Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Τίτλοι Ευγενείας
07/09/2022, 10:10 πμ

Τίτλοι Ευγενείας

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //

 

Σημείωμα για το μυθιστόρημα «Οι Τέσσερις Κοντεσίνες» της Πηνελόπης Τσιάλα από τις εκδόσεις Βακχικόν

 

Το 1868 εκδίδεται το πρώτο μέρος των Μικρών Κυριών. Έναν χρόνο μετά θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος του θρυλικού μυθιστορήματος της Λουίζα Μαρί Άλκοτ που έμελε να καθιερωθεί στην πρώτη γραμμή των πλέον αξιομνημόνευτων μυθιστορημάτων. Χωρισμένο σε δύο μέρη παρακολουθεί την ενηλικίωση τεσσάρων κοριτσιών που μες στην δίνη της ιστορίας του καιρού τους αγαπιούνται, μισούν, ερωτεύονται και πεθαίνουν, έχοντας εκπληρώσει την τροχιά μιας βιογραφίας από εκείνες που πλάθει η ζωή με υλικά όπως το τίποτε. Η Λουίζα Μαρί Άλκοτ διαθέτει την σπάνια ικανότητα να μετουσιώσει τις εμπειρίες μιας ζωής σε ένα βαθιά ανθρώπινο και τρυφερό μυθιστόρημα που απλώς επαληθεύει την βεβαιότητα πως η ιστορία μιας ζωής γράφεται πάντα με τον πιο απρόβλεπτο και αναπάντεχο τρόπο.

Μια τέτοια ιστορία ξαναζεί στο υπέροχο μυθιστόρημα Οι τέσσερις Κοντεσίνες της Πηνελόπης Τσιάλα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Μέσα στην ανεμελιά της παιδικής ηλικίας, μια φιλία ανθίζει και δένει τέσσερα κορίτσια. Την Παυλίνα, την Τόνια, τη Γιολάντα και την Αθηνά. Μια φιλία δυνατή σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσε να υπάρξει και στα αλήθεια ένα παρόμοιο δέσιμο. Άγνωστο αν θα μπορούσε στα αλήθεια. Σίγουρα όμως το όνειρο αυτό ζωντανεύει στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Και αν πιστέψατε πως διαβάζοντάς το θα γνωρίσετε μια φιλία όμοια με θάλασσα λάδι που ποτέ δεν αναταράσσεται από κανένα κύμα, γελαστήκατε.

Με αυτές τις απλές μα περιεκτικές συστάσεις το οπισθόφυλλο του βιβλίου παραχωρεί με αδρές πινελιές την πλοκή μιας ιστορίας απλής όπως η ζωή. Οι ζωές που δένονται μοιραία, τα όνειρα και οι στόχοι τεσσάρων ζωών που μπλέκονται και ανθίζουν για να ακυρωθούν νικημένα και αστόλιστα, επειδή έτσι το θέλησε η ζωή. Η Παυλίνα, που κοιτούσε λάμποντας από χαρά τα είκοσι ένα κεράκια, η Παυλίνα Πολίτου μια οπτασία, μια νεράιδα, μια κούκλα ζωγραφιστή. Η Τόνια, η Γιολάντα ιδεαλίστρια, ανθρωπίστρια, προοδευτική και η Αθηνά Παπαδοπούλου, μια μικρή μητέρα για τις πολύτιμες φιλενάδες της. Ρόλοι δοσμένοι από την ζωή. Η ωραία, η φιλόδοξη, η τρυφερή, η μαχόμενη. Όλες τους γυναίκες διαμορφωμένες κάτω από το άστρο της εποχής τους, τέσσερα κορίτσια σαν όλα εκείνα που περνούν γελώντας κάτω από τα μπαλκόνια μας και κάνουν κομμάτια την εγκατάλειψη του Αυγούστου. Βέλη που εκτινάσσονται μες στις δεκαετίες, όταν κανείς δεν γνωρίζει ποιο από όλα θα πέσει την ώρα της απόλυτης ακμής του. Σπασμένες κιόλας κούκλες Μπάρμπι μα δεν το γνωρίζουν. Και ονειρεύονται στα χέρια της Πηνελόπης Τσιάλα που δένει στο υφάδι της την πλοκή αυτού του μυθιστορήματος ζωής. Μια ιστορία εμπνευσμένη από την γυναικεία φύση, μια ιστορία γιομάτη από την γοητεία της δυνατής φιλίας. Εκείνης που αντέχει μες στον χρόνο, που δοκιμάζεται και αφήνει την τελευταία της πνοή, όταν πια έχεις γνωρίσει καλά πως πόνος δεν είναι άλλο από το άδειο σκοτάδι της πόρτας. Εκείνης που ξέρει να συγχωρεί και να θυμάται, μιας ιστορίας μπολιασμένης με άρωμα κοριτσιού και το είδος της εγκαρτέρησης που κρατάει άσβηστη την πιο αυθεντική αγάπη από όλες τις  εκδοχές της. Τον έρωτα μιας φιλίας, σφυρηλατημένης στα λάθη, τις επιθυμίες, τις τρομερές και αδυσώπητες προτεραιότητες που ακόμη και αν τις λογαριάζουμε για δικές μας, ξυπνούν αυθαίρετα μες στην ζωή μας, δείχνοντας έναν δρόμο απρόσμενο για την μοίρα μας. Κορίτσια κατάκοπα από τον αγώνα για να κερδίσουν την ζωή, τον έρωτα και το όνειρο. Κορίτσια με την πίκρα της Μπίλι Χόλιντεϊ και όλων εκείνων των τραγουδιών που έκαναν κάποτε λόγο για μια καρδιά καταδικασμένη σε αιώνιο χειμώνα.

