Fractal

Το σώμα, ο τόπος, η σπαρμένη γη: μια τολμηρή ποιητική αλληγορία από έναν σύγχρονο Δανό ποιητή

Γράφει η Άννα Γρίβα //

 

«Το χωράφι», Martin Glaz Serup, μτφρ. Σωτήρης Σουλιώτης, Εκδόσεις Μελάνι, 2019

 

Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την έκδοση της ποιητικής σύνθεσης Το χωράφι του σύγχρονου Δανού ποιητή Martin Glaz Serup (γενν.1978). Το βιβλίο αυτό αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία για δύο κυρίως λόγους:

α) γιατί εμπλουτίζει τη γνώση μας για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ποιητική παραγωγή, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που πάσχει από νέες μεταφραστικές προτάσεις και μάλιστα ποιητικών έργων από τις λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες

β) γιατί αποτελεί μια πρωτότυπη ποιητική κατάθεση, βασισμένη στην τολμηρή επιλογή του ποιητή να δημιουργήσει μια σύγχρονη αλληγορία ενός ανθρώπου-χωραφιού, πρόθεση η οποία διαφαίνεται ήδη σε ένα από τα εισαγωγικά ποιήματα:

…μπορείς άραγε να είσαι όπως το χωράφι, πώς μπορείς να ταυτιστείς μαζί του, με ένα τέτοιο μέρος, ένα οργωμένο χωράφι, μια αλλόκοτη ανοιχτωσιά, ένα σώμα χωρίς όργανα.

Για τον Serup, λοιπόν, επίκεντρο του βιβλίου είναι το ανθρώπινο σώμα: το σώμα που δέχεται με έναν απολύτως πρωτογενή και άμεσο τρόπο τους κραδασμούς του κόσμου και της συνείδησης, το σώμα που αντιδρά, δημιουργεί και συνθέτει. Ο ποιητής μάς καλεί να αφήσουμε στην άκρη τις πλασματικές πραγματικότητες ενός κόσμου απομακρυσμένου από τη γη και του κύκλους των εποχών και στρέφει το βλέμμα μας στις πρωταρχικές δυνάμεις της φύσης:

Το χωράφι το θεωρεί σχεδόν βλασφημία να συνηθίσεις την ομορφιά της φύσης, να τη θεωρήσεις δεδομένη, να εθελοτυφλείς μπροστά της. Να πηγαίνεις ξαφνικά προς την ακρογιαλιά σαν να πηγαίνεις απλά κάπου, να μην κοκαλώνεις πια στη θέα, τις λευκές βουνοκορφές στον ορίζοντα, την τρικυμισμένη θάλασσα… Το χωράφι έχει φτιάξει έναν κανόνα: κάθε μέρα να κοιτάει κάτι όμορφο στη φύση, για χάρη της ομορφιάς, τουλάχιστον για δυο λεπτά.

Ο ποιητής μάς προτρέπει να δούμε τον εαυτό ως μια σπαρμένη γη που οφείλουμε να καλλιεργήσουμε, αν θέλουμε να αδράξουμε τους καρπούς της ευτυχίας, τους προερχόμενους από τις πολλαπλές μας δυνατότητες:

Το χωράφι θερίστηκε. Το χωράφι είναι πολλά πράγματα.

Το χωράφι-σώμα συχνά ταλαντεύεται ανάμεσα στη συνήθεια και σε ένα νέο βλέμμα, ανάμεσα στις παραχωρήσεις και τους συμβιβασμούς και στη διεκδίκηση της πληρότητας. Το χωράφι δυσκολεύεται να είναι εκεί που είναι, εκμυστηρεύεται η ποιητική φωνή, ενώ στη συνέχεια επανέρχεται στην ίδια οριακή ψυχική κατάσταση: Το χωράφι θέλει ν’ αλλάξει τη ζωή του.

 

Martin Glaz Serup

 

Ο αναγνώστης διακρίνει πάντοτε πως το χωράφι-σώμα διαθέτει ταπεινότητα, χιούμορ, ευφυΐα, βαδίζει προσεκτικά, ανακαλύπτει, οπισθοχωρεί, όπως συμβαίνει πάντα στις ανήσυχες ψυχές που παλεύουν για λίγο φως μέσα στο σκοτάδι του κόσμου. Εξάλλου, αυτό το χωράφι, που μοιάζει να είναι ο πυρήνας του κάθε όντος, εκ φύσεως αγαπά την εξερεύνηση:

Στο χωράφι αρέσουν σπηλιές και όστρακα, γενικά στο χωράφι αρέσουν τα μυστηριώδη πράγματα.

Το βιβλίο αυτό, με έναν λόγο απλό και άμεσο, μας καλεί να απλώσουμε το βλέμμα ξανά γύρω μας, να προσδιοριστούμε πρωτίστως ως αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top