Fractal

Διήγημα: “Θησέας και εξωγήινοι”

Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου //

 

 

 

 

 

«ΘΗΣΕΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩΓΗΙNΟΙ»

 

 

Κάποια όχι και τόοοσο μακρινή εποχή, ο όποιος επισκέπτης μας, δήλωνε ζωντανά την παρουσία του κτυπώντας το ρόπτρο και μετέπειτα το ηλεκτρικό κουδούνι του σπιτιού μας, χωρίς ντε και καλά να έχει προειδοποιήσει για τον ερχομό του από πριν. Δεν σκεπτόταν ότι μπορεί να σε εύρισκε με τη σφουγγαρίστρα ανά χείρας ή με τα μπικουτί στα μαλλιά. Η οικειότητα μεγάλη, είτε αυτός ήταν συγγενής είτε γνωστός και φίλος, οπόταν δεν σε έβαζε κάτω από μικροσκόπιο εμφάνισης αλλά ούτε κι’ εσύ ένιωθες άβολα. Έβγαζες σβέλτα την ποδίτσα σου, σήμα κατατεθέν της νοικοκυράς, με γρήγορες κινήσεις έβγαζες και τα είδη κομμωτικής από την κεφαλή σου και γρήγορα γρήγορα φλυαρώντας και χαχανίζοντας έβαζες το μπρίκι στη φωτιά, για ένα καφεδάκι μερακλήδικο, συνοδεία κουλουριών που είχες φτιάξει με τα χεράκια σου μόλις πριν λίγο γι’ αυτό και το σπίτι μοσχομύριζε γαρύφαλλο, κανέλα και βανίλια, προϊδεάζοντάς σε για την αναμφισβήτητη νοστιμιά τους.

Αυτήν την live επίσκεψη, αντικατέστησε για τους ειδικούς περί την σύγχρονη τεχνολογία, ένα τυπικό και αόριστο like στο fb του διαδικτυακού σου ‘’φίλου’’ κάτω από την ανάρτησή σου, στέλνοντάς σου μία τύποις χαιρετούρα που δεν ξέρεις και τι εννοεί. Άρεσαν τα όσα έγραψες και στέλνει την ευαρέσκειά του ή σου πετάει ένα ΓΕΙΑ και καθάρισε, όντας βιαστικός γιατί πνίγεται στη δουλειά, παραβλέποντας ένα βασικό γνωμικό που λέει: ‘’έχεις Χρόνο για όποιον ΘΕΛΕΙΣ, για όποιον ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ έχεις δουλειά.’’

Ε, όχι ρε παιδιά, εμένα δεν μού λέει τίποτα αυτό το like, που είναι πιο απρόσωπο και ψυχρό και από την όποια ανταλλαγή δυο τριών λέξεων. Ακριβό πράγμα και οι λέξεις την σήμερον. Οπαδοί λες του ‘’Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν;’’ Καμία σχέση.

Και δεν παραλείπουμε να πούμε την ‘’επίσκεψη’’ δια της επιστολής που πνέει πλέον τα λοίσθια…

Τι σού ήταν και κείνα τα πανέμορφα γαλάζια γράμματα ή και τα ροζέ, για τους ρομαντικούς και ο Ταχυδρόμος αποτελούσε το αντικείμενο του πόθου ημών των αδημονούντων να μας παραδώσει την επιστολή. Λίγα χρόνια από τότε και ο ταχυδρόμος με την μορφή που τον ξέρουμε τείνει να εκλείψει. Μεταφέρει πια όλο λογαριασμούς, η χαρά της ΕΥΔΑΠ, της Δ.Ε.Η. της κινητής και ακούνητης τηλεφωνίας και δεν συμμαζεύεται, τους βλέπεις, μαυρίζουν τη ζωή σου και σού ‘ρχεται να δολοφονήσεις τον δόλιο τον ταχυδρόμο, που αν κάτι καλό του έτυχε είναι το ξαλάφρωμα εκείνης της τεράστιας δερμάτινης τσάντας του που από το βάρος της, τού πλήγιαζε τον ώμο once upon a time!

Κάτι σχετικό με αυτές τις βαθυστόχαστες σκέψεις φαίνεται πώς έβλεπα στον ύπνο μου εκείνη την μεσημεριανή σιέστα, γιατί ξύπνησα με τη παράξενη αίσθηση ότι το όνειρο συνεχιζόταν και με τα μάτια μου ανοικτά.

