Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / ✔ Πέτρος Φούρναρης: «Απαιτεί υπομονή, επιμονή, να δοκιμάζεις συνεχώς. Και να μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα είναι ο ταχυδρόμος»
24/06/2020, 12:31 πμ

✔ Πέτρος Φούρναρης: «Απαιτεί υπομονή, επιμονή, να δοκιμάζεις συνεχώς. Και να μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα είναι ο ταχυδρόμος»

Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνές //

 

 

Οι ήρωες, σε αυτά τα είκοσι διηγήματα, είναι πλασμένοι από ανθρώπινο υλικό, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους: διαλλακτικοί και συνάμα εμμονικοί, δειλοί και ταυτόχρονα γενναίοι. Αν τους ενώνει κάτι, είναι η δυσκολία τους να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα. Στέκονται στο ημίφως ενός δωματίου, μπροστά στις γρίλιες μιας κλειστής πόρτας κι αναρωτιούνται αν πρέπει να βγουν στο άπλετο φως, όπου παραμονεύουν η ματαιότητα και η φθορά. Με την ελπίδα να εξιλεωθούν και με το χέρι απλωμένο προς την έξοδο, δημιουργούν -μόνο για μια στιγμή- ένα δικό τους κόσμο φτιαγμένο στα μέτρα τους. Κατασκευάζουν σωσίες, επικαλούνται φαντάσματα από το παρελθόν, κρύβονται σε καταφύγια, επαναστατούν αλλά δεν ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, αφού αργά ή γρήγορα, η πόρτα θα ανοίξει και κανείς τους δεν θα την αποφύγει.

 

Ο Πέτρος Φούρναρης, χρησιμοποιώντας μια λιτή κι ακριβόλογη πρόζα που συνδέει το ατομικό με το συλλογικό και το προσωπικό βίωμα με τη φαντασία, προτρέπει τον αναγνώστη να κοιτάξει μέσα από τις γρίλιες, πριν το φως περάσει για να βρει το δρόμο του στη σκοτεινή κάμαρα.

Ο Πέτρος Φούρναρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι Γεωπόνος. Ζει στη Λέρο. Ασχολείται με το διήγημα, το θέατρο και τη μετάφραση. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Η συλλογή διηγημάτων Οι γρίλιες είναι το δεύτερο βιβλίο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

 

-Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Η επικοινωνία. Νομίζω είναι βασική προϋπόθεση. Ακόμη κι αν το βιβλίο δεν εκδοθεί ποτέ, υπάρχει πάντα μπρος μου ένας φανταστικός αναγνώστης που επικοινωνώ μαζί του. Μου είναι τελείως απαραίτητος. Δεν έχω γράψει γραμμή χωρίς να τον λάβω σοβαρά υπόψη.

 

-Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Το να εκφράζω τις σκέψεις μου είναι κάτι σχετικά εύκολο. Αλλά εδώ μιλάμε για λογοτεχνία. Οι σκέψεις δεν αρκούν για να μεσολαβήσουν το μήνυμα στον αναγνώστη. Χρειάζεται πλοκή και κάποια τεχνική που θα τον κάνουν να συνεχίσει την ανάγνωση. Υπάρχουν μηνύματα άξια για να αποσταλούν, αλλά που δεν φτάνουν ποτέ είτε λόγω της φτωχής τους γλώσσας είτε λόγω της έλλειψης τεχνικής. Είναι δύσκολο. Απαιτεί υπομονή, επιμονή, να δοκιμάζεις συνεχώς.  Και να μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα είναι ο ταχυδρόμος.

