Ένα ποίημα: “Είμαι ένα μαύρο που τυφλώνει”
Της Κωσταντίας Γέροντα // *
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥ ΤΥΦΛΩΝΕΙ
Είμαι ένα μαύρο που τυφλώνει κι εσύ βαράς καραούλι στη σκοπιά σου,
ακρίτας ω νενίκηκα τη σύγχυση,
σκουπίζεις αδιαφορία κι ένας άνεμος καγχάζει βραχνές ήττες,
αποβραδίς κοιτάζω το χλωμό φεγγάρι μα μένω στήλη άλατος,
ίδια με άγαλμα μπροστά στη ματιά σου την ολοπόρφυρη,
κι εσύ χλωμιάζεις και πετάς αστραπόβροντα που μου σχίζουν το αφτί,
ύστερα την κοιλιά κι ύστερα το πόδι,
για να γεννοβολήσω αρουραίους και πευκοβελόνες,
μισή καρδιά, μισή θλίψη,
ζοφερή γέννα, ζοφερή αμαρτία,
τίκτω ασβούς και χελώνες και σχηματίζω οικογένεια από τέρατα,
χωρίς κεφάλια κι ανείδωτες χιονοστιβάδες
και μέσα στα έγκατα ένα ουρλιαχτό που γίνεται ύλη
και επιμένει να νικά κατά κράτος τις τύψεις, το ονειροπόλημα και τη φυγή,
συντριβή από τα γεννοφάσκια,
χωρίς μοίρα στον ήλιο,
αρνητική αθεολογία,
εσύ, εδώ, τώρα, στη γη, στη μόνη πραγματικότητα που μας περιβάλλει,
στο χώμα το βαρύ, το περπατημένο, το σκαμμένο, για να μας στεγάσει, εκεί.
* Η Γέροντα Κωσταντία και έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές με την Άνεμος εκδοτική. Η πιο πρόσφατη λέγεται «Κώνειο και άγρια τριανταφυλλιά».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Δύο μικροδιηγήματα
14/05/2024, 8:06 μμ -
Διήγημα: “Ο γραφιάς”
14/05/2024, 8:02 μμ -
Διήγημα: “Μέλλον”
14/05/2024, 8:01 μμ -
Ποίημα: “Στην Ουκρανία”
14/05/2024, 8:00 μμ -
Ποίημα: “κολάζ”
14/05/2024, 7:59 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η δίφορη μνήμη των βιωμάτων
Γράφει η Νικολέτα Κατσιδήμα – Λάγιου // Γιώργος Χ. Θεοχάρης: «Δίφορη μνήμη», Εκδόσεις Πόλις 2021 Ο περιορισμός του ζωτικού μας χώρου Το χωριό μου έχει έκταση 10.000.000 τ.μ. Το νεκροταφείο του 10.000 τ.μ. Το οστεοφυλάκιό του 100τ.μ.
Περισσότερα -
Ποίηση: «Κάτω απ’ το δέντρο με καρπούς»
Της Λήδας Χρόνη // κάτω από το δέντρο με καρπούς πορτοκαλί με κόκκινους φραγμούς χαμηλά περισσεύουν στα παιδιά ψηλά είναι φανερά τα πιο καλά κάποιος περνάει από κοντά κόβει δυο την φορά όσα φτάνει βιαστικά βάζει μέσα
Περισσότερα -
✔ Σταύρος Χριστοδούλου: «Εκεί, στην μεγάλη γκρίζα περιοχή, κυκλοφορούν πολλοί ενδιαφέροντες άνθρωποι»
Συνέντευξη στη Γιούλη Τσακάλου // Με αφορμή την ανακοίνωση των κυπριακών κρατικών βραβείων 2018 ο συγγραφέας/δημοσιογράφος κ. Σταύρος Χριστοδούλου θα μας μιλήσει για όλα: για τη ζωή και τη δουλειά τους, για το λογοτεχνικό τοπίο και για τους
Περισσότερα -
Διήγημα: “O Χιόνης”
Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου // Λ.Μ.Μ. «Ο ΧΙΟΝΗΣ» Χειμώνας, αδυσώπητο το κρύο και το χιόνι ένα μέτρο και βάλε ύψος, στο πεζοδρόμιο. Οι δρόμοι, χιονοδρομικές πίστες και ήταν αδύνατον να τους
Περισσότερα -
ΝΟΤΟΡΙΟΥΣ, υπόδειγμα αφήγησης και ανέλιξης τής πλοκής. Ο παλιός καλός κινηματογράφος στοιχειώνει το συλλογικό ασυνείδητο και τις θερινές υπαίθριες οθόνες (σε ψηφιακή επανέκδοση).
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Ο Αλέξης Μινωτής λάμπει στον δευτερεύοντα ρόλο που του επεφύλαξε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δίπλα στα μεγάλα ιερά τέρατα τής έβδομης Τέχνης. Ο καλός ηθοποιός υπηρέτησε το δραματικό πρόσωπο που υποδύθηκε με υποδειγματική
Περισσότερα -
Το δικό της «Απολείπειν»
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // «Παράκτιος οικισμός», της Δήμητρας Χριστοδούλου, εκδόσεις Μελάνι Η παρατήρηση είναι μια αναγκαία συνθήκη για να αρθρώσει τον λόγο του ο ποιητής. Στρέφει το βλέμμα του γύρω, απομονώνει τα έμπλεα σημασίας κομμάτια μιας πραγματικότητας, που αν
Περισσότερα -
Κίτρινο το χρώμα του θανάτου
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Γιώργος Χρονάς: «Εμείς κορίτσια δεκατριώ δεκατεσσάρω χρόνων» με μετάφραση στα αγγλικά (Ειρήνη Βρης) στα γαλλικά (Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου) και στα ιταλικά (Τζίνα Καρβουνάκη) εκδόσεις Οδός Πανός Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόπρακτο, που γράφτηκε το
Περισσότερα