Fractal
Home / Διηγήματα / Διήγημα: “Το αγόρι με τα φουντωτά μαλλιά”
26/08/2020, 12:40 πμ

Διήγημα: “Το αγόρι με τα φουντωτά μαλλιά”

Γράφει η Ρένα Σαμαρά- Μάινα // *

 

 

 

 

Το μικρό τουριστικό θέρετρο απέκτησε ξανά ζωή τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού. Οι μόνιμοι παραθεριστές άνοιγαν τα σπίτια τους να πάρουν αέρα, ξαράχνιαζαν τις βεράντες τους για τα βραδινά τραπεζώματα, έστηναν τις ομπρέλες τους στην παραλία και καλωσόριζαν τους καινούριους ενοίκους των λιγοστών καταλυμάτων.

 

Το αγόρι με τα κόκκινα φουντωτά μαλλιά, τα λεπτά ποδάρια και την τουρλωτή κοιλιά εμφανίστηκε ένα μεσημέρι από το πουθενά στην παραλία ολομόναχο. Ήταν μια μέρα στα μέσα του Ιούνη που είχε γίνει μεσημεριανή συνήθεια η βροχή κι όλοι εγκατέλειπαν την παραλία με τις πετσέτες μούσκεμα κολλημένες στην πλάτη. Εκείνο όμως έβαλε τα γυαλιά ηλίου, το ροζ μαγιό και τις σαγιονάρες που αποτύπωναν τον άγνωστο της εξίσωσης στο κουτεπιέ, περπάτησε ανάμεσα τους προς την αντίθετη κατεύθυνση και έφτασε στην ακρογιαλιά. Σκαρφάλωσε τη σκάλα που οδηγούσε στο σκεπαστό του ναυαγοσώστη και κάθισε φαρδιά πλατιά στη θέση του. Τέντωσε τα λιανά του πόδια σα να ήταν πολύ κουρασμένο, ύστερα τα σταύρωσε κι αγνάντευε τη θάλασσα. Οι άνθρωποι δεν του έδωσαν σημασία μέσα στη βιασύνη τους, ίσως και να μην το πρόσεξαν διόλου.

Μα το ίδιο απόγευμα ο μπαρμπα – Δήμος που είχε τον καφενέ εκεί που σκάει το κύμα, τους είπε παράξενα πράγματα. Πως τάχα η θάλασσα στην αρχή ξερνούσε αφρισμένα κύματα μπροστά στα πόδια του παιδιού και μετά έβγαλε φωνή σαν άνθρωπος και το ρώτησε: «τι λες αγόρι, ποιο δρόμο να πάρω σήμερα; Της αρετής ή της κακίας;» Το αγόρι όμως μόνο της χαμογελούσε αινιγματικά κρύβοντας το βλέμμα τουπίσω από τα σκούρα γυαλιά του και δεν της απαντούσε. Την άφηνε να πάρει μονάχη τη σωστή απόφαση. Κι η θάλασσα άφριζε ακόμα πιο πολύ και τα κύματα αγρίευαν. Κι η βροχή έπεφτε πιο δυνατή, κι ο ουρανός ενώνονταν μαζί της και γίνονταν ένα. Μόνο όταν το αγόρι σηκώθηκε όρθιο ψηλά στο θρόνο του κι έκανε νόημα με τα χέρια του η θάλασσα σιώπησε απότομα κι η βροχή σταμάτησε. Οι άνθρωποι στη αρχή δεν πίστεψαν λέξη από τα λόγια του μπάρμπα- Δήμου, μεθυσμένος είπαν ήταν, παλιά συνήθεια, ιστορίες με το μυαλό του έφτιαχνε πάλι. Ο μπαρμπα-Δήμος ορκιζόταν στα κόκκαλα της γυναίκας του κι οι άλλοι χαμογελούσαν με συγκατάβαση και ρουφούσαν το απογευματινό τους καφεδάκι. Μέχρι που το ίδιο βράδυ μια καινούρια είδηση έπεσε σα βόμβα και τους άφησε όλους σύξυλους. Ο Αντρέας χάθηκε με τη βάρκα του.

Δυο μέρες μετά το κύμα ξέβρασε άθιχτο το ψαροκάικο του Αντρέα, μα εκείνον αναίτια τον κατάπιε. Δε ήταν γραφτό του να ξαναβρεί το δρόμο για τη στεριά μετά το πυροφάνι. Όλο το χωριό παρηγορούσε την Τασούλα, τη γυναίκα του, που βαλάντωνε για τον άδικο χαμό του με το μωρό στην αγκαλιά της και ζητούσε χάρη στη θάλασσα να ξεβράσει το κορμί του για να έχει τουλάχιστον ο Αντρέας τάφο για να τον κλάψει. Ο απόηχος εκείνου του τραγικού συμβάντος στοίχειωσε για μέρες το ξημέρωμα των ψαράδων και τάισε με εικασίες τις βραδινές βεγγέρες στα μπαλκόνια των εξοχικών.

Μετά από μια εβδομάδα, το αγόρι εμφανίστηκε και πάλι. Ο μπαρμπα –Δήμος φορτώθηκε στα χέρια τους λουκουμάδες και περνούσε ανάμεσα από τους λουόμενους για να τους δείξει το παράξενο παιδί. Αυτή τη φορά το είδαν όλοι. Εκείνο περπάτησε αργά ανάμεσα τους κι ανέβηκε με σταθερό βήμα στο πόστο του ναυαγοσώστη. Ύστερα έπιασε ξαφνικά μια νεροποντή και δεν έμεινε ψυχή στην παραλία. Μόνο ο μπαρπμα – Δήμος με τη λαμαρίνα στο χέρι δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Το αγόρι σηκώθηκε όρθιο, κούνησε το δάχτυλο απειλητικά και μίλησε ώρα στην αφρισμένη θάλασσα. Τη μια τη μάλωνε, την άλλη τη νουθετούσε. Ξάφνου τα κύματα υποχώρησαν κι η θάλασσα κάτι απάντησε στο παιδί, που ο γέρος δεν μπόρεσε να το ακούσει καθαρά.

Την άλλη μέρα ο Αντρέας χαμογελαστός ξέπλεκε τα δίχτυα του στη βάρκα του και διαλαλούσε την ψαριά του στους παραθεριστές.

 

 

 

 

* Ονομάζομαι Ρένα Σαμαρά- Μάινα. Γεννήθηκα το 1969. Ζω και δραστηριοποιούμαι στην Κομοτηνή. Είμαι απόφοιτος της Κλασικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Είμαι η διοργανώτρια και συντονίστρια της Λέσχης Φιλαναγνωσίας Κομοτηνής που λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια. Γράφω ερασιτεχνικά εδώ και χρόνια. Κείμενα μου έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top