Mετάφραση: Φερνάντο Σορεντίνο / “Το διαιτολόγιο των αλόγων”
Μετάφραση: Ελευθέριος Μακεδόνας //
Φερνάντο Σορεντίνο (Fernando Sorrentino)
Το διαιτολόγιο των αλόγων [El régimen alimenticio de los caballos]
Καθόλου βέβαιο δεν είναι επίσης κι ότι τα άλογα είναι αποκλειστικά φυτοφάγα ζώα. Ο Δρ. Λούντβιχ Μπόιτους έχει αποδείξει, ότι οι άνθρωποι των πρωτόγονων πολιτισμών υπήρξαν αυτοί που τα συνήθισαν σ’ αυτό το διαιτολόγιο: αυτό υπαγόρευσαν συγκεκριμένοι οικονομικοί λόγοι και, κυρίως, κάποιοι λόγοι ασφάλειας.
Γεγονός παραμένει πάντως, ότι σε κάθε άλογο υφέρπει ένα τρομερό σαρκοβόρο ένστικτο. Ακόμη χειρότερα: τα άλογα είναι τα μόνα από καταβολής κόσμου σαρκοβόρα ζώα. Πράγματι, εάν κάποιο άλογο τραφεί επί έναν μόνο μήνα αποκλειστικά και μόνο με ωμό κρέας, τόσο η μορφή, όσο κι οι συνήθειες του ζώου υφίστανται μία μεταμόρφωση: τα αθώα, καφετιά μάτια του αποκτούν μια ώχρινη πινελιά μοχθηρίας֗ οι κυνόδοντές του μεγαλώνουν και κυρτώνουν֗ το βάδισμά του γίνεται ελικοειδές κι αθόρυβο σαν της γάτας﮲ οι κινήσεις του τείνουν να γίνουν μουλωχτές ﮲τα νύχια του, απαλλαγμένα από το κοκάλινο κέλυφός τους, μετατρέπονται σε οπλές. Το άλογο είναι τώρα το πιο δυνατό, το πιο μεγαλόσωμο, το πιο ταχύ κι ευκίνητο από όλα τα σαρκοβόρα ζώα.
Οι πρωτόγονοι εκείνοι άνθρωποι, που κατάφεραν να χειραγωγήσουν τη δύναμη του μοναδικού άγριου θηρίου που ερήμωνε τους οικισμούς τους και να τη διοχετεύσουν προς χρήσιμες για αυτούς εργασίες, αντιλήφθηκαν λίγο μετά, ότι θα έπρεπε επίσης να χρωματίσουν αυτόν τον κόσμο και με μία πινελιά ενός ελαφρώς πιο ήπιου τρόμου. Τότε ήταν λοιπόν, που επέλεξαν ορισμένα όμορφα, άκακα, αλλά και άχρηστα συνάμα ζώα, τα οποία μέχρι εκείνην τη στιγμή συνήθιζαν να καταβροχθίζουν τις σοδειές τους και εκπαίδευσαν πλέον αυτά στη γεύση τού κρέατος: έτσι, προέκυψαν οι τίγρεις και τα λιοντάρια, οι πάνθηρες κι οι ιαγουάροι.
[Από το Αυτοκρατορίες κι υποτέλειες, Βαρκελώνη, Εκδοτικός Οίκος Seix Barral, 1972.]
Φερνάντο Σορεντίνο (1942, -)
Ο Φερνάντο Σορεντίνο γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, την εαρινή περίοδο που αντιστοιχεί στο ζώδιο του Σκορπιού, το 1942.
Τα πιο πρόσφατα βιβλία με διηγήματά του είναι τα: Το έγκλημα του Αγίου Αλβέρτου (Μπουένος Άιρες, Εκδοτικός Οίκος Losada, 2018), Το κέντρο τού ιστού τής αράχνης (Μπουένος Άιρες, Εκδοτικός Οίκος Longseller, 2018), Ομπρέλες, προκαταλήψεις και κροκόδειλοι (Βερακρούς, Instituto Literario de Veracruz, 2013), Λυμένο πρόβλημα/Problem gelöst (2014), δίγλωσση έκδοση στα Ισπανικά/Γερμανικά (Ντίσελντορφ, Düsseldorf University Press, 2014), Οι βασιλείς τής γιορτής και άλλα διηγήματα με μία δόση χιούμορ (Μαδρίτη, Apache Libros, 2015) και Για να προστατευτεί κανείς από τους σκορπιούς κι άλλα ασυνήθιστα διηγήματα (Μαδρίτη, Apache Libros, 2018).
