Fractal

Η Πατρινέλλα είναι ένα δίκαιο πνεύμα που προστατεύει αλλά και τιμωρεί.

Γράφει η Λήδα Νταφούλη // *

 

Αντώνης Μπουλούτζας «Το ξύπνημα της Πατρινέλλας», εκδόσεις Νίκας

 

Τον Αντώνη Μπουλούτζα, τον γνώρισα πριν 10 χρόνια στην Τήνο. Ήταν από τα πρώτα άτομα που γνώρισα εκεί. Μιλήσαμε για την κοινή μας καταγωγή, (είμαστε και οι δύο από την Πάτρα), τι κάνουμε στην Τήνο και η κουβέντα έφτασε στο βιβλίο που είχε γράψει. Την Παναγία των Αγγέλων.

Την επόμενη μέρα αγόρασα στο βιβλίο, μπήκα στον καράβι, ταξίδεψα, πήγα στην Πάτρα. Διάβασα το βιβλίο στο καράβι, ταξιδεύοντας και στον ελεύθερο χρόνο μου.

Μου άρεσε τόσο πολύ και με εξέπληξε ευχάριστα, ώστε όταν γύρισα στην Τήνο, πήγα απροειδοποίητα στο χωριό Περάστρα με το βιβλίο στο χέρι. Ρώτησα που μένει, φώναξα έξω από το σπίτι Αντώνη, Μάρθα και με υποδέχτηκαν με χαρά, σκύλοι, γάτες, παπαγάλοι, χήνες.

Με κέρασαν σπιτική λεμονάδα, μιλήσαμε για το βιβλίο και πήρα και την ιδιόχειρη αφιέρωση που τόσο ήθελα.

Το βιβλίο αυτό ταξίδεψε πάλι την Πάτρα, το διάβασε ο πατέρας μου (που τον θεωρώ δύσκολο και απαιτητικό αναγνώστη), η αδερφή μου, μια οικογενειακή φίλη και τώρα βρίσκεται στην βιβλιοθήκη του πατέρα μου.

Ακολούθησε ο Μεσολαβητής, έκανε το ίδιο ταξίδι, πέρασε από πολλά χέρια, και τώρα είναι με την αφιέρωση στου συγγραφέα στην βιβλιοθήκη της αδερφής μου, ως το αγαπημένο της βιβλίο από τον Αντώνη και από τα αγαπημένα της γενικά.

Και τώρα έχουμε την Πατρινέλλα μας, που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου καθώς δίνει ζωή σε έναν μύθο – θρύλο της Πάτρας. Πλέκει μια ιστορία που διαδραματίζεται στην σύγχρονη Πάτρα, στην πόλη μας και μας ταξιδεύει σε ένα μυστηριακό σκηνικό μέσα σε μια ζωντανή πόλη.

Δεν ακροβατεί, αλλά ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό. Περιγράφει λεπτομερώς χωρίς όμως να κουράζει τον αναγνώστη. Του δίνει το σενάριο και τον προκαλεί να κάνει την σκηνοθεσία. Του δίνει μια ολόκληρη πόλη για σκηνικό και τον προκαλεί να κάνει μια τολμηρή διεύθυνση φωτογραφίας. Μυρίζει τον υγρό χειμώνα της Πάτρας, νιώθει το απογευματινό κρύο την ώρα που πέφτει ο ήλιος και ζωγραφίζει με τα δικά του μάτια, καθοδηγούμενος από τον συγγραφέα, το πατρινό δυτικό ηλιοβασίλεμα.

Νιώθει το βουητό πρίν τον σεισμό και την ανατριχίλα της σεισμικής δόνησης.

Αν κάποιος έχει ζήσει στην Πάτρα ή την Πάτρα, θέλει να επιστρέψει εκεί να περιπλανηθεί στους δρόμους και τα στενά της πόλης και να πάει στο κάστρο. Να στρέψει το βλέμμα του στον Πατρέα, στην Πατρινέλλα και να συνομιλήσει σιωπηλά μαζί της.

Είναι ένα δυνατό βιβλίο, με ιδιαίτερη πλοκή, ρέουσα γραφή, με δράση και με απολύτως πειστικούς ρεαλιστικούς χαρακτήρες. Είναι φροντισμένο και επιμελημένο και δεν έχει λάθη, κενά, ασυνέχειες και εκκρεμότητες.

Είναι από τις ιστορίες που διαβάζεις και ενώ δεν θέλεις να τελειώσει, ταυτόχρονα ανυπομονείς να φτάσεις στη λύση.

Μπαίνεις μέσα στη δραματουργία του βιβλίου καθώς η υπόθεση διαδραματίζεται σε μια πόλη που δεν σταματά να ζει παράλληλα και συνεχίζει να σε συντροφεύει και την ώρα που δεν το έχεις στα χέρια σου.

 

Αντώνης Μπουλούτζας

 

Ο συγγραφέας είναι ειλικρινής και έντιμος, Πορεύεται δίπλα στους ήρωες του και στον αναγνώστη, χωρίς να του βάζει παγίδες και να του κρύβει στοιχεία για να διατηρήσει το μυστήριο και την αγωνία με λογοτεχνικά τεχνάσματα. Είναι δίκαιος με όλους τους ήρωες και φέρεται με ευγένια και σεβασμό στον πιο σημαντικό μύθο της Πάτρας κάνοντάς τον ιστορία. Η Πατρινέλλα είναι ένα δίκαιο πνεύμα που προστατεύει αλλά και τιμωρεί.

Όλοι όσοι έχουν μεγαλώσει στην Πάτρα, έχουν ακούσει κάποια στιγμή για την Πατρινέλλα που προστατεύει την πόλη. Πρώτη φορά διάβασα για την Πατρινέλλα στο βιβλίο του Νίκου Πολίτη του 1902, Παραδόσεις, με πηγές του 1882. Ο Αντώνης όμως έρχεται και εμπλουτίζει τον μύθο με όλες τις δοξασίες και μαρτυρίες των Πατρινών δίνοντάς του υπόσταση χωρίς να τον ευτελίζει.

Το φινάλε του βιβλίου είναι μια κάθαρση. Μια κάθαρση όμοια με αυτή του αρχαίου δράματος. Μια δικαιοσύνη έχει αποδοθεί αλλά τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

Το βιβλίο σου αφήνει μια γλυκιά πίκρα για την κακομοίρα την Πατρινέλλα, για την βασανισμένη ψυχή αυτής της γυναίκας που επιτέλους ηρεμεί.

Και μόλις κλείσει το βιβλίο ο αναγνώστης δεν έχει αποκοπεί από την μυστηριακή ατμόσφαιρά του.

Εύχομαι να υπήρξε η Πατρινέλλα και η αναπαυμένη ψυχή της να προστατεύει ακόμα την πόλη μας.

 

 

* Η Λήδα Νταφούλη είναι Φιλόλογος

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top