Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / Η μεγάλη πλημύρα του Μισισιπή του 1927. Ένα αφιέρωμα στα μπλουζ του «νότου». (Μέρος 5ο)
29/07/2015, 10:56 πμ

Η μεγάλη πλημύρα του Μισισιπή του 1927. Ένα αφιέρωμα στα μπλουζ του «νότου». (Μέρος 5ο)

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

 

Ο  Leadbelly ασχολήθηκε και με την κακομεταχείριση  των μουλαριών στα στρατόπεδα, στο μπλουζ ‘I am All Out and Down’,  για τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 1935, καθώς επίσης και για μια γυναίκα που θέλει την  αμοιβή της από ένα  άνδρα.  Κάπου λοιπόν μας λέει ότι όταν ο ήλιος πέφτει, τα μουλάρια είναι πολύ πεινασμένα και οι εργάτες επίσης πεινασμένοι πάρα πολύ, κι ένας άντρας σκέφτεται πως σήμερα είναι η μέρα της πληρωμής στις γυναίκες, και πως θα προτιμούσε αυτή η μέρα να ήταν λίγο πιο πίσω,  γιατί δεν έχει να της δώσει τίποτα. Και βέβαια συνεχίζει, μια  γυναίκα διαμαρτύρεται έντονα λέγοντας ότι ακόμα και τα μουλάρια τρώνε καλαμπόκι και σανό, ενώ οι γυναίκες δεν πληρώνονται στα αναχώματα… Και συνεχίζει τις αφηγήσεις του έχοντας πάντοτε κατά νου με εκείνη τη γυναίκα με το μελαψό δέρμα…

 

‘‘Τόσοι πολλοί άνθρωποι ήθελαν να φύγουν εδώ και να πάνε στο Σικάγο. Στο Γκρίνβιλ το τρένο ήταν ακόμα σε σταθερό έδαφος και όλοι πίεζαν για να μπουν σ’ αυτό. Όλοι ήθελαν να φύγουν από εδώ και να πάνε στη γη της επαγγελίας’’. (Maurice Sisson, κάτοικος Γκρίνβιλ).

‘‘Τόσοι πολλοί άνθρωποι ήθελαν να φύγουν εδώ και να πάνε στο Σικάγο. Στο Γκρίνβιλ το τρένο ήταν ακόμα σε σταθερό έδαφος και όλοι πίεζαν για να μπουν σ’ αυτό. Όλοι ήθελαν να φύγουν από εδώ και να πάνε στη γη της επαγγελίας’’. (Maurice Sisson, κάτοικος Γκρίνβιλ).

 

(…Ah the mules and the horses taking corn and hay/The women in the levee, shouting ’cause it’s morn’ pay day/Sweet day, sweet day, sweet day…/ Well the sun is going down and the mules is getting hungry and the men are getting hungry too/ And just thinking about it’s close to payday/And the man had a brown skin woman/And he wished pay day would move off a little further/ So he wouldn’t give his baby nothing til payday comes/She was shouting because she knows it’s morn payday/And here’s what the woman said: Ah the mules and the horses taking for the corn and hay/The women in the levee, shouting ’cause it’s morn pay day/Crying Day, crying day, sweet day, sweet day, sweet day, sweet day, oh day….The brownskin woman keeps you worried all the time/Brownskin woman makes a good-eyed man go blind/Won’t you baby, won’t you baby, won’t you baby, won’t you baby, won’t you baby?…).

Η Ma Rainey με τη σειρά της, είδε την όλη ιστορία των αναχωμάτων και στρατοπέδων συγκέντρωσης, ως μια στιγμή που οι άντρες και οι γυναίκες βρέθηκαν χωριστά και μακρυά ο ένας από τον άλλο. Ηχογράφησε το μπλουζ ‘Levee Camp Moan’, το 1925. Εκεί μέσα είναι πασιφανές ότι γκρινιάζει αφού ο άνθρωπός της έφυγε ξανά και την άφησε μόνη, γιατί επέστρεψε στη γνωστή δουλειά στα αναχώματα όπου συνηθίζει να εργάζεται και φυσικά να ‘διαμένει’.

