Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ζωή, οι μνήμες, η κόρη
17/11/2021, 9:52 πμ

Η ζωή, οι μνήμες, η κόρη

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

 

 

 

Γιάννης Ζουγανέλης: “Τάδε έφη… άνθρωπος – Εν χορδαίς και οργάνοις” Εκδόσεις Ελληνικά γράμματα, 2021, σελ. 70

 

Ο τραγουδοποιός, μουσικός και ηθοποιός Γιάννης Ζουγανέλης εξέδωσε το βιβλίο-συλλογή κειμένων Τάδε έφη …άνθρωπος, με ποιητικά και δοκιμιακά στοιχεία. Σε αυτό, επιχειρεί να μιλήσει με στίχους και φράσεις για την ζωή, την ύπαρξη, την κοινωνία . Το πρώτο κείμενο-ποίημα  της συλλογής, το «Υπάρχω;», έχει υπαρξιακό περιεχόμενο και διάθεση για μια ειρηνική συνύπαρξη, κάτι απαραίτητο για την συμβίωση των ανθρώπων:

 

Το ρήμα «υπάρχω»

δεν υπάρχει,

Για να υπάρξω, πρέπει

να το διαπιστώσει άλλος.

Άρα συνυπάρχω.

 

Παρακάτω, στο «Διαλογισμός», ο δημιουργός γίνεται ένα είδος συμβουλάτορα, επιχειρεί να υποδείξει στους αναγνώστες (στους φίλους του; Σε κάθε άνθρωπο;) τι να πράξουν ώστε να ευτυχήσουν ή να ζήσουν χωρίς σκοτούρες:

 

Κλείσε τα μάτια, βυθίσου μέσα σου.

πάρε βαθιές αναπνοές, βρες τα χαρίσματα

που σου χάρισε η φύση και με τη χάρη σου

χαλάρωσε –πίστεψε– απόλαυσε…

 

Οι συμβουλές συνεχίζονται στο «Απελευθέρωση» , ίσως σε μια προσπάθεια να μεταδοθούν στον κόσμο οι απόψεις του δημιουργού για τη ζωή και την κοινωνία:

 

Να απελευθερωθούμε, να βρούμε την ποιότητά μας,

να δημιουργήσουμε τη μοναδική συμπαντικά προσωπικότητά μας,

τον εαυτό μας, τη γνησιότητα, την αυθεντικότητα.

 

Στο ίδιο κείμενο-ποίημα οι συμβουλές αφορούν την αξία και τις δυνατότητες που προσφέρουν οι πέντε αισθήσεις, οι οποίες αν χρησιμοποιηθούν συνετά μπορούν να προσφέρουν σημαντικά ωφελήματα:

 

Όραση –χαρά πού βλέπω και το απολαμβάνω.

Ακοή –ακούω τη φύση και τις δημιουργίες της.

Όσφρηση –μυρίζω, αισθάνομαι, αναγνωρίζω, απολαμβάνω.

Αφή –πιάνω αγκαλιάζω, ζεσταίνομαι, κρυώνω.

Γεύση –πίνω, τρώω, φιλάω.

 

Γιάννης Ζουγανέλης

 

Αξίζει να μνημονεύσουμε μερικά πράγματα από το «Τα μεγάλα ένα» που ο δημιουργός θεωρεί σπουδαία για την επιβίωσή μας και την ευτυχία μας, αλλά και τις σχέσεις μας με τους άλλους:

 

Ένα χάδι σε ένα παιδί που κοιμάται.

Ένα χαμόγελο σε έναν άρρωστο.

Ένα νεύμα αισιοδοξίας στον ζητιάνο.

Ένα ραντεβού με συμμαθητές μετά από χρόνια.

Ένα τηλέφωνο στον πρώτο ερωτικό παλμό της καρδιάς σου.

Ένα δάκρυ για τα όμορφα, για τις μνήμες.

.

Κι αφού νωρίτερα έγινε λόγος για την ακοή, ας δούμε στο «Ήχοι» τους ήχους που έχουν σχέση με την παιδική ηλικία και τις αναμνήσεις μας, που σαγηνεύουν τον ποιητή και του προσφέρουν μικρά ή μεγάλα κομμάτια χαράς:

 

Ήχοι του κόσμου, ωραίοι ήχοι.

Ήχοι της ανάμνησης, της Ελλάδας ήχοι.

Ήχοι του κανατά, του γαλατά, του γανωτζή, του ακονιστή, του παλιατζή,

του μανάβη, του καρπουζά με τη βούλα και με δοκιμή,

ή χορταρού… φρέσκα ωραία χόρτα, άγρια ραδικοβλάσταρα, του βουνού

καλά ραδίκια, πάρε, νοικοκυρά.

 

Ο δημιουργός θυμάται, σκέφτεται, αναπολεί και στοχάζεται. Στο «Ελλάδα του Χριστού και του Ορφέα» μιλάει για εκείνα που έχουν συνεπάρει, κυρίως όσα συνδέονται με την πατρίδα του:

 

Ελλάδα, της γης παράθυρο,

αλμύρα γλυκιά της θάλασσας

Ελλάδα, σκληρή ηλιόπετρα,

με τον Διονυσιακό Χριστό σου

 

Δεν παραλείπει όμως στο «Η άλλη Μύκονος Άνω Κάτω» να αναφερθεί και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Μύκονο, από την οποία έχει ένα σωρό όμορφες αναμνήσεις:

 

Η Μύκονος δονείται από τους Τιτάνες, που από τη μυθολογία

είναι θαμμένοι κάτω από τη γη της.

Για αυτό εκπέμπει ενέργεια και φως ιλαρόν, αγίας Δόξης, αθανάτου Πατρός και Διός.

 

Αποτελεί έκπληξη για τον αναγνώστη το ποίημα-αφήγημα «Στο γελαστό παιδί» όπου ο δημιουργός μιλάει για τη γνωριμία του με τον αδικοχαμένο τραγουδοποιό Παύλο Φύσσα:

 

Ένα βράδυ Παρασκευής, ενός Απρίλη, έρχεται  και με βρίσκει στη μουσική σκηνή όπου εργάζομαι.

Πεντακάθαρη ματιά, αγέρωχος, δυνατός, ευγενικός, καλοβαλμένος Έλληνας.

-Κύριε Ζουγανέλη…

-Κεριά και λιβάνια…

 

     Το τελευταίο ποίημα-κείμενο της συλλογής, το «Γράμμα απ’ τον Θεό», το αφιερωμένο στη σύζυγό του Ισιδώρα και την κόρη του Ελεονώρα  –αρχίζει με τη γέννησή της:

 

Πρώτη Φλεβάρη μιας χρονιάς

και στην Αθήνα ο χιονιάς

ένα άστρο έφερε μέρα μεσημέρι

τον κόσμο μου εφώτισε

αυτό το ροζ το έντονο αστέρι.

 

Σημειώνουμε πως το βιβλίο είναι εικονογραφημένο και περιέχει ένα μουσικό cd με μουσική, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του ίδιου του Γιάννη Ζουγανέλη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top