Fractal

Μια πολυκατοικία στα χρόνια της κρίσης

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Κωνσταντίνος Μανίκας «Το τρίτο λάθος», εκδ. Ιωλκός

 

Μετά το βιβλίο Στην ψυχή του ηγεμόνα, ο Κωνσταντίνος Μανίκας μάς παρουσιάζει ένα μυθιστόρημα, παίρνοντας κατά μία έννοια το βάπτισμα του πυρός σ’ αυτό το είδος της πεζογραφίας.

Το βιβλίο Το τρίτο λάθος το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός είναι εν πρώτοις η γλαφυρή αποτύπωση μιας γνώριμης εικόνας εντός του αστικού πλαισίου, στον σύγχρονο οικιστικό ιστό, τον οποίο οι περισσότεροι γνωρίζουμε.

Στο κέντρο του μύθου, σαν το «μάτι του ταύρου» στον στόχο, βρίσκεται η πολυκατοικία. Ιδιοκτήτες κι ενοικιαστές, παλαιότεροι και νεότεροι εμπλέκονται στην πλοκή.

Ο συγγραφέας επιλέγει να μας διηγηθεί τις ζωές τριών εξ αυτών, μέσα από την παράλληλη αφήγηση περιστατικών της ζωής τους. Ορθώς, έτσι ώστε να εστιάσει στο ετερόκλητο της ύπαρξής τους και να μην οδηγηθεί ―λανθασμένα― σε μια ηθογραφία της σύγχρονης αστικής τάξης. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Η κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή με τα λάθη και τα πάθη, και η ανάδυση εν είδει λύτρωσης, είναι ο τελικός στόχος.

Παρακολουθούμε την πλασματική άνοδο, την αληθινή επώδυνη πτώση της νεαρής Ήβης, και τη μετέπειτα ολοκληρωτική αναθεώρησή της για τις πράξεις και συμπεριφορές, έχοντας  ως οδηγό το σκληρό, σχεδόν σκαιώδες, παρελθόν της. Η Ήβη λοιπόν είναι ο πρώτος χαρακτήρας.

Ο Θοδωρής αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης. Οι επίπλαστες ανάγκες, η οικονομική ευμάρεια λειτουργεί ως πανάκεια για την εκπλήρωση του θαύματος της γιγάντωσης του αστισμού. Κι ύστερα το χτύπημα της μοίρας ή για την ακρίβεια των λανθασμένων χειρισμών ενός ολόκληρου λαού και μιας εμμονικής, σχεδόν αταβιστικής εμπάθειας των φίλων ―κυρίως βορείων― Ευρωπαίων. Η διάλυση σε όλα τα επίπεδα και σε όλο της το ―σχεδόν αισχρό― μεγαλείο.  Ο δεύτερος χαρακτήρας και περισσότερο οικείος στα μάτια μου.

 

Κωνσταντίνος Μανίκας

 

Η Θάλεια, άγγελος-τιμωρός, αλλά και άγγελος λουσμένος υπό την αγάπη Του, διαλέγει να υποτάξει τη μοίρα της και ταυτόχρονα να υποταχθεί από εκείνην. Ένας κομβικός χαρακτήρας ο οποίος βοηθά στο να ισορροπήσουν τα άκρα, έχοντας ως άξιο βοηθό τον ηλικιωμένο Κλεόβουλο.

Και από πάνω τους η Ειρήνη ως φωτιά, ως καιόμενη βάτος, ως κρυστάλλινο ύδωρ, ως ανάσα ζωής, να παρατηρεί, να επιβλέπει, να διορθώνει λάθη, να συμπληρώνει κενά, να καθοδηγεί τους ήρωες προς τη λύτρωση.

Το τρίτο λάθος δεν θα σας το αποκαλύψω, σας αφήνω ως άλλοι εξερευνητές να οδηγηθείτε μέσω του δρόμου που περίτεχνα έχει κατασκευάσει για εσάς ο Κωνσταντίνος Μανίκας.

Καλές αναγνώσεις!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top