Μια ποιοτική εκπαίδευση με γνώμονα την Ποιητικότητα!
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη //
Με δυο βιβλία πλουσιότερη αναχώρησα από τη Λευκάδα αυτό το καλοκαίρι καθώς η πολυγραφότατη δρ. Βιβή Κοψιδά-Βρεττού κατόρθωσε μέσα στο πολυσχιδές σύμπαν της όχι μόνο να προσθέσει στη φαρέτρα της μια ακόμη ποιητική συλλογή «Κεραίες Βραχέας Εκπομπής» (εκδόσεις Βακχικόν) αλλά να συγγράψει μια εξαιρετική έρευνα με θέμα: «Το Παιδί και η Φύση του Προς μια Ποιητική Αγωγή» (εκδόσεις Γρηγόρης).
Θα αρχίσω από το ερευνητικό βιβλίο περί ποιητικής παιδαγωγικής της δρος Κοψιδά, καθότι πρόκειται για ένα αριστουργηματικό έργο το οποίο αναδεικνύει τη γνώση της και την πείρα της στον κόσμο της παιδαγωγικής επιστήμης, αποκαλύπτοντας την αθέατη πλευρά της τραυματικής ένταξης του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον.
Με χειρουργική αρτιότητα η δρ. Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού τέμνει τον ψυχισμό του παιδιού καθώς εκείνο προσπαθεί να ενταχθεί στην διδακτική ύλη, αυτήν που το εκπαιδευτικό σύστημα και οι παιδαγωγοί προσπαθούν να μεταδώσουν στους μαθητές παραγνωρίζοντας την μοναδικότητα, τα ταλέντα και τις αδυναμίες ενός εκάστου εξ αυτών.
Όπως η ίδια εξηγεί στον πρόλογό της: «Προς μια Παιδαγωγική Αγωγή, ναι, γιατί αναφερόμαστε στις αρχές της αγωγής των παιδιών-με την κλασική σημασία. Αλλά Ποιητική, γιατί ; Πρόκειται για μια θεώρηση της βαθύτερης ουσίας της παιδικής ηλικίας. Για τα χαρακτηριστικά μιας αδιαμφισβήτητης ποιητικότητας , που κρύβει ή ηχηρά προβάλλει, επί ματαίω τις περισσότερες φορές, η παιδική ηλικία.»
Η συγγραφέας αναλύει με πειστικό τρόπο και παραπομπές σε επιστημονικές αλλά και ποιητικές πηγές πως το παιδί είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα στον περίβολο του σχολείου, που στην πραγματικότητα «πολτοποιείται» μέσα στο σχολικό περιβάλλον, καθώς υφίσταται τους κανονισμούς της ομοιομορφίας της γνώσης.
Πολύ χαρακτηριστικό είναι το ποίημα για το πουλί, όπου καταλύονται όλες οι απαιτήσεις της αριθμητικής γνώσης μέσα στη στιγμή της ελευθερίας, όπου το παιδί αγνοεί εκούσια τη νόρμα:
«Και το παιδί έκρυψε το πουλί μες στο θρανίο του
Κι όλα τα παιδιά
Ακούν το τραγούδι του
Κι όλα τα παιδιά ακούν τη μουσική
Κι οχτώ κι οχτώ στη βόλτα τους φεύγουν
Και τέσσερα και τέσσερα και δυό και δυο
Ένα ένα το ίδιο φεύγουν…
Αυτή την ιδέα της ελευθερίας προσπαθεί να εξισώσει με τη διδακτική σχέση παιδιού-δασκάλου η δρ. Βιβή Κοψιδά Βρεττού στο βιβλίο της παρουσιάζοντας παραδείγματα αλλά και υποδεικνύοντας τον πιο ήπιο και αποτελεσματικό τρόπο για την ομαλή ένταξη του παιδιού, το οποίο πρέπει να ζει μέσα στην παιδικότητά του, μέσα στην ποιητικότητα της παιδικότητας που επιφυλάσσει την ανάπτυξη των ταλέντων και των ιδιαιτεροτήτων του. Η συγγραφέας είναι διεισδυτική στην έρευνα αλλά και άκρως ρομαντική στον τρόπο χειρισμού των καταστάσεων ανάμεσα στο μαθητή και τον δάσκαλο καθώς πιστεύει ακόμη στον δάσκαλο.
