Fractal

Ποίημα: “Χαλκιδική”

Γράφει ο Θάνος Γιαννούδης //

 

 

 

 

 

Χαλκιδική

 

‘’Θεέ μου, πώς ξεγελιούνται

με τον έρωτα

και την αυγή γεννιούνται

κι άλλα τέρατα’’

– Ν. Γκάτσος

 

 

 

Οι κάμποι της Χαλκιδικής

δεξιά-ζερβά περνούσαν.

Σε ποιους καιρούς πια κατοικείς

και πού θα βρεις τη Μούσαν;

 

Φαινόταν τότε καθεστώς

σειρά τα καλοκαίρια

-έφευγ’ ο αιώνας ο εικοστός

κι αντάμωνε τ’ αστέρια…

 

Οι κάμποι της Χαλκιδικής

κι η θάλασσα στο φόντο.

Ζωή, το ξέρω, δεν αρκείς,

μα σβήνεις πόντο-πόντο.

 

Κοιτώ παιδιά που στις χαρές

των νιάτων πρωτοσμίγουν…

Άραγ’ αξίζει να τους λες

ποια τέρατα τους πνίγουν;

 

Οι κάμποι της Χαλκιδικής

μοτίβο που κινείται,

μήτε μπορείς να τ’ αρνηθείς

και να τ’ αγγίξεις μήτε.

 

Σαν μια λεπτή γραμμή του νου

κρυφά θ’ αναγεννάται.

Δεν θα γερνάτε από κοινού,

μα πάντα θα θυμάται.

 

Οι κάμποι της Χαλκιδικής,

των νιάτων σου οι συστάδες

στις ερημιές μιας Αττικής

που προτιμά Κυκλάδες.

 

Νιώθεις τα κύματα 4G,

μυρίζ’ η αρμύρα φρέον,

μα το παιδί εντός σου ζει

-τριάντα χρόνων πλέον…

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top