Ένας ελεγειακός ύμνος στην ομορφιά της γης
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς //
Λίλια Τσούβα «Το τραγούδι των Ινουίτ», Εκδόσεις Βακχικόν 2021, σελ. 67
Το βιβλίο αυτό περιέχει δεκαέξι διηγήματα που θα σας απορροφήσουν από τις πρώτες σελίδες του. Όλα έχουν καταιγιστικό ρυθμό, εξωτική ομορφιά και ονειρικές-παραμυθένιες ιστορίες που δημιουργούν στον αναγνώστη την ακόρεστη επιθυμία να διαβάσει κι άλλο κι άλλο…
Μικρές ιστορίες-ταξίδια στους πολιτισμούς των λαών.
Ιστορίες με λόγο ακαριαίο, η Λίλια Τσούβα κινείται άνετα ανάμεσα στο ρεαλιστικό διήγημα και την ηθογραφία και αρκετές δόσεις μαγικού ρεαλισμού και παραμυθικής μαγείας.
Μικρές ψηφίδες, με πρόσωπα που διαπηδούν από την μία ιστορία στην άλλη και σχηματίζουν ένα ψηφιδωτό διϋποκειμενικό στην κοινωνική πανοραμικότητά του.
Η Λίλια Τσούβα, στην πλούσια, ουσιαστική και εμβριθή συλλογή διηγημάτων της μας μιλά και μας απευθύνει τον λόγο και την βιωμένη αλήθειά της, που αποκτά συλλογικές διαστάσεις, καθώς αγγίζει το κοινό αίσθημα με ουμανιστική ευαισθησία και οικουμενικό πνεύμα.
Ρίχνει το βλέμμα της στο παρελθόν, σκιαγραφεί το μουντό του παρόντος και την ανησυχία της για τα μελλούμενα, αγωνιά για τον άνθρωπο, τον Άλλο, τη φύση και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ενδιαφέρεται για τη διάσωση του Αμαζονίου, τη θαλάσσια πανίδα, την πανέμορφη χλωρίδα, τη γαλαζοπράσινη θάλασσα, της σπάνιας ομορφιάς υδροβιότοπους, τους παραδοσιακούς οικισμούς, μας υποδεικνύει ότι όλα έχουν ψυχή στη φύση: ο άνεμος, η θάλασσα, τα ποτάμια, τα ζώα, τα φυτά, επισκέπτεται ατόλες, περιπλανά τον αναγνώστη σε πόλεις και χώρες του κόσμου: στον Αρκτικό κύκλο, την Βενετία, το Τολέδο της Ισπανίας, το Δουβλίνο, την Χιλή, την Βραζιλία, την Κοΐμπρα της Πορτογαλίας, την Χαϊδελβέργη την πόλη όπου δικάζονταν και καίγονταν οι μάγισσες, το Ενσινίτας που το σκέπαζε ένα πέπλο θερινής ομίχλης, αναφέρει διάφορους θεούς διαφορετικών πολιτισμών: Φούζιν-ο θεός του ανέμου, Γιουκίνο-Κόρη του χιονιού, ο ιαπωνικός δράκος-η θεότητα του πάγου, περιγράφει ξόρκια, βουντού, Κάμι -πνεύματα της φύσης, Μάικο που γνώριζε από ποίηση, λογοτεχνία και χόρευε μαγικά, μύθους, παραμύθια, νεράιδες, σειρήνες, ήθη και έθιμα, μωβ ίριδες που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως μεταφέρουν τις γυναικείες ψυχές στα Ηλύσια Πεδία, ψάχνει οδούς διαφυγής στη μνήμη, στοχεύει στη διατήρηση της μνήμης και