Όπως αναφέρει ευστοχότατα στο κριτικό του σημείωμα ο Νίκος Σιδέρης : «Πυρηνικό στοιχείο του εν λόγω ερευνητικού αναστοχασμού είναι η στρατηγική που επιδιώκει να αναδείξει, να καλλιεργήσει και να εμπλουτίσει μια πλούσια φλέβα υλικού που ενυπάρχει στην παιδικότητα (συμπεριλαμβανομένης και της εφηβείας). Η συγγραφέας έχει εντοπίσει αυτή τη φλέβα που συνίσταται σε μια ισοδυναμία:
Παιδικότητα= Ποιητικότητα.
Βιβή Κοψιδά-Βρεττού
Αυτό το βιβλίο της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού είναι ένα αιχμηρό εργαλείο τομής του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά παράλληλα και μια ελπίδα για την βελτίωσή του στους χαλεπούς καιρούς που η κλασική διδασκαλία δεν απειλείται από την ποιητικότητα του παιδιού αλλά από τα τεχνολογικά μέσα. Η συγγραφέας επιμένει να ελπίζει ότι η ενδυνάμωση και ενθάρρυνση της ποιητικότητας του παιδιού μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα σ’ αυτόν τον τραγικό ξεριζωμό της σχέσης εκπαίδευσης –παιδιού. Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο μιας νέας προσέγγισης στο εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς ο σεβασμός και η ανάπτυξη της ποιητικότητας του παιδιού μπορεί να αποτελέσει τελικά το σωτήριο εργαλείο του εκπαιδευτικού συστήματος.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
19 Σεπτεμβρίου – Πάουλο Φρέιρε
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Πάουλο Φρέιρε, γεννημένος σαν σήμερα το 1921, ήταν ένας από τους κορυφαίους στον κόσμο σύγχρονους εκπαιδευτικούς και κοινωνιολόγους. Η σκέψη του εκφράζει την απάντηση ενός δημιουργικού μυαλού και μιας συνείδησης στην εξαιρετική αθλιότητα και δυστυχία
Περισσότερα -
Το Παραμύθι του Fractal: “Η Μωβ πεταλούδα”
Της Κικής Κωνσταντίνου // * Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά-πολλά χρόνια, κάπου σε ένα μεγάλο, καταπράσινο, ολάνθιστο κάμπο, γεννήθηκε μια πανέμορφη, μονόχρωμη, μωβ πεταλούδα. Η αλήθεια είναι πως το λαμπερό χρώμα της ήταν τόσο εκτυφλωτικό και
Περισσότερα -
Ποίημα: “Το χρονικό μιας πολιορκίας”
Tης Βικτώριας Κάγκα//* Το χρονικό μιας πολιορκίας Και όταν η μουσική μετατρέπεται σε θρήνο, τι κάνεις; Και όταν το χειροκρότημα μετατρέπεται σε βάρβαρη ηαχή, τι κάνεις; Και όταν πάλι ό,τι όμορφο ήξερες ,καταστρέφεται χάνεται πεθαίνει, Τι
Περισσότερα -
Ποίημα: “Σπιτάκι ξύλινο”
Γράφει η Χρυσάνθη Β. Καραούλη // “Σπιτάκι ξύλινο” Ένα σπιτάκι ξύλινο θα ’θελα ν’ αποκτήσω Σ’ ενός βουνού την αγκαλιά, μονάχη μου να ζήσω ζεστή φωλιά… μια κάμαρα, αγάπη για θεμέλιο να’ χει ουράνια σκεπή, του
Περισσότερα -
14 Αυγούστου – Μπέρτολτ Μπρεχτ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, που έφυγε σαν σήμερα το 1956, ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του “επικού θεάτρου”. Έκανε μία από τις μεγαλύτερες τομές στο σύγχρονο θέατρο, καθώς
Περισσότερα -
Ένας γοητευτικός λογοτεχνικός γρίφος
Από την Εύα Στάμου // Ελένη Στασινού, “Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά”, Γκοβόστης, 2022 Ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Ελένης Στασινού αποτελεί έναν γρίφο για τον αναγνώστη: ποιος είναι ο οδηγός και
Περισσότερα -
Πέντε ποιήματα
Του Δημήτρη Α. Δημητριάδη // * Το μαύρο φως Ήλθε ένα σκοτάδι πνιγηρό αλκοολούχο πληκτροφόρο υπόγειο σκοτάδι το μαύρο φως που κουβαλάμε μέσα μας. Τυραννία δεν άφησαν Αχ αυτοί οι διανοούμενοι οι
Περισσότερα
