Fractal

Το μεταίχμιο της αγάπης

Γράφει ο Αγησίλαος Αλιγιζάκης //

 

Αλκυόνη Παπαδάκη, «Στην άκρη του βράχου», εκδ. Διόπτρα, Αθήνα 2019»

 

Αμβρόσιος – Τάνια – Ηρακλής, Παύλος – Σμαράγδη – Στρατής. Δύο γενιές πόνου με πρωταγωνιστές την αγάπη για τα παιδιά και την οικογένεια, καθώς και τον έρωτα των ζευγαριών. Η Xανιώτισσα συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη στο νέο της μυθιστόρημα «Στην άκρη του βράχου», εκδ. Διόπτρα, Αθήνα 2019, εξιστορεί τις μεταιχμιακές σχέσεις ανθρώπων, οι οποίοι με λανθασμένες επιλογές φτάνουν στα άκρα, στην κυριολεξία στην «άκρη  του βράχου», όπου καραδοκεί ο γκρεμός και η άβυσσος του τραγικού τέλους.

Το έργο, στο πρώτο μέρος, αναφέρεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο (πρώτη τριάδα), όπου η μητέρα (Τάνια) εγκαταλείπει τον σύζυγο (Αμβρόσιο) και τα δυο παιδιά για χάρη του εραστή (Ηρακλή), με τον οποίο αποκτά ένα εξώγαμο παιδί, τον Παύλο.  Στο δεύτερο μέρος το τρίγωνο των προσώπων (δεύτερη τριάδα) μεταφέρει τον αναγνώστη στα προβλήματα της επόμενης γενιάς των πρωταγωνιστών έχοντας συνδετικό κρίκο τον Παύλο, ο οποίος ως σύζυγος βιαιοπραγεί στη σύζυγο Σμαράγδη και αδιαφορεί για τον γιό του, Στρατή. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται στέρεοι, ανθρώπινοι, με τις αρετές και τα ελαττώματά τους, ενώ η πλοκή ξεδιπλώνει τα προβλήματα της μικροαστικής κοινωνίας, την καθημερινή βιοπάλη και τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Η συγγραφέας με λυρισμό, ρομαντική διάθεση και ρεαλισμό παρακολουθεί τις ζωές των πρωταγωνιστών της, όπου η αγάπη αποτελεί δεδομένο και ζητούμενο, συνάμα. Μέσα από αυτή, αλλά και γι’ αυτή υποφώσκουν και εκδηλώνονται σφοδρές συγκρούσεις, λογικής- συναισθήματος και αρσενικού – θηλυκού.

Η σύγκρουση λογικής – συναισθήματος τις περισσότερες φορές έχει νικητή το συναίσθημα, με αποτέλεσμα λανθασμένες επιλογές, ενώ η σύγκρουση αρσενικού  – θηλυκού φανερώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της γυναίκας ως μάνας, συζύγου, εργαζόμενης και ερωμένης. Η Αλκυόνη Παπαδάκη χρησιμοποιεί ένα σαιξπηρικό σενάριο, όπως στην τραγωδία «Μάκβεθ», όπου η αδίστακτη Λαίδη Μάκβεθ ενσαρκώνει όλους τους προαναφερόμενους ρόλους, οδηγώντας το σύζυγό της στην καταστροφή και το θάνατο. Οι δυο πρωταγωνίστριες, η Τάνια και η Σμαράγδη, έχουν και οι δυο μαζί τα στοιχεία του χαρακτήρα της Λαίδης Μάκβεθ, με αποτέλεσμα τον θάνατο της πρώτης από λευχαιμία, αφήνοντας πίσω ένα συναισθηματικά ανάπηρο εξώγαμο παιδί (Παύλος), το οποίο ποτέ δεν αγάπησε, ενώ η δεύτερη επιλέγοντας τον Παύλο ως σύζυγο οδηγεί το παιδί της (Στρατής) στην πατροκτονία και τη φυλακή. Αναμφίβολα υπάρχουν και στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας, όπου η κάθαρση έρχεται στο τέλος με το πτυχίο του Στρατή και τη δημιουργία μιας νέας αρχής στη ζωή χάρη στους φίλους (Λευτέρης, Νεφέλη) και τη σωστή επιλογή συντρόφου (Θάλεια).

Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι το παρόν μυθιστόρημα αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη και στον άνθρωπο, ο οποίος συγχωρεί και προχωρά ακόμα κι όταν αδικείται. Η μεγαλοψυχία παίρνει τη θέση της μικροψυχίας, η αγάπη νικά το μίσος και η αλληλεγγύη τον εγωισμό. Η κατίσχυση του «εμείς» ενάντια στο «εγώ» θυμίζει τη χριστιανική διδασκαλία, ενώ ταυτόχρονα πριμοδοτεί την πραγματική φιλία, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τον αληθινό έρωτα.

 

Αλκυόνη Παπαδάκη

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top