Fractal

Ποίημα: “Προσμένοντας”

Γράφει ο Νίκος Καρυωτάκης //

 

 

 

 

Προσμένοντας

 

Όταν το ερωτόδεντρο

το μπολιάσεις σωστά

με τον αστείρευτο μόχθο

και από ένα υποκείμενο

προκύψει δίφορο δέντρο

και σου παρέχει τον αγαπόκαρπο συνέχεια

και σε χορταίνει

τότε οφείλεις να το περιποιείσαι

να το λιπαίνεις με χάδι

να το φροντίζεις με πράξεις

και να του μιλάς κάθε βράδυ

είτε με ξαστεριά είτε με αχλή·

δώσε του μόνο λίγο χώμα εύφορο

αυτό θα αποκτήσει ρίζες βαθιές

μέχρι την ψυχή σου

δώσε του λίγο φως

και θα μαρμαίρει στο διηνεκές

δώσε του λίγο ουρανό

και θα πλέεις στην απεραντοσύνη του·

πρόσεξέ το

σαν να ‘ναι η αντανάκλασή σου,

το ίνδαλμά σου

αυτό που έκανε στους αιώνες

κύκλους και τώρα

σαν παχύ κυματίζον στάχυ

σου δόθηκε σα δώρο

από τους αγγέλους

και από τη ζείδωρη Φύση

και σε έλκει κοντά στην

θανάσιμη αθανασία της πληρότητας.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top