Ένα ολοζώντανο άγαλμα
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Clare Elsom «Οράτιος και Χάριετ/ Κατακτούν την πόλη», Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη, Εκδόσεις Καλέντη
Εντελώς τυχαία έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Clare Elsom «Οράτιος και Χάριετ κατακτούν την πόλη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλέντης, σε μετάφραση Αργυρώς Πιπίνη. Το διάβασα απνευστί έχοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλη.
Τι κοινό έχουν ο Λόρδος Αντιπλοίαρχος Οράτιος Φρειδερίκος Γουόλινγκτον Βλακέντιος Μάξιμος Πίμπλμπερι ο Τρίτος με την μικρή Χάριετ; Απολύτως κανένα, αφού ο πρώτος είναι άγαλμα από τον δέκατο έβδομο αιώνα σε κεντρική πλατεία και η δεύτερη είναι ένα μικρό κοριτσάκι επτά χρονών και τριών μηνών.
Ωστόσο, ξεκινάει-παρά τη δυσκολία της αρχής- μια απρόσμενη και καταπληκτική φιλία μεταξύ τους που στεριώνει, γίνεται ακλόνητη. ΗΧάριετ θα τον βοηθήσει να μπει στη σύγχρονή της εποχή και να καταλάβει το πνεύμα της, όσο γίνεται.
Η μικρή τρελαίνεται όταν βλέπει το λαμπρό άγαλμα του ξακουστού Λόρδου -Αντιπλοίαρχου ξαφνικά να ζωντανεύει, να αρχίζει να μιλάει και να κατεβαίνει από την κολόνα του. Βγάζει ένα τηλεσκόπιο και αρχίζει να εντοπίζει διάφορα πράγματα και τοπία. Ο Οράτιος αναζητά ένα άλλο βάθρο να σταθεί, θέλει κάπου αλλού να τοποθετηθεί ,καθώς εκεί που βρισκόταν δεχόταν επιθέσεις και βανδαλισμούς από διαφόρους που δεν το σέβονταν. Μάλιστα λέει: «Χρειάζομαι νέα κατοικία. Η κολόνα μου έχει γίνει ανεπαρκής για ένα τόσο εξαίσιο άγαλμα σαν εμένα.» Αστείες καταστάσεις, τρελό χιούμορ, δυνατές σουρεαλιστικές εικόνες. Ευφυία και μαγεία-συνδυασμός υπέροχος.
Στο κόλπο για να βρούνε σπίτι στον Οράτιο μπαίνει και ο παππούς της Χάριετ. Ωραιότατα επεισόδια γίνονται με κάποιον που όλοι οι ήρωες αντιπαθούν και αυτός είναι ο Δήμαρχος Ασημοπισινάκης. Τον θεωρούν απαράδεκτο και απατεώνα, είναι ο αντίπαλος της ιστορίας. Μάλιστα η Χάριετ τον αποκαλεί «ΦΡΙΚΤΟ» άτομο με όλα τα γράμματα κεφαλαία.
Αγάλματα και σέλφι πάνε μαζί; H Aντζελα Σπίκλικετ και η χαχανοποπαρέα της είναι δυνατόν να βλάψουν τη Χάριετ; Toυ Οράτιου του αρέσει το σάντουιτς; Τι βλέψεις έχει ο δήμαρχος για την κενή θέση; Πώς νιώθει ο Οράτιος που αναζητείται άλλoς ένοικος για την κολόνα; Πολλοί έβαλαν υποψηφιότητα και δοκίμασαν πόζες.
Αλλά ο Οράτιος αποφάσισε να γυρίσει στη θέση του, ανατρέποντας τους απατεώνες και τους λωποδύτες που καιροφυλακτούσαν γι’ αυτήν. Κατάλαβε ότι εκεί είναι η φυσική του θέση και κάθε τι άλλο θα ήταν παράλογο.
Οι αταίριαστοι πρωταγωνιστές μπαίνουν σε ποικίλες περιπέτειες και αντιμετωπίζουν μικροπροβληματάκια που παρουσιάζονται. Μια χαριτωμένη απολαυστική ιστορία με πολύ δυνατούς διαλόγους και σκηνές που διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους.
Clare Elsom
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Κάποτε ήσουν καλό παιδί
«Κάποτε ήσουν καλό παιδί του Ζαν Ανούιγ: Από το διακείμενο στην αισθητική του μετα – μοντέρνου» μονογραφία του Νεκτάριου – Γεώργιου Κωνσταντινίδη, Εκδόσεις Σοκόλη Πρόκειται για μία θεωρητική μελέτη η οποία διαπραγματεύεται ένα από τα «Απόκρυφα» (pièces secrètes) θεατρικά
Περισσότερα -
Ποίημα: “Κερματοδέκτης”
Γράφει η Γιώτα Αναγνώστου // Κερματοδέκτης Έχω ένα κέρμα Αν το ρίξω στη σχισμή των χειλιών σου Θα πεις μια αλήθεια;
Περισσότερα -
Τέσσερα ποιήματα
Του Χρήστου Κεραμίδη // ΑΠΟΦΑΣΗ Ανά διαστήματα βήχας ξερός του έπνιγε τον λαιμό. Μιλούσε χωρίς να σταματά. Ήξερε ότι αυτό τον μείωνε στα μάτια της, αλλά συνέχιζε… Δεν μπορούσε να σιωπήσει. Η σιωπή, του φαινόταν ανυπόφερτη.
Περισσότερα -
“Νόρα” – Μικρό αφιέρωμα στον Γιώργο Μαρίνο
Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος // * Υπάρχουν πρόσωπα Που αντηχούν Τον μύθο Κάποιου καιρού [Τα φώτα στην πλατεία χαμηλώνουν. Ακούγονται μονάχα οι συνομιλίες, τα ποτήρια που χτυπούν, τα γκαρσόνια με τα λευκά τους σακάκια
Περισσότερα -
Κρυονέρι, 1946
Χόρχε Λουίς Μπόρχες: “Τώρα φοβάμαι ότι ο καθρέφτης περικλείνει το αληθινό πρόσωπο της ψυχής μου, χτυπημένο από ίσκιους και λάθη, και που το βλέπει ο Θεός… ίσως κι όλος ο κόσμος” Καθρέφτης στην αυλή ξενώνα της NEF
Περισσότερα -
“Αχ! Εσένα που θα μπορούσα ν’ αγαπήσω, και το ‘ξερες”.
Γράφει η Ελένη Γκίκα // “Η επιστροφή του Νετσάγιεφ”, Χόρχε Σεμπρούν, εκδ. Εξάντας Το βιβλίο μπορεί να γράφτηκε και να κυκλοφόρησε πριν από 20 και χρόνια, στη χώρα μας όμως άργησε να γίνει επίκαιρο. Εκείνο που το χαρακτηρίζει
Περισσότερα -
Οι άνθρωποι παντρεύονται τον θάνατο που μισούν.
Γράφει ο Γιώργος Ρούσκας // Ηλίας Κουρκούτας, «Ο σκύλος της αγάπης», εκδόσεις Τόπος, 2020: προσέγγιση μέσα από ανιχνεύσεις τόπων (τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις από εμένα). Για να υπάρξει σκύλος είτε αγάπη είτε και τα δύο,
Περισσότερα
