Fractal

Όλα είναι δρόμος

Γράφει η Αρχοντούλα Διαβάτη //

 

 

 

Πόλυ Χατζημανωλάκη, «Τρεις Χάριτες στον Τοίχο – 199 Σκαλοπάτια», εκδ. Εύμαρος 2020

 

Στο νέο βιβλίο της Πόλυς Χατζημανωλάκη, ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ και 199 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ, εκδ.Εύμαρος, βρίσκω υλοποιημένη και την παλιά ιδέα που είχα βρει στο ιστολόγιό της, ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ και μάλιστα την οικειοποιήθηκα, γιατί ήθελα κι εγώ «να φωτογραφίσω το χρόνο» (βλ. πρόλογο στο βιβλίο μου ΦΕΥΓΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ) όπως το έκανε ο Όγκι Ρεν, ο ιδιοκτήτης του μικρού καπνοπωλείου στο Μπρούκλιν που προμήθευε ιστορίες στον Πόλ Όστερ στην ταινία του Γουάγκ «Καπνός».

Οικείο και ευπρόσδεκτο το νέο βιβλίο – διαβάζαμε αρκετά κείμενά του αναρτημένα ως ανοικτά ημερολόγια στο διαδίκτυο, το διαδίκτυο δεν είναι η κοινωνική συναναστροφή των ημερών μας;

Πρόκειται για ένα διπλό βιβλίο – διπλά οδοιπορικά, με διπλή είσοδο, διπλά εξώφυλλα  και διπλό πρόλογο, του αθηναιογράφου Ν. Βατόπουλου, που συναντά με ενθουσιασμό το βλέμμα της συγγραφέως, συστήνοντας ως πολιτισμική γεωγραφία το νέο αυτό είδος: ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, οδοιπορικό σε μια αθηναϊκή γειτονιά, τη γειτονιά της Π. Χ. – οδοιπορική βιογραφία το θεωρεί η συγγραφέας, και 199 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ, ένα παλίμψηστο ημερολόγιο ταξιδιού, οδοιπορικό στη Μ. Βρετανία- Εδιμβούργο, Σκωτία και Β. Αγγλία, όπου ταξίδεψε και «ταξιδεύει» η συγγραφέας.

Θυμάμαι το καινοτόμο «Διπλό βιβλίο» που έγραψε η Τασούλα Βερβενιώτη (2004 ), με την αφήγηση της Σταματίας Μπαρμπατσή, προφορική και γραπτή μαρτυρία από τη μια και κειμενική ανάλυση από τη συγγραφέα. Θυμάμαι, επίσης, το μεταμοντέρνο «ΔΙΠΛΟ ΒΙΒΛΙΟ» του Δημήτρη Χατζή- αλληγορικά διπλό ταξίδι -του ήρωα και του συγγραφέα στον κόσμο της τεχνολογίας (1976).

Ένα πείραμα θεωρεί το δικό της διπλό βιβλίο η συγγραφέας, καθώς περιδιαβάζοντας στο ίδιο τοπίο καθημερινά, επεξεργάζεται σκέψεις, συνειρμούς και αναμνήσεις, συναντά «τα τοπία της ψυχής της» και κατακτά αργά αργά την αυτογνωσία, χαρίζοντας σε μας δώρο ένα άλμπουμ με μνήμες, δικό της και δικό μας, καθώς την ακολουθούμε και ξεδιπλώνουμε κι εμείς τους δικούς μας συνειρμούς, σκέψεις και αναμνήσεις, όπως γίνεται με την καλή Λογοτεχνία.

Σκέφτομαι τις μέρες της καραντίνας, στην πανδημία, που παίρναμε τους δρόμους για να αναπνεύσουμε ελεύθερα στην ανεξιθρησκία της φύσης, το ίδιο δρομολόγιο κάθε μέρα – πόσο κοντά ήμασταν στην ιδέα αυτή της βίωσης και της καταγραφής του «ασήμαντου βήματος» του χρόνου που περνάει.

 

Πόλυ Χατζημανωλάκη

 

Είναι ένα διπλό βιβλίο το βιβλίο της Π.Χ., όπου ανα-γιγνώσκει,  ανα-γνωρίζει, διαβάζει, περιδιαβάζει και συσχετίζει βραδυπορώντας η συγγραφέας, όπως θα ανέλυε συστηματικά τη μέθοδό της ο παλιός μας δάσκαλος Δημήτρης Μαρωνίτης. Περπάτημα σε δρόμους που παραπέμπουν σε αγαπημένα βιβλία, έτσι που η περιδιάβαση – προσέγγιση λογοτεχνικών κειμένων, γίνεται η χαλαρή και απολαυστική μέθοδος- flanerie-  μιας αμετανόητης αναγνώστριας.

Διάβασα το βιβλίο με ξεχωριστή αναγνωστική απόλαυση και μετά το φυλλομετρούσα, επιθυμώντας να το ξαναδιαβάσω, με ευγνωμοσύνη και σεβασμό για την πνευματική μας ανταλλαγή . «…Μπορεί κανείς επ’ άπειρον να γράφει συνειρμούς γύρω από το δωμάτιό του. Μπορεί και να έλθει κάποια στιγμή η έμπνευση. Είναι τόσο σταθερή η τροχιά μου που, αν θελήσει να με βρει, δεν θα χαθεί, θα με βρει οπωσδήποτε». Της το ευχόμαστε της καλής συγγραφέως και για τα επόμενα βιβλία που θα έρθουν.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top