Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ποιος δολοφόνησε τη δημοσιογραφία;
08/06/2021, 11:15 μμ

Ποιος δολοφόνησε τη δημοσιογραφία;

Του Αντρέα Πολυκάρπου // *

 

Νάσος Αθανασίου «Το έγκλημα που αρέσει, Δολοφονώντας τη δημοσιογραφία», εκδ. Νίκας

 

Είναι η δημοσιογραφία το έγκλημα που αρέσει; Ποιος δολοφόνησε τη δημοσιογραφία; Ποιος επέτρεψε η δημοσιογραφία να γίνει ρυπαρογραφία αν όχι οι ίδιοι οι αναγνώστες; Ποιος καθορίζει ποιον: Οι δημοσιογράφοι την κοινή γνώμη ή η κοινή γνώμη τη δημοσιογραφία;

Αυτά είναι μόνο λίγα από τα ερωτήματα που σου γεννιούνται στο μυαλό διαβάζοντας το βιβλίο του Νάσου Αθανασίου «Το έγκλημα που αρέσει, Δολοφονώντας τη δημοσιογραφία», εκδόσεις Νίκας.

Δεν πρόκειται για άλλο ένα βαρετό βιβλίο ανάλυσης της σημερινής δημοσιογραφικής κατάστασης στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Ο Νάσος Αθανασίου με ενδελεχή και αναλυτικό τρόπο μας προβάλλει το νεκρό σώμα μιας δημοσιογραφίας που άρχισε πια να ζέχνει «πτωμαΐνη».

Θα επανέλθω, λοιπόν, στο ερώτημα που χάσκει πάνω από τις λέξεις του βιβλίου: Ποιος είναι αυτός που καθορίζει το παιχνίδι; Ποιος είναι με άλλα λόγια ο κυρίαρχος του παιχνιδιού των Μ.Μ.Ε.;

Σίγουρα όχι ο δημοσιογράφος που εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες, με χαμηλούς μισθούς και απίστευτα ωράρια. Σίγουρα όχι ο δημοσιογράφος που τον πετάνε σαν την τρίχα από το ζυμάρι αν δεν φέρει τα νούμερα που χρειάζεται ο εκδότης του.

Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού δεν είναι ούτε τα μεγάλα κανάλια, ούτε οι μεγάλες εφημερίδες. Ο κυρίαρχος είναι ο απλός κόσμος. Μάλιστα, ο αναγνώστης, ο τηλεθεατής και ο ακροατής. Αυτός τοποθετεί τη σφαίρα στο ρεβόλβερ που θα δολοφονήσει τη δημοσιογραφία.

Ο άνθρωπος αυτός κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία του έχει τη δυνατότητα να επιλέξει. Κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο δημοσιογράφος ο οποίος οφείλει να «γαβγίζει» εκεί που τον ταΐζουν. Ο αναγνώστης δεν είναι αμέτοχος στο έγκλημα. Είναι ο εγκέφαλος και ο ιθύνων νους. Αυτός είναι που διψά για έγκλημα, για γυμνή σάρκα και για λασπολογία. Όση περισσότερη λάσπη ρίχνει ο δημοσιογράφος τόσο πιο εύκολα επιδίδεται σε λασπόλουτρα ο αναγνώστης. Όσο περισσότερο αίμα ξερνάει η πέννα του δημοσιογράφου τόσα περισσότερα  μακροβούτια θα κάνει ο αναγνώστης στο κόκκινο, ζεστό υγρό. Όση περισσότερη γυμνή σάρκα προβάλλει η οθόνη τόση περισσότερη ηδονή θα νιώσει ο τηλεθεατής.

Η δημοσιογραφία δεν πέθανε. Η δημοσιογραφία εξελίχθηκε σε αυτό που αρέσει. Όπως λέει και ο τίτλος του βιβλίου, εξελίχθηκε στο έγκλημα που αρέσει. Ο Δημοσιογράφος δεν είναι ο Αθίγγανος που κρατάει την αρκούδα και την υποχρεώνει να χορέψει. Ο δημοσιογράφος είναι η αρκούδα που υποχρεώνεται να χορέψει είτε από τον εργοδότη της είτε από το ίδιο το φιλοθεάμων κοινό.

Κανένας πλέον δεν ενδιαφέρεται για την ιερότητα του γεγονότος. Τα γεγονότα- όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Νάσος Αθανασίου- θανατώθηκαν μέσω της διαστρέβλωσης τους.

 

Νάσος Αθανασίου

 

«Αν ενεργήσεις επιδέξια, μπορείς να σβήσεις τα γεγονότα, ακόμη και τις γενοκτονίες. Το να σβήσεις ή να αμαυρώσεις ένα γεγονός αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία για την προπαγάνδα, αλλά το ειδεχθέστερο κακούργημα για τη δημοσιογραφία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο εν λόγω βιβλίο.

Δυστυχώς, το γεγονός, η αντικειμενικότητα, η αμεροληψία πάει καιρός που σταμάτησαν να πουλάνε στην κοινή γνώμη. Ο δημοσιογράφος επιδίδεται στο κακούργημα της διαστρέβλωσης των γεγονότων διότι σήμερα αυτό πουλάει. Η προπαγάνδα είναι αυτό που πουλάει και κανένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό…

Υπάρχει άραγε επιστροφή;

Αυτό θα το απαντήσει ο καθένας μέσα του στο τέλος του βιβλίου. Ο καθένας από εμάς θα απαντήσει στον εαυτό του αν είναι διατεθειμένος να πάψει να ξεδιψάει με αίμα και να τρέφεται με γυμνή σάρκα.

Διότι ας μην ξεχνάμε ότι πλάι στους δολοφόνους της δημοσιογραφίας κείτονται τα εκατοντάδες πτώματα των δημοσιογράφων που φονεύονται κάθε χρόνο γιατί απλά η πέννα τους άγγιξε το φανατισμό κάποιων…

 

 

* O Αντρέας Πολυκάρπου είναι Ποιητής και Δημοσιογράφος

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top