Ποίηση: “Aπεριόριστες ευθύνες”
Της Φωτεινής Βακιτσίδου // *
Απεριόριστες ευθύνες
Αυτό το πρωινό κατάπια τον ιδρώτα μου,
και είδα ζωγραφιές που τις είχα ξεχάσει κρεμασμένες με μανταλάκια σε έναν κήπο.
Αυτό το πρωινό έτρεξα προς έναν έρημο σταθμό τρένων και βιαστικά χώθηκα μες
στις αποσκευές του,
χωρίς να κοιτάζω πίσω μου.
Αλλά ακόμα κι αν είχε υγρασία – εκείνη τη φρικτή με τη ζέστη-
ακόμα κι αν ζαλίστηκα
πάλι δεν μπορούσα να θυμηθώ το πρόσωπό σου ή μάλλον ποια είσαι κι αλλάζεις
πρόσωπα κάθε μέρα.
Καταπίνω και ξαπλώνω στα όνειρα μου, σε εκείνα που άκουγα όταν η βροχή έπεφτε
πάνω στο σακάκι σου κι εγώ τα περνούσα με τη γλώσσα μου για να μη σε
μουσκέψουν.
Τραχειά έγινε τώρα η γλώσσα σαν των γατιών και δεν προσδιορίζει πλέον
τρυφεράδα με τις λέξεις.
Πυροβόλα με σε παρακαλώ.
Πυροβόλα με λέξεις που μπορούν να δακρύζουν.
* Η Φωτεινή Bακιτσίδου γεννήθηκε το 1977. Είναι πτυχιούχος του Arts & Culture, του πανεπιστημίου του Maastricht. Έχει εργαστεί επί πάρα πολλά έτη σε περιβαλλοντικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα. Από το 2003 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει ποίηματα και πεζά σε λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και σε κοινωνικά δίκτυα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“το χρώμα βάφει”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
14/05/2024, 8:17 μμ -
Ποίημα: “Στην Ουκρανία”
14/05/2024, 8:00 μμ -
Ποίημα: “κολάζ”
14/05/2024, 7:59 μμ -
Ένα ποίημα
14/05/2024, 7:58 μμ -
Τρία ποιήματα
14/05/2024, 7:55 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Βάδην”
Της Κωνσταντίνας Βουγιούκα // “Βάδην” Οι οφθαλμοί μένουν δίχως όραση, τα στόματα δίχως τη δυνατότητα άρθρωσης γραμμάτων. Τα ώτα κωφά. Μον χέρια διακρίνονται κάπως λειτουργικά. Και τα πόδια, σε ρυθμό βάδην για ακόμη μια φορά.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τελευταία Νύχτα”
Από το Χαζό Κορίτσι // * Ξέρω πολύ καλά τι περιέχει ο φάκελος κι ας μην τον έχω ανοίξει ακόμη. Ξέρω ότι δεν θα αλλάξει κάτι είτε τον ανοίξω είτε όχι, παρόλα αυτά καθυστερώ όσο μπορώ. Το βλέμμα
Περισσότερα -
Κριτική στην ποιητική συλλογή του Μιχάλη Κούτρα «Εμείς. Τώρα.»
Της Ρεβέκκας Κακολύρη // * Λικνίζει αγέρωχη μες τις υποχθόνιες φωτιές της εποχής μας η ποίηση που χρόνια τώρα είχαμε λησμονήσει. Μα αυτή η φλόγα την κρατάει ζωντανή (περίεργη φλόγα, μα δε γελιέται), κι ευτυχώς τούτη η φλόγα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Εσένα”
Της Μυρτώς Μαρκάκη // * Θυμάμαι ακόμα εκείνο το τελευταίο βράδυ με εσένα. Ήμουν οκτώ χρονών και τότε έμενα μαζί σου. Ήταν ένα καλοκαιρινό βράδυ και είχε έρθει η ώρα να διαβάσουμε παραμύθια ώστε να με πάρει μαγικά
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Διαδρομή” & “Πονηριές”
Του Αντώνη Κηπουρού // * ΔΙΑΔΡΟΜΗ Ντύνω με τα στιχάκια μου Εικόνες του μυαλού μου Που έχουν για υπογραφή Ρωγμές του λογικού μου Ένας κοσμοκαλόγερος Σκιά μέσα στο πλήθος Χαρτογραφώ μια διαδρομή Που ‘ναι καταδική μου
Περισσότερα -
Κι ύστερα ήρθαν οι… μέλισσες
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Κυριάκος Αθανασιάδης «Οι τέσσερις εποχές της Μέλισσας», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 448 «Η ζωή είναι σαν το τρεχούμενο νερό που γεννιέται από μια τρύπα στον βράχο, κατρακυλάει από το βουνό, ποτίζει τον αγρό και
Περισσότερα -
Η φωτογραφική τέχνη του Γιάννη Παντελίδη
Της Μαγδαληνής Θωμά // * Στο φωτογραφικό αφιέρωμα του Εντευκτηρίου “Camera Obscura”, ο φακός του Γιάννη Παντελίδη κάνει το τοπίο δικό του: ένα καδράρισμα επιλεκτικό απομονώνει τον οικοδομημένο αστικό χώρο στο απόγειό του. Οι φωτογραφίες της συλλογής «Αρχέτυπα
Περισσότερα