Μισογλαρωμένη από τα όποια υπολείμματα τού ύπνου, σηκώνομαι από την αγαπημένη μου relax πολυθρόνα και σέρνοντας το παντουφλικό μου πηγαίνω κουζίνα μεριά να φτιάξω έναν μερακλίδικο ελληνικό καφέ να έρθω στα ίσια μου…

Και τσουφ να’ τον ο απρόσκλητος επισκέπτης μου από το Υπερπέραν, κάνοντας αισθητή την αόρατη παρουσία του με το γνωστό πλέον αέρινο χάδι του στο αριστερό μου ώμο… Γιατί αναφέρω μετ’ επιτάσεως τον ‘’αριστερό’’ ώμο; Ξέρω κι’ εγώ; Να μην μού κάνει εντύπωση λέτε, γιατί αυτή τους η προτίμηση;

Να σηματοδοτούσε κάτι;

Λέω εγώ τώρα…

Μες στη μουρτζούφλα μου, φάνηκα και ολίγον αγενής, ξεχνώντας τα περί του Ξένιου Δία και λοιπές μυθολογίες και ετοιμαζόμουνα να κατεβάσω κανένα γαλλικό, ναι μεν γιατί ήρθε απροειδοποίητα, αλλά γιατί δεν σεβάστηκε τις ώρες τη κοινής ησυχίας όπου απαγορεύονται οι παντός είδους συνεντεύξεις!

(Όχου και τι λέω ΘΕ ΜΟΥ, συγχωράτε με…)

«Τι είναι πάλι ρε φίλε; Αν νομίζετε ότι ήρθατε να με πιάσετε στον ύπνο για να εκμαιεύσετε από στόματός μου αλήθειες ή και ψέματα που εφεύραμε τάχα μου εμείς οι γήινοι όχι απλά για να περνά η ώρα μας αλλά για να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, κάνατε ένα μεγάλο λάθος και σας το επισημαίνω για να μην εκτίθεστε αν δεν γινόμαστε πιστευτοί.

Εμείς ΑΝ θέλουμε να πούμε μιαν αλήθεια που πονάει όπως όλες οι αλήθειες, τής προσδίδουμε μια μυθοπλαστική ελαφράδα, κάτι σαν δικαιολογία σε μια κατά τα άλλα καταφανώς ψευδή μας ιστορία. Που σημαίνει ότι αν ήρθατε πάλι για να διορθώσετε κάποιον μας μύθο, το βρίσκω τετριμμένο και πεζό σε σημείο που κανέναν δεν θα διασκεδάσει πόσω μάλλον να ωφελήσει.

Οδηγείτε, το βλέπω, το χέρι μου να γράφει ‘’ΘΗΣΕΑΣ’’».

«Άκου φλύαρε άνθρωπε, προπέτη και ξερόλα. Ναι δεν υποτιμώ καθόλου τον βαθμό ευφυΐας σου που είναι ομολογώ υψηλός και ‘’πιάνει πουλιά στον αέρα’’ όπως ΕΣΕΙΣ λέτε, γιατί εμείς δεν τη συνηθίζουμε αυτήν την παροιμία, μην έχοντας πουλιά, πετούμενα εννοώ, μην παρερμηνευτώ κιόλας ε;

Για τον ΘΗΣΕΑ ΝΑΙ, ΘΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΟΥΜΕ.

Εξηγούμαι:

»Ο δευτερότοκος γιος του αρχηγού μας θα πάει φέτος στα νήπια, και ένα από τα μαθήματα επιλογής είναι ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ. Τον εξίταρε Ο ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ και αναρωτήθηκε μωρό παιδάκι, γιατί γούσταρε να τρώει νεαρά κορίτσια όμορφα και παρθένα, το τέρας αυτό;

Με ρώτησε ΓΙΑΤΊ ‘’παρθένα’’ και όπως καταλαβαίνεις, ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση να υπεισέλθω όχι σε σεξουαλικές και ανατομικές λεπτομέρειες, αυτές τις ξέρουν και τα μωρά μας, αλλά να δώσω μιαν εξήγηση ΓΙΑΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΘΕΝΕΣ… Οφείλω να του εξηγήσω, μιας και είμαι ο βασικός του δάσκαλος. Δηλαδή οι παρθένες ήταν πιο νόστιμος μεζές για τον Μινώταυρο;

Και τότε, μια φλασιά οδήγησε τη σκέψη μου προς έναν δικτάτορα, έναν σκληρό αποτρόπαιο, ανώμαλο δυνάστη, έναν παιδόφιλο παιδεραστή, που τα θηριώδη του ένστικτα μόνον έτσι ικανοποιούνταν.

