Δέκα άλμπουμ για να συνοδεύσετε μουσικά τις ημέρες του Πάσχα
Από τον Γιώργο Χαρωνίτη //
Ένα από τα πληρέστερα μουσικά projects πάνω στη θεματική του Θείου Πάθους είναι αυτό του Peter Gabriel που φέρει τον λιτό τίτλο “Passion” – και που έχει αποδειχθεί / αναδειχθεί σε ένα modern classic. Σχεδιασμένο να αποτελεί τη μουσική συνοδεία της ταινίας «Ο τελευταίος πειρασμός» του Martin Scorsese, τελικά έχει τόση δουλειά μέσα του που υπερβαίνει τον χαρακτηρισμό του απλού σάουντρακ και γίνεται κάτι σαν «βίβλος» της world music. Πραγματικά πανανθρώπινη…
[Ενδιαφέρουσα σε σχέση με τις ψυχοδραματικές της παραμέτρους ή ακόμα και τις θριλερικές της αποχρώσεις είναι και η μουσική που έγραψε ο John Debney για την ταινία “The Passion of the Christ” του Mel Gibson].
Φυσικά, υπάρχουν και τα old classics και, σε αυτή την κατηγορία, αξεπέραστο φαντάζει το «Κατά Ματθαίον Πάθος» (“Matthaus-Passion”) του Ιωάννου Σεβαστιανού Μπαχ. Σπουδαίο ορατόριο της μπαρόκ περιόδου, με υπέροχα χορικά και άριες που μας χαρίζουν μια διαχρονική και διαρκή συγκίνηση. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα έργα του Μπαχ, αν το γευθείς μια φορά το ζητάς συνεχώς. Υπάρχει σε πάρα πολλές ερμηνείες και ως εκ τούτου μπορεί να κάνει κανείς τις επιλογές του.
Ένα από τα κορυφαία «κλασικά» έργα – όλων των εποχών και όλων των καιρών – είναι η Δεύτερη Συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ, που επονομάζεται “Resurrection”, δηλαδή Ανάσταση. Στη μιάμιση ώρα που διαρκεί το έργο σκιαγραφεί σχεδόν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα με τρόπο τέλειο – και, φυσικά, ο Μάλερ μέσα από αυτό δημιουργεί τον δικό του μουσικό κόσμο. Η Δεύτερη Συμφωνία του Μάλερ είναι συγκρίσιμη – από πολλές πλευρές – με την Ενάτη του Μπετόβεν.
Μετά την Ανάσταση ακολουθεί η Ανάληψη και εδώ, εκ των πραγμάτων, οδηγούμεθα στο άλμπουμ “Ascension” του John Coltrane. Πρόκειται για ένα θεμελιώδες έργο του μεγάλου αυτού τζάζμαν / σαξοφωνίστα και εδώ κάθε υπερβατική διάστασή (ή και υπόνοια, απλώς) της μουσικής περνάει καθαρά μέσα από την ανθρώπινη φύση – και την επέκτασή των πεπερασμένων δυνατοτήτων της. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εκτενή σύνθεση που χαρακτηριζόταν ως «free jazz» μόνο και μόνο από τον δύστροπο modal χαρακτήρα της και το γεγονός ότι στην ερμηνεία της συμμετείχε το who’s who του τζαζικού “new thing” στα μέσα των ‘60’s (Archie Shepp, Marion Brown, John Tchicai κ.ά.)
Ήταν – και είναι – cult εδώ και πολλά χρόνια. Παρόλο που έχει επανεκδοθεί και κυκλοφορεί, το δεύτερο άλμπουμ των δικών μας progressive Axis – με τον τίτλο “Axis” – από το 1973 εξακολουθεί να είναι μια δύσκολη περίπτωση. Περιέχει τέτοια πολυμορφική και πολύπλευρη μουσική, από progressive rock των ‘70’s α λα King Crimson ή «σχολής Canterbury» μέχρι αβάν γκαρντ τζαζ. Μέσα του θα βρούμε και τη σύνθεση “Pa Vu Ga Di” (είναι οι γνωστές νότες της βυζαντινής μουσικής), ένα κομμάτι που δεν είναι παρά η πασίγνωστή (μας) μελωδία «Αι γενεαί πάσαι».
Αυτό, αναπόφευκτα, μας φέρνει στις «Ραψωδίες», το άλμπουμ που έκανε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου με την Ειρήνη Παπά – και που μαζί με τις «Ωδές» τους αποτελεί ένα ωραίο πακέτο μιας ιδιαίτερης προσέγγισης στη μουσική μας παράδοση. Οι «Ραψωδίες» έχουν ένα έντονο πασχαλινό χρώμα καθώς εμπεριέχουν το «Ω, γλυκύ μου έαρ» αλλά και το «Χριστός ανέστη» και, γενικά, μουσικές που προσφέρουν ένα ιδιαίτερα κατανυκτικό σάουντρακ καθώς εδράζονται στη βυζαντινή μας παράδοση.
