Κατάδυση στη δεκαετία της αθωότητας
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //
Αλμπέρτο Γκαρλίνι «Όλοι θέλουν να χορεύουν», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πόλις, σελ. 448
Το βιβλίο του Αλμπέρτο Γκαρλίνι ‘’Όλοι θέλουν να χορεύουν’’ (εκδόσεις Πόλις) είναι πολύ πιθανό στην άτυπη λίστα των εκδοτικών εκπλήξεων της χρονιάς να βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για μια από τις κορυφαίες θέσεις. Με ένα αναγκαίο και υποχρεωτικό αστερίσκο. Στη… συνταγογράφηση του βιβλίου πρέπει να προστεθεί και η ένδειξη: Για αναγνώστες γεννημένους πριν το 1965. Για λόγους που θα γίνουν αντιληπτοί στη συνέχεια του κειμένου μας το βιβλίο θα ξυπνήσει μνήμες –γλυκές ή πικρές μικρή σημασία έχει- σε όσους γεννηθεί μέσα στον συγκεκριμένο χρονικό περιορισμό.
Ανεξάρτητα των χρονικών ζητημάτων ακόμη και ως ένα αυτόνομο άχρονο βιβλίο είναι μια εξαιρετική δουλειά σπάνιας ευαισθησίας και λυρισμού για την αποκαλούμενη δεκαετία της αθωότητας: Τα 80’s. Το βιβλίο διανύει γραμμικά όλη τη δεκαετία με φόντο –κυρίως- την Ιταλία, αν και στην πραγματικότητα είναι εφάμιλλο μιας ταινίας δρόμου αφού περνάει από διάφορα άλλα πιθανά και απίθανα μέρη σε όλο τον πλανήτη. Σε πρώτο πλάνο παρακολουθεί τη διαδρομή τεσσάρων ανθρώπων που δένονται μεταξύ τους με ερωτικούς και φιλικούς δεσμούς. Το ένα (εφήμερο) ζευγάρι είναι ο Ρομπέρτο και ο Πιερ και το άλλο ο Ρικάρντο και η Κιάρα που διανύουν άλλοτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και άλλοτε βουλιαγμένοι στην απόλυτη ακινησία τη δεκαετία του ’80. Ως ένα φόρο τιμής στην επική ταινία του Μπερτολούτσι ‘’1900’’ που πραγματεύεται ένα ανάλογο θέμα αλλά από καθαρά πολιτική σκοπιά το βιβλίο ξεκινάει με μια τελετουργική σφαγή χοίρου που παρακολουθούν ο Ρομπέρτο και ο Ρικάρντο. Όλοι μαζί ή κατά μόνας και σε ορισμένες περιπτώσεις μέλη των οικογενειών τους θα βρεθούν σε διάφορα σημεία του πλανήτη: Από το Μοντεβιδέο και το δέλτα του Πάδου μέχρι τον τελικό του American Football στην Τάμπα Μπέι. Στην όψιμη τρέλα του κλάμπνγκ στην Ίμπιθα, στην Οδησσό, στην γειτονιά με τα κόκκινα φώτα και τα πορνεία του Άμστερνταμ ο Γκαρλίνι βρίσκει τον τρόπο να εκπλήξει τον αναγνώστη του με τα διαφορετικά μοτίβα και διαδρομές που παίρνουν οι τέσσερις ζωές. Με σάουντρακ άλλοτε τους ήχους Ιταλικών τραγουδιών της εποχής και άλλοτε ντίσκο ρυθμών (σημείωση: στην ουσία ο τίτλος παραπέμπει στο θρυλικό Let’s dance, το ντίσκο σύνθημα της συγκεκριμένης δεκαετίας) ο Γκαρλίνι κτίζει σελίδα με σελίδα το χρονικό μιας πικρής ενηλικίωσης. Μιας ενηλικίωσης που στην ουσία θα καθορίσουν ένα ατύχημα στην Αυστρία και η εμφάνιση του AIDS που ρίχνει τίτλους τέλους στην αθωότητα της εποχής. Ο Γκαρλίνι αλλάζει με μεγάλη μαεστρία τη γραφή του: Μερικές φορές λυρικός, κάποιες άλλες πομπώδης, αρκετές με αποκλίνουσα ελευθεριάζουσα άποψη. Η γραφή του Γκαρλίνι, όπως και οι ρυθμοί του βιβλίου αλλάζουν όπως το δέρμα χαμαιλέοντα. Το όλο εγχείρημα υποστηρίζει τέλεια η υποδειγματική μετάφραση του κορυφαίου στο είδος Αχιλλέα Κυριακίδη αλλά και οι σχεδόν εξαντλητικές σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου που θα μυήσουν στη μουσική αλλά και την τέχνη της εποχής ακόμη και τον πλέον αμύητο αναγνώστη. Δεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου στην Ιταλία οι Έλληνες αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Γκαρλίνι και είναι βέβαιο ότι θα βρουν κάπου, σε κάποια σελίδα ή σε κάποια χρονιά κάτι που θα τους θυμίζει τη δική τους εφηβεία. Αρκεί όπως αναφέραμε και στην αρχή να ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα άνω των 50 ετών και να έχουν ζήσει ένα μεγάλο μέρος της συγκεκριμένης δεκαετίας αναζητώντας τον δρόμο τους στη ζωή.
