Fractal

Σκοντάφτοντας στη ρωγμή του τσιμέντου

Γράφει η Μυρτώ Χαρβαλιά // *

 

Για την ποιητική συλλογή της Μαρίας Μπλάνα «Στη ρωγμή του τσιμέντου», Η πόλη με τον τρόπο του χαϊκού, εικονογράφηση: Ευθυμία Ζάχου, εκδ. Σμίλη, 2020, σελ. 76

 

«έξω χαράζει

μάντεψα με τον ήχο

της σκουπιδιάρας», σελ. 10

 

Περπατά βιαστικά για να μπει στον ηλεκτρικό και προς στιγμήν δεν βλέπει το φρέσκο τσιμέντο. Η πατούσα του παίρνει θέση στις αιτήσεις της αιωνιότητας. Άραγε έχει ελπίδες;

 

«Με συγχωρείτε, πότε έρχεται το επόμενο;» Λίγα λεπτά μετά ανεβαίνει πάλι πάνω στη γη. Νιώθει κάτι στα μαλλιά του, ένα χάιδεμα, αλλά κανείς δεν είναι εκεί. Ένα ανθάκι νεραντζιάς διαφωνεί με αυτό.

 

«δες πώς σκορπίζουν

τα άνθη της νεραντζιάς

στον πεζόδρομο», σελ. 56

 

Περνά η μέρα και ετοιμάζεται για την επιστροφή. Νιώθει κουρασμένος, σκέφτεται μόνο τις μαλακές του παντόφλες —ίσως ένα τελευταίο φλιτζανάκι καφέ;— και σίγουρα τον ωραίο μπλε καναπέ του. Όμως, τον καιρό τον ρωτά κανείς πώς νιώθει; Ανοίγει αμέσως και ρίχνει τη βροχή του πριν ο περιπατητής μας προλάβει να φτάσει στις σκάλες του ηλεκτρικού. Επόμενη στάση το πλησιέστερο καφέ. Η μυρωδιά του καφέ τον κυκλώνει, σαν παλιά αγαπημένη που ξέρει τα σημεία του.

Η ώρα περνά…

 

«οι δείκτες γυρνούν

όλα τριγύρω μένουν

στην ίδια θέση», σελ. 22

 

Έχουμε δει τα άνθη της νεραντζιάς την άνοιξη στην Αθήνα κι έχουμε τρέξει να φυλαχτούμε από την μπόρα στο κοντινότερο καφέ. Κι έχουμε σηκώσει το κεφάλι μας να δούμε τα φώτα της πόλης, πίσω τους φανταζόμαστε πως υπάρχουν χιλιάδες αστέρια και γαλαξίες που δεν θα δούμε ποτέ. Έχουμε κολλήσει στην κίνηση κι έχουμε χύσει τον καφέ μας μπαίνοντας βιαστικά στο μετρό.

 

«αυτόματος πωλητής

καφές στην αποβάθρα

σκόνη και νερό», σελ. 16

 

Μαρίας Μπλάνα

 

Κι έχουμε ακούσει κάτω από τη γη, στρυμωγμένοι σε κάποιο βαγόνι την καρδιά αυτής της γκρίζας κυρίας με τα ταλαίπωρα μαλλιά. Έχουμε δει, έχουμε φανταστεί κι έχουμε νιώσει. Κάποιες φορές ελπίζουμε να φύγουμε από εδώ, ονειρευόμαστε την άπλα και την απλότητα της εξοχής. Αλλά όχι για πολύ, η φωνή της κυρίας μας υπενθυμίζει πως επόμενη στάση Βικτώρια, next station Victoria. Please mind the gap between the train and the platform…

Έχουν περάσει τα χρόνια κι έχουμε μάθει πια να επαναλαμβάνουμε μαζί της την εντολή, να προσέχουμε στο κενό κι ύστερα να επαναλαμβάνουμε στα αγγλικά.

Η ποιητική συλλογή-κόσμημα της Μαρίας Μπλάνα που εμφανίστηκε στα βιβλιοπωλεία το καλοκαίρι του 2020, μας μιλά για την Αθήνα. Στο βιβλίο της, αυτή η ομορφάσχημη πόλη αναπνέει σιωπηλά· μας λοξοκοιτά, καθώς εμείς σκοντάφτουμε στα τσιμέντα της.

Η Μαρία Μπλάνα γεννήθηκε στον Βόλο. Μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και ζει, για να σπουδάσει στη Νομική και στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Ποιήματα, καθώς και μεταφράσεις της, βλέπουμε συχνά σε περιοδικά όπως το Νέο Πλανόδιον, bibliotheque κ.ά.

Με μια σειρά τρίστιχων που ακολουθούν την παραδοσιακή μορφή του χαϊκού, η Μ. Μπλάνα καταφέρνει να συμπυκνώσει το νόημα των όσων βλέπουν τα μάτια που κυκλοφορούν στην πόλη. Η ποίησή της ξεχωρίζει για την αιχμηρή και μίνιμαλ ματιά της. Κάθε χαϊκού της είναι σαν μια γρήγορη σκιαγράφηση, σαν ένα μικρό σημείωμα «να μην ξεχάσω να…» όλων εκείνων των στιγμιότυπων που καθημερινά μας σοκάρουν, μας στεναχωρούν ή μας κάνουν να γελάμε και να σκεφτόμαστε.

Τα χαϊκού της Μ. Μπλάνα συνοδεύονται από μερικά μικρά σχέδια-σημειώσεις της Ευθυμίας Ζάχου. Μία πρόγευση αυτών είχαμε πάρει σε διαδικτυακές δημοσιεύσεις στο περιοδικό Νέο Πλανόδιον.

Η Ευθυμία Ζάχου γεννήθηκε στην Αθήνα και πλέον ζει και εργάζεται στο Λονδίνο ως δασκάλα καλλιτεχνικών. Τα σχέδιά της χαρακτηρίζονται από μια ασπρόμαυρη απλότητα, αναδεικνύοντας έτσι τη χάρη του μαύρου μελανιού και τις δυνατότητές του. Θεματικά, φαίνεται να την απασχολεί η φιγούρα της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, μιας οντότητας που επαναστατεί, κλείνεται και ανοίγεται, θρυμματίζεται κι ύστερα αναγεννιέται παίρνοντας νέες μορφές.

Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Μπλάνα, με σχέδια της Ευθυμίας Ζάχου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σμίλη.

 

 

* Η Μυρτώ Χαρβαλιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1995. Σπούδασε στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της πάνω στο πειραματικό μυθιστόρημα Tree of Codes του Jonathan Safran Foer στην Σορβόννη. Μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί στο ηλεκτρονικό Φρέαρ και διηγήματά της στο ηλεκτρονικό Νέο Πλανόδιον.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top