Fractal

Απαγορευμένη θύρα μυστικών

Γράφει ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης //

 

«Το μυστικό άστρο» του Δημήτρη Δελαρούδη, εκδόσεις Πηγή

 

Έχω δηλώσει φαν της γραφής του Δημήτρη Δελαρούδη, από το πρώτο του βιβλίο που έφτασε στα χέρια μου, το «Ο ιός της Βαβέλ», μια συλλογή με δέκα διηγήματα φαντασίας και τρόμου, κάποια βραβευμένα σε εγχώρια φεστιβάλ και διαγωνισμούς. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του κυρίου Δελαρούδη και ομολογώ ότι περίμενα το επόμενο συγγραφικό του βήμα, το οποίο ήρθε μέσα από «Το μυστικό άστρο» που μας έρχεται από τις εκδόσεις Πηγή.

Πρόκειται για μια νουβέλα μαεστρικά στημένη και άξια αναπτυγμένη, η ιστορία της οποίας ξετυλίγεται σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από την κεντρική ηρωίδα, τη Χριστίνα, η οποία προσλαμβάνεται ως μπέιμπι σίτερ από μια αριστοκρατική οικογένεια που διαμένει στην Πεντέλη. Το κοριτσάκι που θα προσέχει όσο λείπουν οι γονείς του, ζωγραφίζει συμμετρικούς ήλιους και, ενίοτε, διαθέτει μια αλλόκοτη συμπεριφορά, το μυστήριο, όμως, πυκνώνει καθώς μικρά αντικείμενα εξαφανίζονται ανεξήγητα, άλλα εμφανίζονται παραμορφωμένα και η Χριστίνα, της οποίας έχει απαγορευτεί η είσοδος σε κάποια μέρη της έπαυλης, θα περάσει την απαγορευμένη θύρα που κρύβει όλα τα μυστικά (και τους τρόμους!)

Στο «Άστρο», η γραφή του κυρίου Δελαρούδη συνεχίζει ευγενής, δωρική, μετρημένη και μεστή –«λαβκραφτική» και «μπραντμπερική» θα έλεγα– και σε αυτό το έργο του. Το περιβάλλον του έργου είναι ατμοσφαιρικό, στιβαρό και αυθεντικό σε έμπνευση. Ο πλατειασμός δεν εμφανίζεται στις σελίδες του, οι προτάσεις αποτυπώνονται σε ισοσταθμία, το φινάλε είναι άξιο της ανατροπής του και το έργο σε καλεί να το διαβάσεις και δεύτερη φορά. Δεν διαθέτει στο ελάχιστο κάποιο άκομψο ολίσθημα στην κοινοτυπία, δεν κάνει χρήση υβρεολόγιου –οι ήρωές του μιλούν με μια, σχεδόν, «βικτωριανή αβρότητα και ευγένεια», και αυτό το λάτρεψα!–, ενώ η ροή της πλοκής εξυφαίνει την καταβύθιση σε μια σκοτεινή, ύποπτη, επαπειλούμενη κατακλυσμικότητα, σχετική με ένα αντικείμενο που όταν πέσει στα λάθος (ή τα σωστά, ενίοτε!) χέρια του χρήστη (ή δράστη, ή θύματος) διαθέτει τη δύναμη να φέρει τον κόσμο ανάποδα –άραγε σώζοντας ή καταστρέφοντάς τον;

Διαβάζοντας «Το μυστικό άστρο», η θέση μου δεν άλλαξε: Εκτιμώ ότι ο κύριος Δελαρούδης συγκαταλέγεται –αν όχι ακόμη, τότε οφείλει να γίνει στο μέλλον– στις κορυφαίες πένες της εποχής μας, και η σημείωσή μου αυτή δεν αφορά απλώς τον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας την οποία υπηρετεί αξιοπρεπέστατα, αλλά εν γένει τους Έλληνες συγγραφείς των χρόνων μας.

Εν κατακλείδι, «Το σκοτεινό άστρο» αποτελεί ένα άξια ζυγισμένο βιβλίο, που η ανάπτυξή του και οι πληροφορίες του σε εντυπωσιάζουν. Το έχω αναφέρει και σε άλλα άρθρα μου, στις μέρες μας που πολλοί γεμίζουν σελίδες άσκοπα, αυτό που ο κύριος Δελαρούδης καταφέρνει σε ελάχιστες σελίδες, να σου προσφέρει δηλαδή μια ιστορία που θα απολαύσεις και δεν θα τη λησμονήσεις στο επόμενο βιβλίο που θα διαβάσεις, είναι τουλάχιστον αξιέπαινο. Αποδεικνύει στον αναγνώστη του, αν μη τι άλλο, ότι δεν έχει απλώς γράψει ένα ακόμη βιβλίο, αλλά έχει φιλτράρει το έργο του μια δεύτερη (και τρίτη, και τέταρτη ίσως) φορά, γεγονός που με κάνει να καταλήγω (ξανά!) πως ο κύριος Δελαρούδης αγαπά πολύ αυτό που κάνει, το πράττει ως εραστής της έμπνευσης και για την ψυχή του, και αυτό, στην εποχή μας με τη ματαιοδοξία να σερφάρει πάνω σε σέλφι, μάλλον σπανίζει! Αποκτήστε «Το μυστικό άστρο», εκτιμώ ότι δεν θα σας απογοητεύσει, και σίγουρα αξίζει να υπάρχει στη βιβλιοθήκη σας. Συνοδέψτε τη σκοτεινότητά του ακούγοντας τον δίσκο «In Search of Space» των Hawkwind από το 1971.

 

Δημήτρης Δελαρούδης

 

Βιογραφικό:

Ο Δημήτρης Δελαρούδης γεννήθηκε το 1972 στη Γερμανία. Είναι παντρεμένος και ζει στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται στο Τμήμα Πληροφορικής του Δήμου Κιλκίς. Άρχισε να γράφει από τα εφηβικά του χρόνια διηγήματα και ποιήματα αφοσιωμένος στους πρώτους του λογοτεχνικούς έρωτες: H.P. Lovecraft, C.A.Smith, J.L. Borges, Arthur Machen, Ray Bradbury, Gustav Meyrink κ.α. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον εκδοτικό κόσμο γράφοντας άρθρα για το περιοδικό «Strange». Διακρίθηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 2001, όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο Επιστημονικής Φαντασίας Graham W. Still με το διήγημά του «Ο Ιός της Βαβέλ». Από τότε, έχουν εκδοθεί πολλά διηγήματά του σε περιοδικά και ανθολογίες. Το πιο πρόσφατό του βιβλίο με τίτλο «Ζωντανός Πυρσός» κυκλοφόρησε το 2021 (εκδόσεις Υδροπλάνο).

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top