Παρόλο που εδώ το μουσικό κλίμα είναι περισσότερο ρωμαιοκαθολικά προσανατολισμένο, δεν θα ήθελα να αφήσω έξω το άλμπουμ «Ennio Morricone: Colonne sonore sacre» που κυκλοφόρησε το 2012 και περιέχει θρησκευτικά θέματα του Μαέστρου από ταινίες όπως «Η Βίβλος», “Giordano Bruno”, «Μωυσής», “Karol” κ.ά. Παρέχει ένα ιδιαίτερο και κατανυκτικό χρώμα της μουσικής του Morricone – πράγμα που όμως το συναντάμε και σε «κοσμικά» του σάουντρακ.Παρόλο που εδώ το μουσικό κλίμα είναι περισσότερο ρωμαιοκαθολικά προσανατολισμένο, δεν θα ήθελα να αφήσω έξω το άλμπουμ «Ennio Morricone: Colonne sonore sacre» που κυκλοφόρησε το 2012 και περιέχει θρησκευτικά θέματα του Μαέστρου από ταινίες όπως «Η Βίβλος», “Giordano Bruno”, «Μωυσής», “Karol” κ.ά. Παρέχει ένα ιδιαίτερο και κατανυκτικό χρώμα της μουσικής του Morricone – πράγμα που όμως το συναντάμε και σε «κοσμικά» του σάουντρακ.
Όσο για τη Κυριακή του Πάσχα, εκεί τα πράγματα είναι σχεδόν δεδομένα. Έτσι, για να μην απομακρυνθούμε από την παράδοση που θέλει ένα γερό γλέντι με ωραία δημοτικά, μάλλον θα προτείνουμε τη συλλογή «Πάσχα στην Ελλάδα Νο 4». Με όλες τις ευχές μας…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
26/03/2024, 8:39 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Wish You Were Here” – Pink Floyd
13/02/2024, 8:35 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Gateway’’ – Adam Miller
06/02/2024, 8:17 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “The Descendants of Cain’’ – Ka
30/01/2024, 7:52 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η άφθαρτη γοητεία του εφήμερου
Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // Δυο “concept albums” με κοινό παρονομαστή Τόλης Φασόης: Just for a Day (ΕΜΙ, 2009) Πριν λίγους μόλις μήνες, ομολογώ πως τους Sharp Ties δεν τους γνώριζα παρά μόνο εξ ονόματος: μια
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Οι δρόμοι του ποτέ”
Του Νίκου Τακόλα // * Τα συναπαντήματα με παλιές αγάπες, δεν είναι ανώδυνα. Είναι σαν εκείνες τις πόλεις που αν και όμορφες δε θέλεις να πας, γιατί σε πλήγωσαν ή σου άφησαν μια πίκρα. Είναι
Περισσότερα -
Ο Αλέξης Σταμάτης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Το ερέθισμα γα να γραφτούν οι Χαμαιλέοντες, ήταν μια ανάγκη για απάντηση για το «πως φτάσαμε σε αυτό που ζούμε». Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται ούτε εν θερμώ, ούτε με τσιτάτα, ούτε με «μηνύματα», ούτε με προκαλυμμένη πολιτική πρόζα, ούτε
Περισσότερα -
Από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο
Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // Χρήστος Κεραμίδης «Ο Αύγουστος που περιμένω», εκδ. Στοχαστής Με τον όμορφο όσο και αινιγματικό τίτλο Ο Αύγουστος που περιμένω κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Στοχαστής το πιο πρόσφατο βιβλίο του Καβαλιώτη ποιητή Χρήστου Κεραμίδη,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κεφάλαιο 4: 160 μ.Χ.”
Της Άννας Εμμανουήλ // Κεφάλαιο 4: 160 μ.Χ. Μια μοιραία νύχτα, η Τέχνη της Ποιήσεως, συνεπαίρνει για πάντα τον ένδοξο ποιητή σε ένα απόλυτο μυστικό. Οι στίχοι αρχίζουν και παίρνουν πνοή και σάρκα. Από θύμηση και μνήμη
Περισσότερα -
Η σημασία των αναμνήσεων
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Κριστόφ Μπολτανσκί «Στα ίχνη της», Μετάφραση: Μιχάλης Μητσός, εκδ. Πόλις Δεν είναι η πρώτη φορά που η προσπάθεια αναζήτησης και ανασύνθεσης αναμνήσεων από ένα ζώντα για κάποιο οικείο πρόσωπο του που έφυγε από
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ήταν Ιούλιος”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // * Ήταν Ιούλιος Ήταν Ιούλιος όταν με άφησες και εκεί που ήταν καλοκαίρι, όλα χειμώνιασαν μέσα μου. Δεν ήμουν ανέμελη πια να ξεχυθώ σε χαρές καλοκαιριάτικες, σε θάλασσες κρυστάλλινες. Ήταν Ιούλιος,
Περισσότερα
Θυμάμαι πως τη Μεγάλη Εβδομάδα μου άρεσε να ακούω το “Jesus Christ Superstar” (το original soundtrack της ταινίας του Norman Jewison, με Carl Anderson, Yvonne Elliman, Ted Neely κ.ά. παρόλο που και το άλμπουμ με την original cast ερμηνεία του Ian Gillan είναι εξίσου καλό). Ο Andrew Lloyd Weber εδώ βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες συνθετικές του στιγμές και το γεγονός ότι η μουσική του κινείται σε μια ευρεία ροκ γκάμα το τοποθετεί έξω από τις συνήθειες μιας κατανυκτικής Μεγάλης Εβδομάδας.