 

Πηνελόπη Τσιάλα

 

Και στο φόντο, ο μεγάλος και αξεπέραστος παράγων χρόνος που αφήνει την ζωή θολή πίσω από τα τζάμια. Αυτός ο αιώνιος εχθρός που φθάνει δίχως θόρυβο, βάφοντας με αβάσταχτα χρώματα τις ανθρώπινες καρδιές. Αυτός θα σφραγίσει τις αποφάσεις, τους δισταγμούς, τις επανεξετάσεις, αυτός και μόνο αυτός θα φέρει τις τέσσερις Κοντεσίνες απέναντι στον εαυτό τους, σαν χειρόγραφα που γυρεύουν πια ένα τέλος. Στις σελίδες της Πηνελόπης Τσιάλα ο χρόνος είναι το μεγάλο ποτάμι, εκείνος ο κίνδυνος που όλα τα διαβρώνει. Στο τέλος θα απομείνουν αλώβητα μονάχα τα πιο βέβαια πράγματα, εκείνα που κανένας άνεμος δεν μπορεί να σαρώσει, πελάγη κρυμμένα με ντροπαλές ντάλιες όσο βλέπουν τα μάτια σου. Μα πρέπει πρώτα να περάσει κανείς διαδρόμους σκοτεινούς, ώσπου να φθάσει εκεί. Πρέπει να ζήσει την νιότη του, να αφήσει τις πληγές να πουν το τραγούδι τους. Έτσι τελειώνουν τα μυθιστορήματα για να ανοίξουν και πάλι όταν μετά από χρόνια, δίνεις ζωή ξανά στα πρόσωπα, κρατώντας μια παλιά φωτογραφία, ένα ξεπεσμένο κάδρο με όλους τους ήρωες  του νικημένους.

Έχουν φύλλο τα μυθιστορήματα; Εκείνοι που ξέρουν το αρνούνται. Δρόμοι τους είναι οι ανθρώπινες επιλογές, υλικά τους τα αισθήματα που πυκνώνουν και ξοφλάν και ξανάρχονται όπως η τρελή κάποιου φεγγαριού. Πάει να πει πως τα μυθιστορήματα δεν υπακούν σε ανθρώπινους φραγμούς και ολομόναχα απλώνουν το χέρι, λέγοντας το τραγούδι τους που είναι γιομάτο από την ερημιά απροσμέτρητων αιώνων ανθρωπιάς. Έτσι και το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Τσιάλα που έρχεται να ζευγαρώσει τις εκδόσεις της από το Βακχικόν μετά την νουβέλα Αγγελική Μορφή. Φαντάζει κοριτσίστικο, γραμμένο με όρους γυναικείας ψυχολογίας. Όμως κυμαίνεται γοητευτικά μες στην έκταση του χρόνου, κοιτάζοντας την ανόθευτη συγκίνηση μες στα μάτια. Μες στην εποχή της απόλυτης ευφυίας και του μονολόγου η Πηνελόπη Τσιάλα και οι εκδόσεις Βακχικόν, καθώς τα πράγματα κυλούν με ρυθμούς εξωφρενικούς μες στα σιφόνια της πραγματικότητας, ξαναλέει μια ανθρώπινη ιστορία. Με ταλέντο και τρυφερότητα, στοιχεία που μας αναγκάζουν να προσμένουμε με ενδιαφέρον κάθε της εμπλοκή με το εξαντλητικό είδος της μυθιστοριογραφίας, αυτό που γυρεύει ρυθμό εσωτερικό, πλοκή και λέξεις ικανές να επαναφέρουν μυρωδιές, βλέμματα, θυσίες και αποχαιρετισμούς.

Οι Τέσσερις Κοντεσίνες. Της Πηνελόπης Τσιάλα, από τις ποιοτικές εκδόσεις Βακχικόν.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top