Fractal

Πέντε στάσεις σε λάθος λεωφορείο

Της Κώστιας Κοντολέων //

 

Μάκης Τσίτας «Πέντε Στάσεις», Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Στο νέο του βιβλίο «Πέντε Στάσεις» ο Μάκης Τσίτας μας παρουσιάζει την αφήγηση μιας μεσήλικης  γυναίκας που σ’ όλη την πορεία της ζωής της έπαιρνε λανθασμένες αποφάσεις, γιατί δεν τόλμησε να υψώσει το ατομικό όσο και το φυλετικό της ανάστημα.

Η Τασούλα, η καινούργια ηρωίδα του Μάκη Τσίτα, θα τα κάνει όλα λάθος, εξ αρχής. Θα σταθεί σε λάθος στάση και θα πάρει λάθος λεωφορείο. Τα λάθη πληρώνονται λέει ο λαός, ενίοτε με τραγικές συνέπειες γι’ αυτόν που τα διαπράττει.

Σ΄ αυτήν τη γυναίκα αφιερωμένες οι παρακάτω σκέψεις μου:

Τασούλα, ακολούθησες τη διαδρομή της ζωής σου επιλέγοντας λάθος λεωφορείο. Μια διαδρομή στα τυφλά, από εκείνες που αν μπερδέψεις τις στάσεις θα βγεις νομοτελειακά σε λάθος μέρος.  Ίσως, βέβαια, και να σου άρεσε στην αρχή, και να μη είδες τις σκιές πίσω από τα δέντρα, άλλωστε σε χωριό μεγάλωσες κι εκεί σκιές υπήρχαν που δεν κιότεψες ποτέ να περάσεις ανάμεσα τους. Αλλά το όμορφο τριαντάφυλλο που σου χάρισε εκείνος ο άγνωστος ίσως να μύριζε ωραία, τ’ αγκάθια του όμως σου πλήγωσαν τα δάχτυλα. Μα εσύ  ρούφηξες το αίμα και το κράτησες ακόμη πιο σφικτά.  Τι εμμονή κι αυτή Τασούλα με τα τριαντάφυλλα. Είχες πάντα ένα στο σπίτι σου, μα όταν αυτό σε τσιμπούσε με κάθε ευκαιρία, εσύ ρουφούσες το αίμα και συνέχιζες να το χαϊδεύεις.

Μπέρδευες τις στάσεις του λεωφορείου, κατέβαινες ή ανέβαινες πάντα σε λάθος στάση. Αρνιόσουν να μάθεις από τα λάθη σου, πως έφταιγε ο οδηγός του λεωφορείου καμωνόσουν, ο ίδιος πάντα οδηγός στο ίδιο πάντα λεωφορείο, το 14, χρόνια τώρα έπαιζε μαζί σου και σε κατέβαζε ηθελημένα όπου ήθελε. Αλλά εσύ μόνο αυτή τη διαδρομή ήξερες: Αγία Βαρβάρα Τούμπας – ΑΧΕΠΑ.

Δεν τόλμησες ποτέ να φτάσεις ως το τέρμα, να βγάλεις γλώσσα σ’ εκείνον τον οδηγό, που κατάφερνε συνέχεια  να σε ξεγελάει, να βγεις στην άγνωστη πόλη, να περπατήσεις στα πεζοδρόμια της, να χαζέψεις τις βιτρίνες της, να νιώσεις την γυναικεία φύση σου να σου φωνάζει, φύγε, όσο είναι ακόμη καιρός, διάλεξε άλλο λεωφορείο, όποιο να ’ναι, κι άστο να σε πάει αλλού, δεν παίζουν όλοι οι οδηγοί παιχνίδια, ενίοτε βάρβαρα με τους επιβάτες τους. Αλλά εσύ είχες συνηθίσει εκείνο τον οδηγό, εκείνη τη διαδρομή, κι έκλεισες τη ζωή σου, σε πέντε αδιέξοδες στάσεις.

 

Μάκης Τσίτας

 

Και τώρα προσπαθείς μέσα από έναν μονόλογο ποταμό, να μιλήσεις για τα λάθη σου, λάθη ζωής ασυγχώρητα, να ψάχνεις απεγνωσμένα τον συνομιλητή- αναγνώστη που θα γίνει εθελούσιος κοινωνός των παθών σου, που εσύ η ίδια δημιούργησες άθελα σου όπως λες.

**************

Μάκη Τσίτα, σ’ αυτό το βιβλίο σου πέτυχες κάτι πολύ σημαντικό και ασυνήθιστο για άντρα συγγραφέα. Να μιλήσεις με την αυθεντική φωνή μιας γυναίκας και με τη δική της φωνή να κάνεις ότι εκείνη, η ηρωίδα σου, δεν τόλμησε –να απαιτήσει από τον συνάνθρωπό / αναγνώστη της, έστω και ψήγματα οίκτου ή συμπάθειας, ταύτισης ή απόρριψης. Και απλά και μόνο να στείλει μήνυμα στις Τασούλες αυτού του κόσμου, στην πέμπτη και τελευταία στάση της διαδρομής της ζωής τους, να κατεβάσουν τον οδηγό για να πάρουν οι ίδιες τον έλεγχο του λεωφορείου.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top