Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η δύσκολη κι’ επικίνδυνη, συνάμα, μεταφορά ενός ‘πολύτιμου’ φορτίου στα χρόνια της αποικιοκρατίας
03/07/2019, 11:49 πμ

Η δύσκολη κι’ επικίνδυνη, συνάμα, μεταφορά ενός ‘πολύτιμου’ φορτίου στα χρόνια της αποικιοκρατίας

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

  

“Το μαγευτικό φορτίο. Περιπέτειες στην Ερυθρά Θάλασσα VI “,   Ανρί ντε Μονφρέντ, Εκδοτικός Οίκος Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 2017

 

Ο Ανρί ντε Μονφρέντ, επιστρέφει αυτή τη φορά από τις Ινδίες με το καράβι του, το γνωστό Αλταΐρ. Ένα απροστάτευτο καρυδότσουφλο, στην κυριολεξία, για τα δεδομένα πάντοτε του Ινδικού Ωκεανού. Προορισμός του το Πορτ Σάιντ, και αντικείμενο  μεταφοράς κάπου δώδεκα τόνοι χασίς. Ο εκρηκτικός, ιδιόρρυθμος  και παθιασμένος με ότι καταπιανόταν χαρακτήρας του δεν μπορούσε να μείνει ήσυχος. ‘…Δεν μπορούσα ωστόσο να υπομείνω αυτή τη μακαριότητα’, γράφει στην αρχή του συγκεκριμένου πολυσέλιδου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος, ‘… γιατί η ανάπαυση δεν μου φαίνεται ποτέ δικαιολογημένη, αφού έχω την εντύπωση ότι χάνω κάτι απείρως πολυτιμότερο κάθε φορά που αφήνω το χρόνο να κυλάει άσκοπα’.  Πολλοί τον ονόμασαν μισότρελο τυχοδιώκτη, αλλά η ουσία της υπόθεσης είναι, όπως άλλωστε έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, ότι υπήρξε ένας τολμηρός χαρακτήρας που έζησε με  τον τρόπο που επέλεξε τη μακρυά ζωή του (1879-1974). Οι κατά καιρούς εξομολογήσεις του στα κείμενα που μας άφησε, είναι μάλλον ειλικρινείς: ‘… δεν ενεργούσα μόνο να κερδίσω χρήματα, όπως προσπαθούσα να πιστέψω, αλλά απλώς για να δώσω έναν σκοπό στην ανεξάρτητη ζωή όπου το άτομο συνειδητοποιεί τον εαυτό του, αναμετριέται και μεγαλώνει μέσα στις μάχες που του επιβάλλονται από αναγκαιότητα και όχι από ηλίθιες προτροπές ψευτοπαλικαριάς…’.

Το ταξίδι του μέχρι στην Αίγυπτο, στην πραγματικότητα, είχε πολλά απρόοπτα, όπως τις περισσότερες φορές, καταστάσεις γνωστές στους αναγνώστες του και από τ’ άλλα βιβλία του. Ετούτη τη φορά, πρέπει να σημειώσουμε, είχε στενές σχέσεις και εμπορικές παρτίδες με Έλληνες που διέμεναν από τη χώρα του Νείλου έως και κάτω χαμηλά στην Αιθιοπία και γύρω από τον κόλπο του Άντεν και την Ερυθρά Θάλασσα.  Αναφέρεται εκτενώς, μάλλον, για τους Έλληνες της διασποράς και τις συνήθειες τους, και το κυριότερο όχι με τόσο κολακευτικά λόγια. Προσπαθεί φυσικά να χρυσώσει κάπως το χάπι λέγοντας ότι δεν επιδιώκει να γενικεύσει την κατάσταση, αφού στην Ελλάδα συνάντησε μια τελείως διαφορετική γενιά απ’ εκείνη που αποκαλύπτεται στις αποικίες, αλλά δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι όλα αυτά κόστισαν στο ‘… εργατικό και οικονόμο έθνος την αξιοθρήνητη, σχεδόν παροιμιώδη φήμη του’!

 

 

Οι περιοχές στις οποίες έδρασε ο Γάλλος τυχοδιώκτης, Ανρί ντε Μονφρέντ (1879-1974).

 

Η προσπάθεια του Μονφρέντ, είχε πολλούς αντιπάλους οι οποίοι οσμίζονταν το κέρδος και έπρατταν τα ανάλογα που τους εξυπηρετούσαν, κάθε φορά. Τους εμπόρους ναρκωτικών των γύρω περιοχών που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να αποκτήσουν και να κρατήσουν τον έλεγχο, την αντιζηλία των αραβικών φυλών που μοιράζονταν το μονοπώλιο των μεταφορών μέσα στις ερήμους, τους Έλληνες  αποίκους, τους Άγγλους και Γάλλους τελωνειακούς που λυμαίνονταν  την περιοχή στη διώρυγα του Σουέζ, κάποιους υψηλά ιστάμενους στην Αιθιοπία, και τόσους άλλους γνωστούς και άγνωστους. Διαβάζοντας το βιβλίο, ο αναγνώστης πέρα από τις πάμπολλες πληροφορίες, μένει με την εντύπωση  ότι ο Ανρί ντε Μονφρέντ όσα κατάφερε, τα χρωστούσε τελικά στην πείρα του πάνω στα τεκταινόμενα των περιοχών όπου έζησε και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά, στο θάρρος και βεβαίως στον απύθμενο τυχοδιωκτισμό του. Συνήθειες, έξεις και τρόποι του ζην, νόμιμες και παράνομες εμπορικές δραστηριότητες, οι προσπάθειες ελέγχου των περιοχών από τις ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις, και τόσα άλλα παρελαύνουν και σε τούτο το βιβλίο, όσον αφορά την περιοχή εκείνη, πριν από περίπου έναν αιώνα. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, παράλληλα μας κάνει κοινωνούς των βαθύτερων απόψεών του γύρω από πολλά θέματα, κυρίως πολιτικά, εμπορικά  και κοινωνικά.

Ο Ανρί ντε Μονφρέντ, έδρασε σε μια περιοχή και περίοδο όπου το καθεστώς της αποικιοκρατίας βρισκόταν στο ζενίθ.  Βεβαίως για να είμαστε σωστότεροι, ήταν στην πραγματικότητα η τελευταία φάση μιας ξέφρενης κούρσας των μεγάλων και ισχυρών ευρωπαϊκών δυνάμεων η οποία ξεκίνησε  παλιότερα με την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων, τον δέκατο πέμπτο αιώνα, και έφτασε έως τότε, και για να είμαστε  ακριβέστεροι, εκείνος ο άκρατος ανταγωνισμός έδωσε τη θέση του στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, το 1914. Ασία και Αφρική, υπήρξαν οι πρώτοι στόχοι των αποικιοκρατικών δυνάμεων.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top