✔ Προδημοσίευση: «Τo Πoρτραίτο» της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη
✔ Προδημοσίευση: «ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ» της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη [θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πνοή]
φωτογραφία: André Kertész • Woman on swing, 1943
Απόσπασμα:
Όταν μήνες αργότερα περπατούσα στο προαύλιο της Σακρ Κερ μαζί με τον Στεφάν που ακούραστα με συντρόφευε στις εξερευνήσεις μου στην πόλη, παρατήρησα ένα μικρό μαρμάρινο σημείο με οχτώ οξυγώνια άστρα και τη λέξη «zero». Τότε κατάλαβα ότι είναι το σημείο μηδέν κι από δω μετρούνται οι αποστάσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ανατρίχιασα σύγκορμος και γύρισα τα μάτια προς την κατεύθυνση του ορίζοντα που υπολόγιζα να βρίσκεται η Κρήτη. Προσπάθησα να μετρήσω την απόσταση από κει που στεκόμουν μέχρι τον κήπο σας, Καλλιόπη.
Πήγαιναν χρόνια που κατασκεύασα ανάμεσα στις λεμονιές σας μια αυτοσχέδια ξύλινη κούνια. Μου είχες κάποτε αναφέρει πως θα σου άρεσε να αιωρείσαι μέσα στους λεμονανθούς, κι εγώ ποτέ μου δε σου χάλαγα χατίρι. Κλάδεψα μια αμυγδαλιά και κρέμασα απ’ τους κλώνους της λεμονιάς σας την κούνια που μόνος μου έφτιαξα πολύ κοντά στην πέτρινη βρύση με το σαπούνι στο πλάι της. Όταν τελείωσα, έσκυψα να πλύνω το πρόσωπο και τα χέρια μου ενώ εσύ είχες ήδη θρονιαστεί ξεκάλτσωτη στην κούνια.
Και να ’μαστε οι δυο μας το απομεσήμερο να συνοριζόμαστε το καινούριο παιγνίδι. Ήσουν δεκατριώ χρόνων, παιδί μα και γυναίκα ταυτόχρονα.
«Έλα, Γιώργη, κάτσε δίπλα μου» με προκαλούσες.
«Δε μας χωρά, θα πέσουμε, μικιό μου» έκανα πως δεν ήθελα.
«Έλα σου λέω. Και να πέσουμε τι πειράζει;»
«Πειράζει, μικιό μου, και παρα-πειράζει» είπα πιο αναποφάσιστα αυτή τη φορά κι έβαλα το μέτωπο κάτω απ’ τη βρύση. Τα γυμνά σου ακροδάχτυλα ακουμπούσαν στο χώμα και με δύναμη έσπρωχναν τα πόδια σου στον αέρα. Οι γάμπες σου να τεντώνονται σαν τόξα που αναφλέγονται στις ηλιαχτίδες και να σκορπούν πύρινα ρίγη στη μουσκεμένη ατμόσφαιρα του κήπου.
Σκουπίστηκα όπως μπόρεσα και στύλωσα το βλέμμα μου στο βουναλάκι από τις αστοιβίδες και τα αχινοπόδια που είχε σωριάσει ο Δημήτρης μπροστά στον ξυλόφουρνο για ν’ αποφύγω το ζαλιστικό θέαμα.
Ώσπου δεν άντεξες· με τράβηξες απ’ το μπράτσο και στριμωχτήκαμε μαζί στην κούνια. Τα σχοινιά να τρίζουν από το βάρος μας, οι φτέρες να ξυραφίζουν τον ουρανό, να γελάς και να με καταπίνει η ξέγνοιαστη εφηβική σου γοητεία. Κι εγώ να σ’ αγαπώ με κείνη την απατηλή, την τόσο εύθραυστη βεβαιότητα που αγαπά κανείς κάτι που θεωρεί παντοτινά δικό του.
Ορκίσου, απαιτούσε το γέλιο σου. Ορκίζομαι, απαντούσε η σιωπή μου. Ορκίζομαι πως ακόμη και στην άλλη άκρη του κόσμου, ανάμεσα στα πιο θαυμαστά κι αξιοπερίεργα ανθρώπινα επιτεύγματα, δε θα λαχταρώ τίποτα όσο το γέλιο σου ένα μεσημέρι στο Αστράκι.
* Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη κατάγεται από το Ηράκλειο κι έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα «Το Ραντεβού». Η «Κερασία», το δεύτερο βιβλίο της, κυκλοφόρησε το 2017. «Το πορτραίτο» είναι το τρίτο της βιβλίο. Πολλά διηγήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στον διαδικτυακό και ημερήσιο τύπο. Αναρτά στο twitter ως @afroui και στο Facebook με το όνομά της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Μέδουσα: «Δεν ήθελα να γίνω μύθος. Ήθελα να ήμουν εγώ»
23/04/2024, 9:46 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ -
«σαν τη λευκή γραμμή που σχηματίζουν τα αεριωθούμενα στον ουρανό»
23/04/2024, 9:44 μμ -
Εν περιλήψει…
23/04/2024, 9:43 μμ -
Καταστατικές αρχές κοινωνικής φιλοσοφίας
23/04/2024, 9:42 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μπεάτε και Σερζ Κλάρσφελντ: η σχέση τους με την Ελλάδα
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // «Ένα θρυλικό ζευγάρι, η Μπεάτε και ο Σερζ Κλάρσφελντ. Εκείνη κόρη ενός στρατιώτη της Βέρμαχτ και εκείνος γιος ενός Ρουμάνου Εβραίου που πέθανε στο Αουσβιτς». Η θρυλική ιστορία τους που ξεκίνησε σε μια
Περισσότερα -
Ποίηση Fractal: “Ένας χαρούμενος άνθρωπος”
Της Ελένης Χωρεάνθη // “Ένας χαρούμενος άνθρωπος” Για τη Γιώτα Αργυροπούλου Ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος χαμογελαστή κι ανέμελη και ατημέλητη Έτρεχε βιαζόταν για να τα προλάβει όλα να τα ζήσει όλα να χορτάσει ποιήματα – μοναδική της
Περισσότερα -
Διήγημα: «Το μυστικό»
Γράφει η Ξένια Κοθωνίδου // Το στρόγγυλο ρολόι στον τοίχο δείχνει ένδεκα παρά είκοσι. Χοντρές σταγόνες βροχής χτυπάνε τα τζάμια. Η μέρα είναι σκοτεινή. «Μπα σε καλό μου Τι ύπνος ήταν αυτός! Το δεύτερο
Περισσότερα -
Ξαναδιαβάζοντας τον Κόσμο
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // Γιώργος Σκαμπαρδώνης, «ΠΡΟΣΟΧΗ: εποχιακή διέλευση βατράχων», εκδ. Πατάκη Σαν βάτραχοι που κινούνται στους δρόμους μεταξύ φαντασίας και μύθου είναι οι φράσεις από τα είκοσι πέντε διηγήματα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, και μικροί γυρίνοι είναι
Περισσότερα -
✔ Γιώργος Σαράτσης: «Δεν είναι όλα για να ανθίσουν μες στο χώμα…»
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο // Έχει πει παλιότερα πως «δεν είμαστε πλασμένοι να γράφουμε. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι να στέκουμε για μήνες, χρόνια, δεκαετίες πάνω από σελίδες ή μπροστά από οθόνες και πληκτρολόγια», κι ότι ο ίδιος γράφει για
Περισσότερα -
✩ 119o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Ο ζωγράφος του μήνα: Γιάννης Γαΐτης (Αθήνα, 4 Μαρτίου 1923 – 22 Ιουλίου 1984) Editorial: «Το κουράγιο είναι το παν» Συνεντεύξεις: Δημήτρης Στεφανάκης, Franco D’ Alessandro. Αντώνης Μυλωνάκης Εργαστήρι του συγγραφέα: Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά Νέες
Περισσότερα -
«Τουλάχιστον θα μείνουν κάμποσες λέξεις από μένα, σαν τα πριονίδια, όταν κόβουν το ξύλο…»
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Νταβίντ Γκρόσμαν: «Ένα άλογο μπαίνει σ’ ένα μπαρ» Μετάφραση: Λουίζα Μιζάν, Εκδόσεις Ψυχογιός ‘‘Για να είσαι ολόκληρος, αρκεί να υπάρχεις’’. Φερνάντο Πεσσόα Μέχρι τώρα, οι Έλληνες αναγνώστες, γνωρίζαμε μόνο τον εβραϊκής καταγωγής
Περισσότερα
