Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Πρωτοεμφανιζόμενος έκπληξη
03/07/2019, 11:51 πμ

Πρωτοεμφανιζόμενος έκπληξη

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

«Σκληρές αλήθειες»,  Ηλίας Μωραϊτης, εκδ. Ψυχογιός

 

Παρά τη λογική της ποικιλομορφίας που διακρίνει τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους και μιας αναγκαστικής, ουσιαστικά, πολυφωνίας οι περισσότεροι έχουν δίπλα στο λογότυπο τους ‘’ταμπέλες’’. Και ο ψαγμένος αναγνώστης ξέρει τι περίπου να περιμένει και σε ποιο πεδίο κινείται η πλειοψηφία των εκδόσεων. Αυτή τη φορά όμως, η έκπληξη ήρθε από το βιβλίο ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Τις ‘’Σκληρές αλήθειες’’ του Ηλία Μωραϊτη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Το δυνατό σημείο του βιβλίου του Μωραϊτη είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί με πολύ ιδιαίτερο τρόπο μια σειρά από λογοτεχνικά κλισέ και καταφέρνει από μια μυθοπλασία που φαινομενικά μοιάζει απόλυτα κοινότοπη να δημιουργήσει μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιστορία. Το βιβλίο μας συστήνεται ως ψυχολογικό θρίλερ αλλά κάλλιστα θα είχε θέση και σε άλλες λογοτεχνικές κατηγορίες ή υποκατηγορίες: Αστυνομικό, μυστηρίου, νουάρ κλπ. Η κατηγοριοποίηση προφανώς και δεν παίζει κανένα απολύτως λόγο.

Ο Μωραϊτης ξεκινάει την ιστορία του από τη Μασαχουσέτη. Μια νεαρή ομογενής, η Αγνή Μάρκου, κληρονομεί τη μητέρα της η οποία έχει μεταναστεύσει στις ΗΠΑ κάτω από παράξενες συνθήκες μετά τον θάνατο του άντρα της οικογένειας. Μαζί με την κληρονομιά παραλαμβάνει και το βιβλίο ενός παράξενου συγγραφέα από το οποίο υποτίθεται ότι θα μάθει όλες τις οικογενειακές αλήθειες και μυστικά που τη συνοδεύουν και έγιναν αιτία της μετανάστευσης της μητέρας της. Μέχρι εδώ, δεν έχουμε την παραμικρή πρωτοτυπία. Τα μυστικά μιας διαθήκης είναι χιλιοειπωμένη και γραμμένη βάση για αφηγήσεις, ο εγκιβωτισμός ενός βιβλίου μέσα σε ένα βιβλίο το ίδιο. Γιατί το βιβλίο, πρωτόλειο για τον παράξενο συγγραφέα που ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της αφήγησης. Ούτε η βουτιά στο παρελθόν και σε ανείπωτα οικογενειακά μυστικά αποτελεί επίσης λογοτεχνική πρωτοτυπία. Ακριβώς εδώ όμως έγκειται η επιτυχία της μυθοπλαστικής δομής του Μωραϊτη. Καταφέρνει στην εξέλιξη της ιστορίας του να δημιουργήσει κάτι πρωτότυπο και παρά την εμφανή λογοτεχνική απειρία του μετατρέπεται σε ένα υπέροχο page turner. Όταν ο αναγνώστης του φτάσει στην τελευταία σελίδα με μια απρόβλεπτη αλλά πανέξυπνη και καλά δουλεμένη ανατροπή αντιλαμβάνεται ότι τελικά έχει διαβάσει ένα πρωτότυπο βιβλίο.

 

Ηλίας Μωραίτης

 

Ο Μωραϊτης δεν διεκδικεί τεράστιες λογοτεχνικές δάφνες με τη γραφή του τουλάχιστον στο πρώτο του δείγμα αλλά καταφέρνει να αναδείξει το δυνατό του σημείο που είναι η ευφάνταστη μυθοπλασία με ένα τρόπο που ακόμη και πολύ πιο έμπειροι συγγραφείς δεν θα το πετύχαιναν. Παρόλα αυτά η γραφή του δεν έχει κοιλιές, ούτε ουσιαστικά προβλήματα και αν σε ορισμένα σημεία απέφευγε τον ‘’κοινωνικό διδακτισμό’’ τότε θα άλλαζε και επίπεδο. Η περιγραφή των χαρακτήρων, παρότι υπάρχουν ουκ ολίγα παρελκυστικά στοιχεία, γίνεται με καλό τρόπο και βοηθάει την διαδρομή του βιβλίου μέχρι την τελική ‘’κάθαρση’’ που στην ουσία αποτελεί μια μορφή λογοτεχνικού τέλειου εγκλήματος!

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top