Η ποίηση του θρήνου
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //
Αγγελική Σιδηρά: «Οίμοι, λέγουσα», Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Κέδρος
Μια ποιητική συλλογή της Αγγελικής Σιδηρά, έμπλεη προσωπικής υπαρξιακής αγωνίας που οιμώζει την βαθιά έννοια της θλίψης.
Με αστείρευτο κλέος οι λέξεις τιμούν γλυκές μνήμες από τη ζωή μαζί.
34 ακόμη, φωνές-κραυγές, εκφρασμένες μέσα από τα βάθη της ψυχής της.
Το πικρό αίσθημα της απώλειας τροφοδοτεί την απόλυτη τρυφερή κι άσβεστη μνήμη, την ολοκληρωτική κι ανεξάντλητη μητρική αγάπη για τον γιο.
Με βαθύτατο ανθρώπινο πένθος προβάλλεται ο μαύρος ψυχικός κόσμος του θρήνου. Η ποιήτρια μάς θέτει κοινωνούς στο προσωπικό της βίωμα. Με ιδιαίτερη στοχαστική ειλικρίνεια μοιράζεται μαζί μας την έμπυρη γνώση της, θέλοντας ίσως έτσι να ξορκίσει το δράμα, τη συμφορά που αυτό το ολέθριο γεγονός σκορπίζει.
Η απώλεια ενός αγαπημένου συγγενικού προσώπου είναι αναπόφευκτο κομμάτι στη ζωή των ανθρώπων. Έχει πολλές εκφάνσεις και αντιμετωπίζεται με διαφορετική ένταση στο κάθε άτομο. Αλλά κάθε απώλεια δημιουργεί ένα βαθύ εσωτερικό τραύμα. Κι αυτό το τραύμα παλεύει η Αγγελική Σιδηρά να διαχειριστεί με αρωγό την ποίηση· σαν η σκέψη της να επηρεάζει, να ψευτίζει την πραγματικότητα και καθώς γράφει με σθένος καταφέρνει να παύει το αμετάκλητο να συμβαίνει όσο στη μνήμη της ζωντανεύουν εικόνες ζωής.
Στοχασμοί πένθιμοι εκφρασμένοι με στάση αξιοπρέπειας στην υπαρξιακή αγωνία της απέναντι στις πικρές αλήθειες που διευθύνουν τις αντοχές της.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ
Ο μικρός μου γιός
παίρνει τον ρόλο του πατέρα μου.
“Κουλιώ” με αποκαλεί
και ξαναγίνομαι μικρή
κι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου.
Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί,
κι αν υποχρεωθεί
“μαμά” με λέει
ντροπαλά σχεδόν
και είναι σαν να θέλει
να κρυφτεί από τον εαυτό του.
Ο Αλέξης μου “μάνα” θαρρετά με φώναζε
– προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο –
και τα σπλάχνα μου τραντάζονταν
καθώς με ταύτιζε
με τον υπέρτατό μου ρόλο.
Τώρα ίσως να καταλάβατε
γιατί θρηνώ. “Μάνα” ποτέ,
ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.
Αγγελική Σιδηρά
Αφιλτράριστος λόγος, απόλυτα αυθόρμητος και ειλικρινής όπως φυσιολογικά απορρέει απ’ το μητρικό φίλτρο. Με τις μνήμες, η Αγγελική Σιδηρά, ξορκίζει το οριστικό ενώ παράλληλα αποδιώχνει την σωματοποιημένη θλίψη που την κάνει να πονάει με ένα αδυσώπητο άγχος που διακατέχει κάθε της στιγμή.
Η ποιητική της εκφορά ως ψυχική δύναμη και διεργασία την ενθαρρύνει να καταθέτει το πνεύμα της με τον τρόπο που έχει ανάγκη να βγάλει στο φως μύχιες αγαπημένες στιγμές του παρελθόντος.
Η αγάπη για τον Αλέξη της, θα παραμείνει εσαεί ζωντανή και ποτέ δεν θα σβηστεί από την μνήμη της κι απ’ την καρδιά της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μικρή εισαγωγή στην ποίηση του Χρήστου Τουμανίδη
Γράφει ο Σταμάτης Πολενάκης // Χρήστος Τουμανίδης «Από το βάθος της αιτίας», εκδ.Κουκίδα Η μέρα ετούτη γλίστρησε από τα δάχτυλά μας, όπως η άμμος, όπως το νερό. Ώρες πολλές κοιτάξαμε τη θάλασσα. Το νόημα που αφήνουν πάνω
Περισσότερα -
✩ «Λυσσασμένη γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς στο «Βασιλικό Θέατρο» από το Κ.Θ.Β.Ε.
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // «Λυσσασμένη γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς στο «Βασιλικό Θέατρο» από το Κ.Θ.Β.Ε. Πρόλογος «Αλλά βέβαια, εγώ δεν έχω τη γοητεία του ηττημένου, εγώ έχω ακόμα κουράγιο ν’ αγωνίζομαι και είμαι αποφασισμένη να νικήσω… Αν
Περισσότερα -
Βιβλίο, «Μ’ εκατό λέξεις»
Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας // Κόρμακ Μακάρθι, «Στέλλα Μάρις». Μυθιστόρημα. Μετάφραση Γιώργος Κυριαζής. «Gutenberg», Αθήνα 2022. Αμερικάνικη έκδοση επίσης του 2022. [Συσχετικό με το «Ο επιβάτης», του ίδιου συγγραφέα]. Οκτώβρης 1972. Νοσοκομείο «Στέλα Μάρις», Μπλακ Ρίβερ Φολς, Γουισκόνσιν
Περισσότερα -
Ο σπαραγμός του έρωτα
Γράφει η Τζούλια Γκανάσου // Σταύρος Σταυρόπουλος “So long, Marianne”, Εκδόσεις Σμίλη «Είσαι το πιο όμορφο μέρος / Για να είναι κανείς νέος» Η ποίηση του Σταύρου Σταυρόπουλου χαρακτηρίζεται από τον συνδυασμό των λεπτεπίλεπτων αποχρώσεων της αγάπης, της
Περισσότερα -
Αφιέρωμα: Η Νεκρόπολη Σαχ-ι-Ζίντα της Σαμαρκάνδης
του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // * Και είπε ο Προφήτης: «Ο Αλ-Κουσάμ Ιμπν Αλ-Αμπάς μου μοιάζει στην εμφάνιση και το χαρακτήρα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άνθρωπο που βρίσκεται στη ζωή» Από την επιγραφή πάνω από την είσοδο του μαυσωλείου
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ιδιοτύπως”
Γράφει ο Λεωνίδας Καζάσης // Ιδιοτύπως Ο Λέανδρος και ο Λέων, δύο φίλοι που καιρό είχαν να ανταμώσουν, βρέθηκαν στο σπίτι του Λέοντος, ένα σπίτι με έπιπλα παλαιά, χρώματος καφετί, με τοίχους βαμμένους, έτσι, ώστε να
Περισσότερα -
✩ 104o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Editorial: Η χωροταξία του χάους Συνεντεύξεις: Σωτήρης Λίβας, Χάιντς Χέλε, Γιώργος Θεοχάρης, Βίκη Κοσμοπούλου Αφιέρωμα στον Θεόδωρο Γρηγοριάδη Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία Εργαστήρι του συγγραφέα: Νίκος Δροσάκης Βιβλία: Με 100 λέξεις: Κόρμακ Μακάρθι Με 500 λέξεις:
Περισσότερα