Huadi (Hugo Alberto Díaz – Ούγκο Αλμπέρτο Ντίας)
Σκιτσογράφος εκδόσεων και εικονογράφος. Ως σκιτσογράφος εργάσθηκε στις εφημερίδες La Nación (επί 25 έτη), El Día τής Λα Πλάτα, El Cronista Comercial, El Periodista, Sur, La Voz. Τα σκίτσα του έχουν συμπεριληφθεί σε μεγάλο αριθμό βιβλίων, από εκδοτικούς οίκους όπως οι Sudamericana, Estrada, Aique, Plus Ultra, Edebé, AZ, Colihue και Alfaguara, μεταξύ πολλών άλλων, καθώς επίσης και σε περιοδικά όπως τα Humor, Péndulo, GEO κλπ.
Όταν ήταν πέντε ετών, ο Ντόναλντ Ντακ τον “μάγεψε” και σύντομα ανακάλυψε και τον Μίκυ Μάους. Αργότερα, ο Patoruzito, το Astro Boy, ο Lúpin, ο Bicho κι ο Gordi, ο Ratamán[1] κι ο Doctor Pavura τον ώθησαν να μάθει τα μυστικά τής ιστορίας κόμικ, υπό την καθοδήγηση των δασκάλων του Félix Saborido και Alberto Breccia. “Είχα επίγνωση της περιπέτειας στην οποία έμπαινα. Δεν θα υπήρχε γυρισμός πια. Όπως και δεν υπήρξε”, λέει ο Huadi.
Το 2013, η SIP (Διαμερικανική Ένωση Τύπου) των Ηνωμένων Πολιτειών τού απένειμε το πρώτο βραβείο καλύτερου πολιτικού σκιτσογράφου τής Αμερικανικής Ηπείρου.
[1] Ήρωες αργεντινών κόμικς, με εξαίρεση το Astro Boy, το οποίο είναι Ιαπωνικό manga.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Δε θα με τρελάνουν”
16/04/2024, 7:21 μμ -
Θεατρικό μονόπρακτο: “Το κούρεμα”
16/04/2024, 7:14 μμ -
Διήγημα: “Αφύπνιση”
16/04/2024, 7:10 μμ -
“Το Σιγείον”
16/04/2024, 7:06 μμ -
Διήγημα: “Το φάντασμα”
16/04/2024, 6:58 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Μαχητής”
Της Λίτσας Καβάκου Στρατηγού // * Δεν έχω κάτι να σου δώσω μαχητή του πολέμου. Αφουγκράζομαι την περπατησιά σου στα μονοπάτια της άρνησης. Μαζί σου σέρνεις της κάθε φυλακής τις αλυσίδες του κάθε συμπολεμιστή σου την
Περισσότερα -
Ταξίδια στη Χώρα της κ. Φαντασίας που δεν ξεκουράζεται ποτέ
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Σεπτέμβρης λοιπόν, επιστροφή και στα « Παραμύθια του Σαββάτου». Μήνας προσδοκιών κι ανανεώσεων που θα τις ανταμώσουμε σιγά σιγά. Είμαστε όλοι εδώ, γεμάτοι ενέργεια και διάθεση να μοιραστούμε γνώμες, απόψεις και βιβλία. Ιστορίες
Περισσότερα -
Μάγια Αγγέλου
Μάγια Αγγέλου: “Το πουλί δεν κελαηδάει επειδή έχει μια απάντηση, κελαηδάει επειδή έχει ένα τραγούδι.” —————————————– Στη φωτό η συγγραφέας, ηθοποιός, ποιήτρια το 1974 εν ώρα … “εργασίας”. ( Photo: Wayne Miller)
Περισσότερα -
Οι γλύκες του χειμώνα
Του Νίκου Τσούλια // «Άντε τον βγάλαμε και τούτο το χειμώνα», έλεγαν οι γερόντοι παλιότερα στα χωριά, θεωρώντας πώς ο χειμώνας είναι η δύσκολη εποχή με τα κρύα και τις βροχές, ενώ στις άλλες εποχές ο χρόνος κυλάει
Περισσότερα -
Ο καθένας τρώει όποιον μπορεί, με όποιον τρόπο ξέρει
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Δημήτρης Σωτάκης «Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο», εκδ. Κέδρος, σελ. 232 «Αν όχι αυτός, ποιος;» του το αναγνωρίζουν όλοι οι σύγχρονοί του ότι σε βάθος χρόνου είναι εκείνος που θα παραμείνει. Είναι
Περισσότερα -
Ο ψυχοθεραπευτής Ίρβιν Γιάλομ
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Irvin Yalom, “Ο δήμιος του έρωτα κι άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας”, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2003. Ίσως ο καταλληλότερος τίτλος του βιβλίου Ο δήμιος του έρωτα κι άλλες ιστορίες ψυχοθεραπείας του Ίρβιν Γιάλομ θα
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Στο μέλλον, ίσως…”
Του Νταβίντ Καγιάτ // * Αυτή η γέννηση μπορεί και να συμβολίζει τον θάνατο. Κι ο φαύλος κύκλος αυτός μπορεί κάποτε να σταματήσει. Κι αυτή η αρρώστια επιτέλους να θεραπευτεί. Το όνομα μου είναι Χάνα. Παρότι θεωρώ τον εαυτό
Περισσότερα