Ποίηση: “Χαμένη εγώ”
Της Ευαγγελίας Κυρίτση // *
“Χαμένη εγώ”
Η αφορμή … πάντα ένας «Μούνκ»!
Μια κραυγή που απεγνωσμένα προσπαθεί να απελευθερωθεί.
Μάταια… πάντα μια στιγμή θα την κάνει παρελθόν.
Και ‘γω, ζωή μου, πώς θα σε ξαναδιεκδικήσω;
Στα δεκαπέντε μου είχα συνεργάτη τον ρομαντισμό,
Στα εικοσιπέντε το ροκ και τις μποέμικες γειτονιές της καρδιάς μου
…και τώρα μια κραυγή ανυπόταχτη στα θέλω μου
Μείνε , κράτα με ζωντανή κάθε φορά που αδειάζει η ψυχή μου τη μέρα.
Φοβάμαι εκείνο το βλέμμα μου που ξοδεύεται στο άπειρο .
Ζωή, άφησέ με να ζεσταθώ με τα χρώματα του Σεπτέμβρη.
Γιατί μου τα αρνείσαι… μόνη λύση η κραυγή!
Μη μου τη στερείς! Λύτρωση, κάθαρση είναι!
Μη μου τη στερείς! Χάθηκα στο σπήλαιο του μυαλού μου.
Ανάγκη οπτική…. απώλεια, σκοτάδι… ακούω μουσική!
Επανήλθα!
-Ζωή μου, δες τη μικρή με το άσπρο φόρεμα
-Τι γλυκό πλάσμα… εσύ είσαι;
-Ναι, εγώ!
-Και τι απέγινες;
Χάθηκα, επειδή αγωνίζομαι να σε ζήσω , ΖΩΗ μου!
* Το ποίημα ανήκει στην Ευαγγελία Κυρίτση, η οποία είναι αναπληρώτρια φιλόλογος στο 1ο ΕΠΑΛ Τρικάλων και ΕΠΑΛ Φαρκαδόνας. Προτεραιότητα της είναι η πνευματική και ψυχική υγεία των μαθητών, καθώς επίσης και η ενδυνάμωση της προσωπικότητάς τους. Προσπαθεί να πείσει τα παιδιά πως η γνώση έχει δύναμη , που σε απεγκλωβίζει από τα αδιέξοδα της ζωής.