αντιστέκεται στη λήθη, μιλάει με τους νεκρούς, και περιγράφει ότι σαν πυγολαμπίδες τριγυρνάνε τις νύχτες οι ψυχές των νεκρών στον ουρανό, απαριθμεί λουλούδια μαγικά, άνθη λωτού, δέντρα εξωτικά, τροπικά πουλιά, υπεραιωνόβια δέντρα σεκόγια, ντρόουνς, τεχνητές βιόσφαιρες, ρομπότ, τσιπς, μας σερβίρει ταπιόκα, τηγανίτες από άνθη μανιόκας, Κράιμχιλντ- κρέμα γάλακτος, καβούρια, φύκια, ινδική καρύδα, καρύδα από κοκοφοίνικες, καϊπιτίνια, σάκε, κινέζικο τσάι, ακούμε το παραμύθι του Μαγεμένου Αυλού των αδελφών Γκριμ, μας περιπλανά σε αγαπημένους της ζωγράφους και πίνακές τους : Ιερώνυμος Μπος, Γκωγκέν, Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, Φράνσις Μπέικον, τους αδελφούς Χούμπερτ και Γιαν βαν Άικ, στη γοτθική αρχιτεκτονική της Γάνδης, σε συγγραφείς (Τζέιμς Τζόις, Μιγκελ ντε Θερβάντες), στο αριστούργημα της Ιρλανδικής καλλιγραφίας του ένατου αιώνα το Μπουκ οφ Κελλς, την νωπογραφία του Βερμέερ , θαυμάζουμε το άγαλμα του Όσκαρ Ουάιλντ και το γλυπτό του Αντρε Αλβ, στη φαντασία της συγγραφέως τα τεράστια δέντρα μπάνιαν… περπατάνε, χιλιάδες πιστοί βαδίζουν στο γόνατα προσμένοντας το θαύμα από την Παναγία της Φάτιμα, μας δείχνει την ποιητική «Μούσα που παίζει τη λύρα της με χορδές τ΄ αντερά μας» (Μήνιν άειδε, θεά, Πηληϊάδεω Αχιλήος ουλομένην…), την έμπνευση, τη συγγραφική πένα, τις γλωσσοπλασίες , τη Σιότρι την ποίηση, που τραγουδούσε μελωδικά, τη μουσική που καλλιεργεί το εσωτερικό κάλλος του ανθρώπου, διαβάζουμε τα διηγήματα και ηχούν παραδοσιακά τραγούδια των γυναικών των Ινουίτ, παθιασμένα φλαμέγκο, παραπονιάρικα φάντο, άριες από όπερες, μας τονίζει η συγγραφέας ότι λείπει το όνειρο στις μέρες μας, λείπουν οι αγώνες για κάτι ανώτερο, κ.α.
Πρόκειται για ένα βαθιά στοχαστικό, ποιητικό κείμενο, αλληγορικό με συμβολισμούς και πολλές παράλληλες αναγνώσεις. Ο αναγνώστης πρέπει να σκεφτεί πέρα από τις λέξεις.
Ένας ελεγειακός ύμνος στην ομορφιά της γης και ένας πολυπλόκαμος στοχασμός για την διαφορετικότητα των πολιτισμών και των ανθρώπων.
Γλώσσα πεποικιλμένη, στο όριο μεταξύ καθομιλουμένης και λογίας.
Η αυξημένη ενσυναίσθηση της αφηγηματικής λειτουργεί σαν παράδειγμα προτρέποντάς μας να εξασκήσουμε κι εμείς την δική μας ενσυναίσθηση.
Έμμεσος διδακτισμός, μυθοπλαστικά αιτιολογημένος, άψογος καθ’ όλα.
«Το τραγούδι των Ινουίτ» θέλει να μας κάνει να ξαναγίνουμε άνθρωποι, να αγαπήσουμε τα σημαντικά, να προσπαθήσουμε από κοινού.