 

My man has left and he’s gone away
Back to the levee where he used to stay
I kiss and hug him and his kiss is good
I feel so lonesome and awful blue
That’s the reason you hear me moan the levee camp moan,
I can’t help myself

Each night and moment I yearn for romance
Back to the levee where my man be
That’s the reason I moan the levee camp moan

I’ve been to ? I’ve been to Houston
It’s all because I love him baby
That’s the reason you hear me moan the levee camp moan
Mmmmm, mmmmm,
It’s all because of…
That’s the reason you hear me moan the levee camp moan

 

Το 1941, ο Washboard Sam τραγούδησε σε ένα μπλουζ για ένα πιο σύγχρονο στρατόπεδο σε αναχώματα, αλλά ουσιαστικά με τα περισσότερα από τα ίδια προβλήματα πάντα παρόντα. Το ‘Levee Camp Blues’. Γεννήθηκε ως Robert Brown (1910-1966), αλλά επαγγελματικά ήταν γνωστός ως Washboard Sam. Γεννήθηκε στο Walnut Ridge του Αρκάνσας, και λέγεται ότι ήταν ετεροθαλής αδελφός του Big Bill Broonzy. Μετακόμισε στο Μέμφις του Τεννεσί το 1920, και δούλευε ως μουσικός του δρόμου με τους Sleepy John Estes και Hammie Nixon. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Σικάγο το 1932, όπου εμφανιζόταν τακτικά με τον Broonzy, καθώς και με άλλους μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων των Memphis Slim and Tampa Red, σε αναρίθμητες ηχογραφήσεις για τη Bluebird Records.

 

Washboard Sam, 1931.

Washboard Sam, 1931.

 

Μας λέει λοιπόν στο ‘Levee Camp Blues’, ότι δουλεύει στα στρατόπεδα αναχωμάτων κάπου ένα μήνα τώρα, και κουβάλησε τόσα πολλά κάρα που τα χέρια του έβγαλαν πληγές. Κοιμόταν μαζί με τους άλλους σαν τα σκυλιά, τρώγοντας μέρα και νύχτα φασόλια, αλλά χωρίς ποτέ να ξέρουν πότε θα πληρωθούνε. Υπήρχαν δύο βάρδιες την ημέρα και οι ίδιες δύο βάρδιες τη νύχτα, αλλά ισχυρίζεται πως αν ένας άντρας δουλεύει με τέτοιους ρυθμούς, δεν μπορεί να… μεταχειριστεί σωστά το μωρό του.

 

Says I worked in a levee camp just about a month ago
Says I worked in a levee camp just about a month ago
Says I wind so many wagons, it made my poor hands sore

We slept just like dogs, eat beans both night and day
We slept just like dogs, eat beans both night and day
But I never did know just when we were due our pay

They had two shifts on day and the same two shifts at night
They had two shifts on day and the same two shifts at night
But if a man winds wagons, he can’t treat his baby right
Yeah boy, wind it now, wind it

Electric lights going out, telephone is bogging down
Electric lights going out, telephone is bogging down
I’m going to keep on winding because I’m the best old winder in town

 

Βιβλιογραφία:

 

  • Charters Samuel: Η ποίηση των μπλουζ. Μετάφραση: Ελένη Πουλλά. Εκδόσεις Απόπειρα. 1982. Αθήνα.
  • Σαββόπουλος Πάνος: Ρεμπέτικα και μπλουζ: Δρόμοι παράλληλοι. Περιοδικό Οδός Πανός. Τεύχος 163. Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2014. Σελίδες 3-12. Αθήνα.
  • Bogdanov Vladimir, Woodstra Chris, Erlewine Thomas Stephen: All Music Guide to the Blues: The Definitive Guide to the Blues. Backbeat Books. 2003.
  • Russel Tony: The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Schirmer Trade Books. 1998.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top