 

-Ποιες είναι οι επιρροές σας;

-Τα κλασικά έργα αλλά και τα νεότερα. Περισσότερο όμως επιδρούν πάνω μου οι  άνθρωποι που γνώρισα και συνεχίζω να γνωρίζω. Όταν δούλευα στις Γεωργικές Αποζημιώσεις ως γεωπόνος γύριζα όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη και ήταν πολύ εποικοδομητική η επαφή μου με τους ανθρώπους της υπαίθρου. Μερικές φορές επέστρεφα στο ξενοδοχείο κι αφού καθαρόγραφα τη ζημιά που είχα δει στα χωράφια, άνοιγα ένα μπλοκάκι και κρατούσα σημειώσεις για το χαρακτήρα των ανώνυμων ανθρώπων που είχα γνωρίσει. Είμαι πολύ τυχερός που δούλεψα σε αυτό το χώρο. Επίσης, προσπαθώντας να πάρω συνεντεύξεις από ηλικιωμένους συντοπίτες μου σχετικά με την Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα, διαπίστωσα ότι με ενδιέφερε περισσότερο ο τρόπος και ο χαρακτήρας του αφηγητή παρά εκείνο που αφηγούνταν. Αυτό επηρέασε, λοιπόν, τη δουλειά μου, πέρα από τα βιβλία. Στη δουλειά μου σημασία έχει ο άνθρωπος όπως, όπου και όποτε έχει ζήσει.

  

-Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

-Είναι η σωματική και ψυχική φθορά που επελαύνει θριαμβευτικά με το πέρασμα του χρόνου. Ακόμη και τα κτήρια στα διηγήματα δυαλύονται στα εξ ων συνετέθησαν. Η μοναξιά επίσης είναι άλλο ένα θέμα που με απασχολεί και το διαπραγματεύομαι στο πρώτο μου βιβλίο: “Οι Γρύπες“. Πάντως πίσω από αυτήν την κατάρρευση πιστεύω ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι η αγάπη για τη ζωή και η ενσυναίσθηση των ηρώων μου. Και τα δυο κρύβονται επιμελώς πίσω από την πατίνα του χρόνου και λειτουργούν ως αντίβαρο της φθοράς.

  

-Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

-Αποτελείται από είκοσι ιστορίες, στην αρχή μικρές, κάτι σαν στιγμιότυπα, γιατί μου αρέσει πολύ και η μικρή φόρμα. Μετά γίνονται πιο εκτενείς με την τελευταία, “Το σονέτο της βροχής”, να αγγίζει τις τριάντα σελίδες. Ως τίτλο για το βιβλίο επέλεξα τον τίτλο από την προτελευταία ιστορία, “Οι γρίλιες”, γιατί την θεωρώ αντιπροσωπευτική όχι τόσο για το θέμα της όσο για τον ψυχισμό των ηρώων της.

 

 

-Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

-Σίγουρα δεν γεννιέσαι, αν εξαιρέσουμε μια εγγενή ευαισθησία που τελικά μπορεί να μην παίξει και σπουδαίο ρόλο στην πορεία. Μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο οικογενειακός περίγυρος, το κοινωνικό περιβάλλον και πολλές φορές η τύχη να βρεθείς σε κείνο τον πάγκο με τα βιβλία όπου θα διαλέξεις εκείνο το συγκεκριμένο που θα σε κερδίσει. Θα σε στείλει με τον καιρό και σε άλλους πάγκους, στα ξενόγλωσσα, ας πούμε, που θα σου δώσουν τα εφόδια να διαβάσεις και σε άλλες γλώσσες. Μπαίνεις για τα καλά στις ζωές των άλλων κι έρχεται κάποια στιγμή η αδήριτη  ανάγκη να δημιουργήσεις και συ άλλους “άλλους”. Να παίξεις σαν μικρός θεός με τις ζωές τους. Τόσο απλά.

 

-Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

-Εννοείται την λογοκρισία. Δεν θα άλλαζα τίποτα άλλο. Όπως σε ένα δάσος έτσι και στην παγκόσμια βιβλιοθήκη επικρατεί κάποια αρμονία που δεν θέλω να τη διαταράξω. Ακόμα και το κακό βιβλίο περιέχει κάποια ψήγματα αλήθειας κι επιπλέον είναι κάτι σαν μέτρο σύγκρισης για να επιλέγουμε το καλό βιβλίο.

  

-Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

-Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γράφω τώρα. Και το κάνω. Τα άλλα είναι δευτερεύοντα και η ζωή με έχει διδάξει να μην κάνω μακροχρόνια σχέδια, γιατί δεν διαρκούν.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top