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Η Λίλια Τσούβα σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Δημιουργικής Γραφής από το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (MASTER). Διήγημά της απέσπασε βραβείο (Α’ Πανελλήνιος Διαγωνισμός «Το Κοράλλι»), όπως και ποιήματά της (Η’ Παγκόσμιος Διαγωνισμός της UNESCO και 1ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποιήματος «Το Κοράλλι»). Δοκίμια, ποιήματα και διηγήματά της φιλοξενούνται σε έντυπα περιοδικά και ηλεκτρονικές σελίδες. Έχει γράψει το βιβλίο Ο εξπρεσιονισμός στην ποίηση του Κ.Θ. Ριζάκη, Οκτώ προσδόκιμες θεάσεις (Εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα, 2020) και έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: 26 Βραβευμένα διηγήματα (Κοράλλι, 2019), Ανθολογία Η’ Παγκόσμιου Διαγωνισμού της UNESCO (2019), Κι αν τα κτίρια μιλούσαν (Εκδόσεις Κέδρος, 2019), Φλέβες γραφής (επιμέλεια, Εκδόσεις Ρώμη, 2019), 150 Βραβευμένα ποιήματα (Κοράλλι, 2020).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Άποψη: Η απαξίωση των κομμάτων
Του Νίκου Τσούλια // * Ascet – Pablo Picasso – 1903 Τα σημερινά κόμματα – πλην του Κ.Κ.Ε. – αναδύθηκαν μέσα από τα ερείπια της χουντικής προδοσίας και της τουρκικής κατοχής του βόρειου μέρους της Κύπρου, μέσα
Περισσότερα -
Έρωτες, φόνοι, ναρκωτικά
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Δημήτρης Σίμος “Τυφλά ψάρια” Εκδόσεις Bell, 2018, σελ. 326 Ο Δημήτρης Σίμος (Αθήνα, 1987), ένας από τους νεότερους έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, το 2016 το μυθιστόρημα Τα βατράχια, πρώτο μέρος της σειράς «Σκοτεινά
Περισσότερα -
☆ Ο Δήμος Αβδελιώδης παρουσίασε την «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου και τον «Επιτάφιο του Περικλή» του Θουκυδίδη στο Θέατρο Αθηνών
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Ο Δήμος Αβδελιώδης παρουσίασε την «ΕΛΕΝΗ» του Γιάννη Ρίτσου και τον «ΕΠΙΤΑΦΙΟ του Περικλή» του Θουκυδίδη «η διαυγής αυθεντική σκέψη στις κρίσιμες επιλογές» στο Θέατρο Αθηνών με τη Βερόνικα Αργέντζη και την Ηωάννα Σπανού
Περισσότερα -
«Ταξίδι στην Ελλάδα των χριστουγεννιάτικων εθίμων»
Της Στεύης Τσούτση // Μέσα στο παλιό χαμάμ της Ιστορίας έπαιξαν με το νερό πολλά παιδιά που τώρα πια τα ονόματα τους έχουν ξεχαστεί. Έμειναν τα παραμύθια του νερού. Νερό σκοτεινό που κρύβει πλάσματα μαγικά, νερό πικρό που
Περισσότερα -
Με αυτοβιογραφικές αναφορές
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Τέννεση Ουίλλιαμς «Γυάλινος Κόσμος», Εκδ. Ηριδανός, 2012, σελ. 128 Ο Τέννεσση Ουίλλιαμς γεννήθηκε το 1911 και πέθανε το 1983.Μαζί με τον Ο Νηλ και τον Μίλλερ είναι εκπρόσωποι του Μεταπολεμικού θεάτρου. Έργα του:
Περισσότερα -
Και τα ζώα δικαιούνται ανθρωπιά
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // «Ζητείται δικηγόρος με μουστάκια και ουρά!», Ελένη Σβορώνου, Εικόνες: Mark Weinstein, Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη Ένας σκύλος που τον λένε Μπαρμπαρόσα είναι το κατοικίδιο σκυλάκι της Λεμονάνθης. Μόνο που ο μπαμπάς της καθόλου δεν
Περισσότερα -
«Όλα είναι δυνατά, ακόμη και ο παράδεισος»…
Γράφει η Μαρία Μιχαήλ // * «Κλωντέλ και Κάφκα» του Φερνάντο Αρραμπάλ, μετάφραση Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης, εκδόσεις Ηριδανός, 2017 Αξιέπαινη είναι η μετάφραση του Νεκτάριου – Γεώργιου Κωνσταντινίδη, ο οποίος με αριστουργηματική δεξιοτεχνία, επέλεξε τα σημαίνοντα και ανέδειξε στην ελληνική
Περισσότερα
