να πουν. Συνήθως, υπάρχει ένας αυθορμητισμός, που τον συναντάμε σπάνια σε
Περισσότερα