Αυτό ήρθα να εξακριβώσω, να επαληθεύσω αν έχει βάση η υποψία μου για όλη την αλληγορία του θέματος και την υπερβολική ανοχή ενός Λαού που παρά την μόρφωσή του έδειξε μια βλακωδέστατη, να την πω, αποδοχή. Και δεν ξεσηκώθηκε ενωμένος να ξεδοντιάσει το κτήνος. Δεν σας άφησαν οι έριδες να συναποφασίσετε για το πώς θα βρείτε έναν τρόπο να το καταφέρετε αυτό. Αν ήσασταν ενωμένοι καμία δύναμη δεν θα ‘ταν πάνω από σας. Κακό πράγμα και η μοιρολατρία. Ότι και καλά ‘’αυτό ήταν το γραφτό μας.’’ Δεν σας δίδαξαν οι Σοφοί σας ότι το ‘’γραφτό’’ μας ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΚΑΘ’ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΕΝΑΣ, ΕΝΑΣ ΘΗΣΕΑΣ εν προκειμένω. Βασικός Νόμος του Σύμπαντος Κόσμου, που ενώ και ΕΣΕΙΣ τον ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ουδέποτε τον τηρείτε. Πώς το λέτε να δεις, α ναι, ‘’Δάσκαλε που δίδασκες και Νόμο δεν εκράτεις.’’ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας που μια συμπάθεια για σας την είχαν, είχαν και την ελπίδα, ότι με τις παραβολές που γεννούσε τι έξυπνο μυαλό σας, θα το έβαζαν και να δραστηριοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση μα οι Σειρήνες των ερίδων ήταν μέχρι και στις μέρες μας πολύ πιο ισχυρές. Αποτέλεσμα. Μινώταυροι να υπάρχουν πάντα στην ζωή του Πλανήτη σας, του πιο όμορφου αστεριού τού Στερεώματος. Υποψιάζομαι δε ότι και ο Παράδεισος, εδώ σε σας είναι. Μα αντί αυτό να το συνειδητοποιήσετε προβήκατε σε Ανθρωποθυσίες με ό, τι ωραιότερο διέθετε ο Τόπος για να εξευμενίσετε το τέρας. Μα βρε δεν το ξέρετε ότι αυτά τα τέρατα δεν ικανοποιούνται ποτέ; Αριά και πού, σας πιάνει και κάποια πνευματική διαύγεια, επαναστατείτε και βελτιώνετε τη ζήση σας, αποδεικνύοντας ότι εν τη ενώσει η ισχύς σας. Για να το ξεχάσετε αμέσως σχεδόν, μόλις δείτε μιαν άσπρη μέρα. ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ για πες μου. ΒΛΑΚΕΙΑ, που δυστυχώς είναι πιο άπειρη κι΄ από το άπειρο Σύμπαν, κατά την ρήση του Αινστάιν!»

«Άκου φίλε εξωγήινε, λες, λες και λες και δεν αναφέρεσαι ποτέ στην βοήθεια που εισέπραξε ο ΘΗΣΕΑΣ – ΛΑΟΣ από το γυναικείο φύλο στο πρόσωπο της Αριάδνης και τον μύθο για το κουβάρι της, από ανθεκτική κλωστή ΜΕΡΙΝΟΣ την άκρη της οποίας, τον μίτο της, που τού ‘δωσε να κρατάει για να μην πελαγώσει και δεν βρει τον στόχο του μέσα στις δαιδαλώδεις και σκοτεινές ατραπούς του Λαβυρίνθου, που ήταν η κατοικία και το Κυβερνείο τού αιμοσταγούς δικτάτορα, που και μόνον η θέα του η αφύσικη, σε τερμάτιζε και χρειαζόσουν ανθεκτικά πάμπερς για να μην αυτοταπεινώνεσαι όπως όταν ήσουνα παιδί…

Δεν μάθαμε ποτέ από που αντλούσε την παρά φύση δύναμή του, και γιατί έτρωγε τα θύματά του σε μιαν Εποχή που ο κανιβαλισμός ήταν άγνωστος ακόμη και στην ζούγκλα του Αμαζονίου, ή όπου αλλού τής Γης, στο βαθύ της Ιστορίας της ανθρωπότητας».

«Έκανες πολύ καλά που αναφέρθηκες στην γυναικεία βοήθεια αλλά αυτήν σκοπό έχω να σου την αναλύσω σε μελλοντική μου αναφορά. Ξεχωριστό κεφάλαιο. ΑΝ ΔΕΝ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, Η ΌΠΟΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΘΑ ΕΤΙΘΕΤΟ ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ.

