Ζωηρή δράση με μικρές φιλοσοφικού τύπου πινελιές
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //
Ιωάννα Γκανέτσα, «Θείο Δώρο», εκδ. Bell
«Σημασία είχε στο ενδιάμεσο καθένας να δίνει στην τέχνη του ό,τι μπορεί. Ή, πιο σωστά, ό,τι ποθεί. Αυτό, αν αξίζει, θα βρει τον δρόμο του προς την αιωνιότητα».
Θείο δώρο είναι το ταλέντο στην τέχνη, μα και ο έρωτας στις ζωές μας. Με αυτόν τον τελευταίο ασχολείται η συγγραφέας και αστυνομικός στο επάγγελμα Ιωάννα Γκανέτσα, αλλά και με την τέχνη στο νέο της βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο.
Ο εξαιρετικά επιτυχημένος ογδονταπεντάχρονος ζωγράφος Θοδωρής Μελιδόνης έχει πίσω του μία λαμπρή καριέρα στον χώρο των εικαστικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όπου ταξίδεψε και έζησε για μεγάλα διαστήματα της ζωής του. Κάποτε είχε μια ερωτική περιπέτεια με μία ποιήτρια Ιβάνα Λεονταρίτη. Αυτή φαίνεται πως ήταν το άλλο του μισό. Όμως, αυτή έφυγε από κοντά του, προκειμένου να κυνηγήσει το όνειρό της και από τότε δεν την είδε ξανά. Φαίνεται όμως πως ποτέ δεν τη ξέχασε.
Στο σήμερα, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, ο Τζανής είναι ένας συγγραφέας και δημοσιογράφος που διεξάγει μία έρευνα με θέμα «τη σύνδεση του έρωτα με την τέχνη και την επιρροή που έχει ασκήσει ο συνδυασμός των δύο στην ψυχολογία των καλλιτεχνών και των εραστών της τέχνης». Στο πλαίσιο της έρευνάς του αυτής θα γνωριστεί με τον τρανό ηλικιωμένο ζωγράφο και οι δύο άνδρες θα οικοδομήσουν μεταξύ τους μια σχέση εμπιστοσύνης. Ο Τζανής, μετά από τις προσωπικές εξομολογήσεις του ζωγράφου, των οποίων γίνεται κοινωνός, αποφασίζει να ψάξει για χάρη του την Ιβάνα και να τους φέρει σε επαφή.
Ιωάννα Γκανέτσα
Παράλληλα, τους παραπάνω αυτούς πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες πλαισιώνουν και άλλοι, όπως η Ντορέττα, η ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου-γκαλερί στην Αθήνα, η έμπορος τέχνης Λίνα Ροδοπούλου, ο αγιογράφος Αντόνιο, ο ηθοποιός Λοΐζος και άλλοι πολλοί.
Το έργο συνδυάζει το καλογραμμένο κείμενο με τη γλαφυρή πρόζα στους διαλόγους και την ισορροπημένη παροχή ενδιαφερουσών πληροφοριών σχετικά με την τέχνη με την καλοστημένη μυθιστορηματική πλοκή, αλλά και τη ζωηρή δράση με μικρές φιλοσοφικού τύπου πινελιές σχετικά με τη φύση του έρωτα και της τέχνης.
Η πρωτοτυπία του πονήματος έγκειται στο γεγονός ότι η Γκανέτσα δεν υπογράφει ένα απλό ερωτικό, συναισθηματικό και κοινωνικό μυθιστόρημα, αλλά το συνδυάζει έξυπνα και με την παροχή πολλών καίριων και άγνωστων πολλές φορές πληροφοριών για στην τέχνη προς τους αναγνώστες.
«Ο έρωτας και η τέχνη είναι ιερά μυστήρια. Ποτέ δεν ξέρεις τι πραγματικά οδηγεί κάποιον να παραδοθεί σ’ έναν άλλο άνθρωπο, τι αλήθεια οδηγεί την έμπνευση προς τα μία ή την άλλη κατεύθυνση».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“δεκάστιχος ερεύνης”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // δεκάστιχος ερεύνης στην διά γυμνού επισημανθείσα οφθαλμού βεβαίως ποιήτρια ‒ «μικρήν» Αλκμήνη Καισαρίδου άνοιγεν-έκλεινε στο πιτς-φυτίλι στο σπίτι στο γραφείον σε ξένα εν τέλει τελείως όμως άγνωστα γραφεία ή σπίτια αφού
Περισσότερα -
TheCaveChildren. Αμαρτωλή ψυχεδέλεια.
Του Γιάννη Παναγόπουλου // Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη // Είναι σαν αυθαίρετο που δεν υπάρχει περίπτωση να νομιμοποιηθεί. Ακούγοντας τοολόφρεσκο άλμπουμ«Quasiland» τωνTheCaveChildrenκινητοποιήθηκαν μνήμες. Το ψυχεδελικό ποπ-ροκ τους με έστειλε στην εποχή που ο JulianCope και οι TeardropExplodes μου «έλεγαν»
Περισσότερα -
Μην πιστεύοντας το ποτέ των μεθυσμένων και το πάντοτε των ερωτευμένων[1]
Γράφει η Άννα Αφεντουλίδου // για το μυθιστόρημα Εκτός Έδρας[2] του Αντρέα Αντωνιάδη, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2016, 244 σελ. Αντί εισαγωγικής σημείωσης Το πρώτο πεζογραφικό βιβλίο του Αντρέα Αντωνιάδη[3], η συλλογή διηγημάτων «Τα Πληγωμένα Άλογα», είχε τιμηθεί το 1971
Περισσότερα -
Γιοι της απουσίας
Γράφει η Τζένη Μανάκη // Fabio Stassi «Σκοτώνω όποιον θέλω», Μετάφραση: Δήμητρα Δότση, εκδ. Ίκαρος «Τώρα οποιοσδήποτε θα ξέρει πως ό,τι έχει γραφτεί μπορεί να γίνει πραγματικότητα: λοιμοί, επιδημίες, δολοφονίες, ως και η Αποκάλυψη, το πιο διορατικό, το
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Ο τελευταίος άνθρωπος
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Γιώργος Δουατζής: “Οχυρά”, εκδόσεις Στίξις Έρχεται η ώρα, η στιγμή, που κάποιος θα είναι ο τελευταίος άνθρωπος σε τούτον τον πλανήτη. («Ο τελευταίος»). Είναι ίδιον της ποίησης, αναμφίβολα ίδιον του συγκεκριμένου
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τρύφων και Ζαχαρίας”
Του Λεωνίδα Καζάση // Τρύφων και Ζαχαρίας Τι κι αν δεν έχεις άμαξες ασημένιες; ο ήλιος ανατέλλει, δύει, η θάλασσα λικνίζεται, στους βράχους ρίχνεται, το πράσινο ο ορίζοντας απολαμβάνει. Σώματα! Σώματα! Αφές! Αφές να νοιώσεις,
Περισσότερα -
✔ Τατιάνα Αβέρωφ: «Μιλάμε δηλαδή για έναν Παράδεισο που είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Χωρίς ανάπτυξη και ευέλικτο κράτος δεν μπορεί να τελειώσει η κρίση. Βλέπω να σερνόμαστε για χρόνια ακόμα σ’ αυτή την κατάσταση ‒ και μη χειρότερα ας ευχηθούμε.» Μας λέει μεταξύ άλλων στον Φιλελεύθερο
Περισσότερα