Alberto Garlini
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η ελληνική ποπ σκηνή της δεκαετίας του ’60 (μέσα από τη ματιά του Νίκου Σάρρου)*. B’ Μέρος.
Από τους: Βαλάντη Τερζόπουλο (a.k.a. Electric Looser) και Γιάννη Παναγόπουλο. // Φωτογραφίες: Giota C Tzotzoli / FB Page : Magic Click Photography Διαβάστε το Α μέρος εδώ >> Ο Νίκος Σάρρος στο βιβλίο του «Τα ελληνικά συγκροτήματα των 60s»
Περισσότερα -
Επίτευγμα από τα λίγα: να δώσεις στο ανύπαρκτο υπόσταση, αν όχι «σάρκα και οστά»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Νίκος Δαββέτας, «Ο ζωγράφος τού Μπελογιάννη». Μια ιστορία τού Ψυχρού Πολέμου, εκδόσεις Πατάκη, νέα, αναθεωρημένη έκδοση, Αθήνα 2022, σελ. 205 Βιβλίο αυτοαναφορικό, με ένα υπόγειο, υποδόριο τρόπο. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών τού πετυχημένου πεζογράφου
Περισσότερα -
Είδαμε την παράσταση «Κυανή» στο Rabbithole
Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου // Στην Κυανή, συνυπάρχει ο αδιέξοδος έρωτας με την επαναλαμβανόμενη απογοήτευση. Ή, όταν το μέλλον παίρνει εκδίκηση από το παρελθόν… «Κυανή» μια διασκευή, βασισμένη στη νουβέλα: «Ο θνητός αθάνατος», της Μαίρης Σέλλευ, στο Rabbithole.
Περισσότερα -
Έρωτας κι επανάσταση
Γράφει η Άννα Μαυρολέων // * Τριαντάφυλλος Σιδερίδης «Λίκνο», εκδόσεις Ιωλκός Η ποίηση, το πιο δύσκολο είδος τέχνης, με ελλειπτικό λόγο, αλλά βαθύ συναίσθημα και ολοκληρωμένες εικόνες, γοήτευε πάντα τον άνθρωπο από την εποχή που υμνούσε τους θεούς
Περισσότερα -
Με την νηφαλιότητα του τετελεσμένου
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Θανάσης Χατζόπουλος «Ιστορικός ενεστώς», εκδ. Πόλις «Ωστόσο, εκείνη παραμένει γαλήνια, με την ηρεμία των αποφασισμένων». Σπουδαίος ποιητής ο Θανάσης Χατζόπουλος [στις συλλογές του «Η κοίμηση», «Ο εξ αίματος νεκρός», «Στον ήλιο μοίρα», «Οι
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αόρατα ελάφια (2)”
Του Γιώργη Μαθόπουλου // Μετανάστευσα στη Σουηδία γιατί δεν άντεχα την πείνα του κυνηγημένου. Δεν τα έβγαζα πέρα με τη βία που με ακολουθούσε παντού σα σκιά. Δεν μπορούσα να την αντιμετωπίσω ούτε καν γράφοντας. Η μυθοπλασία δεν
Περισσότερα -
Ποίημα: “Υβριστές της ζωής”
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης // * Υβριστές της ζωής Οι εικόνες τρέχουν μια σιωπή που σκοτώνει. Πίνουν δάκρυα οι φτωχοί, τρεμουλιάζει η ανάσα βλέποντας το αίμα των παιδιών να πνίγει την υποκρισία των αδιάφορων. Ψυχές αγνοημένες
Περισσότερα
