Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ζωή υπερχειλίζουσα ονείρου
10/05/2023, 12:53 πμ

Ζωή υπερχειλίζουσα ονείρου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

Μαριέττα Πεπελάση, «Προσωπογραφίες», Ιανός Εκδόσεις, Θεσσαλονίκη-Αθήνα, Δεκέμβριος 2022, σελ. 136

 

Η μικρή φόρμα ταιριάζει στον ιμπρεσιονισμό τής εμπειρικής γραφής με εμπειρικά και υπερβατικά στοιχεία.

Η ποιητική πρόζα της Μαριέττας Πεπελάση συμπληρώνει την ζωγραφική της και η ζωγραφική τα κενά ενός λόγου βιωμένου και βιώσιμου.

Μουσικός εραστής τής Τέχνης τού ευ ζην, ηγερία καλλιτεχνών και λογοτεχνών, μεγάλη κυρία των Αθηνών… τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από έναν άνθρωπο με πολλές (καλές) ιδιότητες;

Πολιτικόν ον ως εκ της κοινωνικοποιήσεώς της και κοινωνικόν ον ως παράπλευρη ωφέλεια τής εξωστρεφούς φυγοκέντρου δυνάμεως μίας ευαισθησίας αιωνίας κατακρεουργούμενης ανάμεσα σε Συμπληγάδες.

Αφιερωμένο «στα παιδιά μου» αυτό το βιβλίο, υποκαθιστά την ανάγκη τής πανάρχαιας εστίας και των παραμυθιών που διηγείται η γιαγιά με κυμαινομένη από το συναίσθημα φωνή γύρω από το τζάκι.

Ετούτο το συναίσθημα υπερχειλίζει και καταλαμβάνει ακόμα και τα περιθώρια των σελίδων αυτού του ευσύνοπτου, καλαισθητικού και περιληπτικού «βιβλίου τσέπης».

Λέγω «περιληπτικού» και διαγιγνώσκω μία συγγνωστή λακωνικότητα, μία συνειδητή αφαιρετικότητα που προδίδει τον παλαιό τεχνίτη, που καλώς γνωρίζει πως οιαδήποτε υπερβολή θα οδηγούσε σε πληθωρικότητα δυσάρεστη κι ανεπιθύμητη, οιονεί αντιαισθητική ενδεχομένως.

Εδώ τηρείται θρησκευτική προσήλωσις και μαρτυρείται μία μόνιμη έγνοια προς αποφυγήν ταυτιστικών παρεξηγήσεων αντιμεταθετικού τύπου.

Εδώ το αντιπεπονθός βρίσκει την ρομαντική απαλοιφή του και «ο παθός γίνεται μαθός».

Έντονος ο διδακτισμός, ιδιοφυώς κεκρυμμένος κάτω από την λογοτεχνικότητα τής μορφής που συναγωνίζεται το περιεχόμενο σε ακεραιότητα, σε στιλπνότητα, σε καθαρότητα.

Είκοσι δύο μικρές αλλά σημαντικές ιστορίες.

Από τον αρχιτέκτονα Κώστα Καζαμιάκη ο πρόλογος που δίνει τόνο και ρυθμό, με μουσικούς όρους.

Έντονη η νοσταλγικότητα.

Η εξιδανίκευση τού έρωτα σταθερό ζητούμενο. (βλ. «Εραστές ονείρου», στις σελίδες 88-91).

Η θεματολογία όλων των λογοτεχνών βασίζεται σε εμμονές που λειτουργούν ως εξισορροπητικές σταθερές.

Η αντισεισμικότητα τής εκλογικευμένης δομής φέρει επιτυχώς το βάρος τού διαρκώς προστιθέμενου φορτίου.

Εδώ το συναίσθημα δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη.

 

Μαριέττα Πεπελάση

 

Η έλλειψη αμφισημίας δεν στοιχειοθετεί απουσία βάθους.

Η αποφυγή τού σκότους δημιουργεί παρ’ όλα αυτά τις απαραίτητες φωτοσκιάσεις για μια ιδιότυπη προοπτική.

Το γεγονός ότι δεν δημιουργείται καμία αναγνωστική έκπληξις από την αρχή μέχρι το τέλος δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν υποφώσκει μία ανατροπή, Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ τού ματαιωμένου ιδεολογήματος.

Και πάνω σε αυτή την ευφρόσυνη χαρμολύπη χτίζεται όλο το αφήγημα.

Διονυσιακός τόνος και ρυθμός.

Ζωή υπερχειλίζουσα ονείρου.

Οι άλλες διαστάσεις εισβάλλουν στην πραγματικότητα και την αλώνουν.

Αναστάσιμος οδύνη καθοσιώσεως.

 

Πρωτότυπο ανάγνωσμα. Καινοφανές. Ώριμο.

 

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας  (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top