Fractal

Βάλε στη θέση του φόβου την αγάπη

Γράφει η Χριστίνα Κόλλια // *

 

mystiko_taxidi_daneli«Το μυστικό ταξίδι», της Νάνσυ Δανέλη, εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2015, σελ. 407

 

Η Δανάη, φιγούρα αρχετυπική, σύμβολο των παθών της γυναικείας οντότητας, αποτελεί την κεντρική ηρωίδα στο μυθιστόρημα, της Νάνσυ Δανέλη. Μια Δανάη σημερινή, φυλακισμένη σ’ ένα υπόγειο, βιώνει μια τραγωδία υπερθετική, με όλα τα στοιχεία και τα στοιχειά της ανελέητης βαρβαρότητας, που μόνο οι σχέσεις αίματος μπορούν να εξαπολύσουν όταν νοθεύσουν την αγάπη με το φόβο. Λόγος κυρίαρχος ο φόβος αποκαλύπτει στην εξέλιξη της πλοκής τα ουσιώδη δομικά υλικά του υπογείου, αυτά που κατατρέχουν το κοινωνικό ασυνείδητο και το θηλυκό στοιχείο ανά τους αιώνες. Μια γυναίκα σύγχρονη καλείται για μια ακόμα φορά να υπερβεί το προκαθορισμένο και να αναζητήσει την ελευθερία στην πηγή της, όπως εξαιρετικά διεισδύει και αφηγείται στο βιβλίο της, η συγγραφέας.

Μυστικό το ταξίδι της Δανάης, με ανυπέρβλητα υπαρξιακά μυστικά να υψώνουν ερωτήματα βασανιστικά, μοναχικά. Να αιτούν εσωτερικές ακροβασίες. Να ανακαλούν ενοχές από κληροδοτημένες ύβρεις. Να αντιλαλούν απελπισμένες κραυγές χωρίς εμφανείς αποκρίσεις. Να μάχονται άλλοτε με τις σκιές κι άλλοτε με το φως. Κι ο δρόμος για τη λύτρωση να ξεκινά πάντα από μια μεγάλη σιωπή, που όμοια με μήτρα κυοφορεί τη δύναμη και περιφρουρεί την αλήθεια, διαμορφώνοντας ρόλο ενεργητικό στην αποστολή του ανθρώπου, ως μέρος και ως όλο.

Με αξιοπρόσεκτη τεχνική η συγγραφέας αποτυπώνει συγκρούσεις και συμμαχίες, που οι ήρωές της επιλέγουν, συμβάλλοντας ακόμα και εν αγνοία τους στην εκπλήρωση μιας αποφευκτούς προφητείας, όπως ακριβώς συμβαίνει στον μύθο της Δανάης και του Περσέα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα ανθρώπινα πάθη, τα οποία συνθέτουν μια αέναη μαθητεία στην αναζήτηση του εαυτού, τη μόνη πηγή ελευθερίας.

Νάνσυ Δανέλη

Νάνσυ Δανέλη

Όταν η απελπισία εισβάλλει στο είναι, η ψυχή αποζητά ένα θεό, έστω και από μηχανής, για να μετουσιώσει σε καρπό – τον σπόρο της ελπίδας, να ενσαρκώσει το θαύμα, απελευθερώνοντας δυνάμεις ζωής και πράξεις μεγαλειώδεις. Κι όλα γεννιούνται στα σκοτεινά, λεπτοί ψίθυροι και βρεφικά κλάματα, για να δοκιμαστεί ότι αντέχει στο φόβο, αυτόν που δοκιμάζει και δαμάζει τις αντοχές χωρίς έλεος.

Πώς γίνεται θάρρος ο κατατρεγμός; Το μίσος – αγάπη; Ο θυμός – γαλήνη; θα αναρωτηθεί η πολύπαθη ηρωίδα του βιβλίου, για να απαντήσει συνειδητά και αφοπλιστικά: «όταν μαθαίνεις πώς να γαντζώνεσαι έστω κι από ένα κλαρί δέντρου».

Κι αυτή είναι η κορυφαία στιγμή που που η Δανάη ανακαλύπτει ότι όσες φορές σηκώθηκε και στάθηκε πάνω από το προσωπικό της δράμα, ήταν οι φορές που αγάπησε. Είναι η στιγμή που αποφασίζει το άλμα κι επιχειρεί να αγαπήσει ακόμα και τους ίδιους της τους φόβους, ιχνηλατώντας την πορεία της λύτρωσης.

Το «Μυστικό ταξίδι» της Νάνσυ Δανέλη, εμπεριέχεται ολόκληρο σε τούτα τα λόγια του βιβλίου: «Βάλε στη θέση του φόβου την αγάπη. Ξεφορτώσου από μέσα σου τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες».

Γιατί στο σύμπαν της ελευθερίας τα πάντα, κατά βάθος, είναι ζήτημα φωτός.

 

* H Χριστίνα Κόλλια είναι συγγραφέας, ποιήτρια και εμψυχώτρια εργαστηρίων Δημιουργικής Γραφής.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top