Παλιννόστηση
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Hermann Hesse «Η επιστροφή», Μετάφραση: Απόστολος Στραγαληνός, εκδ. Κριτική, σελ. 82
Βιβλιοπώλης κατ’ αρχάς ο ίδιος, ο Έρμαν Έσσε που γεννήθηκε το 1977 στο Calw της Νυρεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού και στη συνέχεια έγραψε τον «Λύκο της Στέπας», τον «Σιντάρτα», «Νάρκισσος και Χρυσόστομος», «Γερτρούδη», «Πήτερ Κάμεντσιντ», «Ταξίδι στην Ανατολή», «Κάτω από τον τροχό», βιβλία αμέτρητα, υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού «Vinos Voco», μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης, τιμημένος με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων το Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955 για να πεθάνει το 1962 γνώριζε πολύ καλά τις «Μεταμορφώσεις του Πίκτορ» [γι’ αυτό και τις έγραψε, εξάλλου]. Όλη του η ζωή υπήρξε. Μεταμορφώσεις. Και Επιστροφή.
Η «Επιστροφή» του που μόλις κυκλοφόρησε από την Κριτική, γράφτηκε το 1909 για το λογοτεχνικό περιοδικό Die Neue Rundschau και είναι ένα από τα λιγότερα γνωστά αφηγήματα του Έσσε που εκδίδεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα. Πρόκειται για το λιγότερο μεταφυσικό και μεταφορικό του αφήγημα που θυμίζει έντονα «Λύκο της στέπας».
Είναι η ιστορία ενός φιλάσθενου αγοριού ο οποίος αδυνατώντας να κρατήσει την χειρωνακτική επιχείρηση του πατέρα, ξενιτεύεται, σπουδάζει, γυρίζει Ευρώπη, Ρωσία και Αμερική, επιτυγχάνει, παντρεύεται, χηρεύει, επιχειρεί, δυναμώνει, ολοκληρώνει νωρίς τον κύκλο της ζωής και κοσμογυρισμένος πια αποφασίζει να επιστρέψει και να εγκατασταθεί μόνιμα στη γενέθλια πόλη, κάπου στον Μέλανα Δρυμό. Αλλά τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια εκεί. Ακόμα και τα μεγάλα μεγέθη όπως θα τα έχει στα μνήμη του.
Οι άνθρωποι θα τον αναγνωρίζουν και δεν θα του μιλούν. Έως ότου μάθουν για την μεγάλη περιουσία του για να αλλάξουν στάση. Τότε θα γίνει μεν δεκτός με ενθουσιασμό, αλλά δικός τους, δεν θα γίνει ποτέ. Ακατανόητος θα παραμείνει και ξένος. Αποδέκτης χλεύης και κουτσομπολιών. Όλα σ’ εκείνον ενοχλούν, ο τρόπος που μιλά, ο τρόπος που περπατά, ο τρόπος που χαιρετά την χήρα που έχουν αποφασίσει εκείνοι να απομονώσουν, ο ξενόφερτος αέρας που φέρνει μαζί του, ό,τι ανόμοιο κουβαλά, η διαφορετικότητά του, η αγάπη του για τους κήπους, η μοναξιά…
Hermann Hesse
Ο Έσσε, μαιτρ στους μοναχικούς και διαφορετικούς χαρακτήρες στήνει τον ήρωά του σε έναν ξένο κόσμο, ακατανόητο και εχθρικό να προσπαθεί να βρει στον υπέροχο κήπο της χήρας την μοναδική σταθερά του. Αποφασίζοντας να εγκαταλείψει την πατρίδα του και για δεύτερη φορά. Εξάλλου η πατρίδα αυτή των παιδικών του χρόνων πια δεν υπάρχει. Και κήπο μπορεί να φτιάξει η χήρα ξανά.
Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Χρίστος Παπαδόπουλος: «Στην Όαση της Σίβας βρήκα τον επίγειο παράδεισό μου»
Συνέντευξη στην Πέρσα Κουμούτση // Συγγραφέας, στιχουργός, διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου, ο Χρίστος Παπαδόπουλος, έχει πολλά να μας πει: Για «Το φτερό του δράκου» και για «Το παραμύθι της τετράγωνης λογικής», για τα τραγούδια που αγαπήσαμε κι
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η απόφαση πριν από το τέλος της ημέρας”
Της Μαρίας Δαμιτζόγλου // * Η απόφαση πριν από το τέλος της ημέρας Ήτανε μία από ‘κείνες τις μέρες που δεν μπορούσα ν’ αναπνεύσω. Ένιωθα σαν εγκλωβισμένη μέσα σε γυάλινο μπουκάλι σφήκα και η υγρασία
Περισσότερα -
«Λανθασμένη εστίαση» – Ανέκδοτη ιστορία του Γεράσιμου Δενδρινού
Μία από τις πολλές αφηγήσεις του Άλκη Το απόγευμα του Σαββάτου ξοδεύτηκε στο μάθημα της κολύμβησης στη μεγάλη πισίνα του καινούργιου συγκροτήματος κατοικιών στο Πανόραμα, που ολοκληρώθηκε με τη χρονομέτρηση των εκατό μέτρων πεταλούδας μιας
Περισσότερα -
Ποίηση: “Κρύο (της μοναξιάς το κρύο)”
Του Μάνου Μαυρομουστακάκη // * Κρύο (της μοναξιάς το κρύο) Βάδιζε με παγωμένα σύμφωνα στο στόμα. Στον απειροστικό δρόμο τής μοναξιάς του, τα χιόνια έλιωναν στο αποτύπωμα τής σόλας του. Τα σημάδια του άφηνε. Σε δρόμο
Περισσότερα -
✔ Bruno Doucey: «Η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου ήταν πιο δυνατή από τα όπλα»
Συνέντευξη στη Γεωργία Χάρδα //* «Στον κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα, γεμάτο πολέμους, απειλούμενο από τον εθνικισμό, από νέα αυταρχικά καθεστώτα, μαστιζόμενο από ξενοφοβία και ακυρώσεις ταυτότητας, ο ποιητής είναι αυτός που αφυπνίζει τις συνειδήσεις. Χτυπάει τις καμπάνες. Αυτές της σκέψης,
Περισσότερα -
«Η εξωστρέφεια των φωνηέντων του κόσμου και η άμυνα του ποιητή»
Γράφει ο Κοσμάς Χαρπαντίδης // «Η καταφανής εξωστρέφεια των φωνηέντων» της Πολύνας Γ. Μπανά (εκδόσεις «Σαιξπηρικόν», 2017) Γνωρίζω την Πολύνα Μπανά όχι μόνο ως πετυχημένη και εκλεκτή συνάδελφο δικηγόρο αλλά και ως βασικό συντελεστή του πολιτισμού της πόλη
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Του Δημήτρη Λαμπρόπουλου // * Από την ποιητική συλλογή «Οι εραστές σας δεν σας ανήκουν» Τα χέρια Κυριαρχούσαν με αυθάδεια στο παραδομένο κορμί. Στυγεροί κατακτητές, απλώνονταν παντού Άρπαζαν κι έκλειναν Πάταγαν κ έσφιγγαν Άνοιγαν κι έμπαιναν Σέρνονταν, πίεζαν, έγδερναν
Περισσότερα