Τόσο σε εμάς όσο σε εσάς η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ Η ΜΥΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.

»Στην ταμπακιέρα μας τώρα.

Να γιατί ήρθα. Σαν καλός συγγραφέας που είσαι να στρωθείς και να ξαναγράψεις το κεφάλαιο γα τον ΗΡΩΑ ΘΗΣΕΑ-ΛΑΟ.

Ετοίμασέ το και σε καμιά εβδομάδα επανέρχομαι.

Το παίρνω και σφαίρα αποχωρώ, για τον αυτόματο εκδοτικό του διαστήματος που και την επιμέλεια την κάνει ΑΥΤΟΜΑΤΑ μ’ έναν μηχανισμό τελευταίας τεχνολογίας και δίνω το βιβλίο στο παιδί. Βλέπω τις αντιδράσεις του και αν δω ότι τού άρεσε, προβαίνω σε μια μεγάλη εκδοτική παραγωγή και εφοδιάζω τα νηπιαγωγεία τής Επικράτειάς μας. Και πού ‘σαι, κάνε focus προσεκτικό στο θέμα της παρθενίας. Κάτι μέσα μου κολλάει. Τι σχέση μωρέ έχουν τα γυναικολογικά με την γεύση; Γιατί ενώ ξεπαρθένευε τις κοπελιές μετά τις έτρωγε;»

«Μα για να μην έχει μάρτυρες των ανομολόγων πράξεών του. Αφ’ ενός ησύχαζε ότι δεν επρόκειτο να υπάρξει έσωθεν κακή μαρτυρία και ας βούιζε ο τόπος για τις πλείστες όσες ανωμαλίες του, συνάμα εξασφαλίζοντας και νόστιμη φρέσκια τροφή, ο Αρχικανίβαλος, που τύφλα να’ χουν οι κακοί Δράκοι των παραμυθιών και οι Λερναίες Ύδρες. Στο σημείο αυτό βρίσκω μια κάποια υπερβολή. Δηλαδή, μόνον τις παρθένες ορεγόταν; Αν τού τύχαινε ας πούμε, μια Μπριζίτ Μπαρντό στα πολύ νιάτα και τα ντουζένια της, θα ‘λεγε ‘’ΟΧΙ’’ ΤΟΘΕΡΙΟ; ’’Μισό λεπτό να εξεταστεί η μικρά από τον γυναικολόγο μου πρώτα;’’ θα καμωνόταν; ΤΕΡΑΣ ΕΙΠΑΜΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ, ΟΧΙ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΖΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ, ΧΩΡΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Ε;

»Μα για στάσου. Πώς και δεν αναφέρθηκες για τον Αιγαία και τα ξεχασμένα μαύρα πανιά του καραβιού τού γιού του, έτσι όπως όλοι μας κάνουμε στη χαρά μας πάνω, ακόμη και για μια νίκη της ομάδας μας στην champion League;Είδες την αξία της τεχνολογίας; ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ Ο Πατέρας θα μάθαινε τα καλά τα νέα και εμείς θα βρίσκαμε άλλη δικαιολογία και όνομα για το ΠΕΛΑΓΟΣ ΜΑΣ, έτσι όπως συνέβη με τον κομπορρήμονα ΙΚΑΡΟ Και το ομώνυμο πέλαγος που είναι από τότε πάντα φουρτουνιασμένο σε ένδειξη διαμαρτυρίας που το βαφτίσαμε έτσι, διαιωνίζοντας μια απροσμέτρητη ανοησία, για να μην πω βλακεία και θεωρηθεί ότι επαναλαμβάνομαι!…»

«Έτσι είναι φίλε μου όπως τα λες.

Και τώρα φεύγω έχω να κάνω και καναδυό ψώνια που με παρακάλεσε η Κυρά. ΑΝ της πω τα ξέχασα, πάει την έβαψα.

Βάλε τα δυνατά σου. Διάνθισε την Ιστορία σου και με σύγχρονους ήρωες, έτσι που να μην πλήξουν τα παιδάκια.

Τα λέμε.

Ο Συμπαντικός φίλος σου σε …φιλά. Δεν ξέρω την τεχνική του γήινου φιλιού, αλλά μού ’χουν πει ότι είναι μια επαφή πρώτου τύπου και μεγάλης απόλαυσης.

See you soon»…

 

***

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top