Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Με το βλέμμα στραμμένο στον Καρυωτάκη
22/01/2020, 1:03 πμ

Με το βλέμμα στραμμένο στον Καρυωτάκη

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Γιώργος Ε. Αναστασάκης «Οι σκιερές γωνίες του μυαλού», εκδ. Βακχικόν

 

Στις μέρες μας οι περισσότεροι ποιητές χρησιμοποιούν τον ελεύθερο στίχο. Σπάνια βρίσκουμε σύγχρονους ποιητές, που να προτιμούν την παραδοσιακή φόρμα και ακόμα πιο σπάνια βρίσκουμε ποιητές, που να έχουν την ευχέρεια να χρησιμοποιούν και τα δύο είδη. Υπάρχει, λοιπόν, μια άποψη, που χαρακτηρίζει συλλήβδην όλους τους ποιητές, που χρησιμοποιούν την παραδοσιακή φόρμα, ως ξεπερασμένους. Όμως, το παραπάνω δεν ισχύει. Ένας σύγχρονος ποιητής, είτε γράφει σε παραδοσιακό, είτε σε ελεύθερο στίχο, δεν είναι ξεπερασμένος, αρκεί να έχει κάτι να πει στον σύγχρονο αναγνώστη, που τον διαβάζει.

Με αυτές τις σκέψεις, διαβάσαμε την ποιητική συλλογή του Γεώργιου Ε. Αναστασάκη: «Οι σκιερές γωνιές του μυαλού», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν» και διαπιστώσαμε ότι ο ποιητής χρησιμοποιεί κυρίως τον παραδοσιακό στίχο ενώ σε κάποια ποιήματά του συναντάμε ορισμένες λέξεις της κρητικής διαλέκτου. Προφανώς, ο ποιητής έχει επηρεαστεί από τις κρητικές μαντινάδες, χωρίς να τις μιμείται καθώς ο ίδιος γράφει μεγαλύτερα ποιήματα.

Ας δούμε λίγο τον τίτλο. «Οι σκιερές γωνιές του μυαλού», έχουν διττή σημασία. Θα μπορούσαν να είναι εκείνες οι γωνιές, όπου γίνονται οι σκοτεινές σκέψεις, όμως, η έμπνευση αρκετά συχνά βρίσκει του ποιητές τα βράδια. Άρα, στις σκιερές γωνιές του μυαλού καρπίζει το δέντρο της έμπνευσης.

Ο Γεώργιος Ε. Αναστασάκης χωρίζει την ποιητική του συλλογή «Οι σκιερές γωνιές του μυαλού» σε τρία μέρη: «Ελεγεία», «Σάτιρες» και «Τα νηπενθή». Και οι τρεις τίτλοι μας παραπέμπουν στις ποιητικές συλλογές του Καρυωτάκη, όπου όπως μαθαίνουμε στο βιογραφικό σημείωμα πρόκειται για πρότυπο του ποιητή. Θα σταθούμε στο πρώτο μέρος, όχι μόνο γιατί περιλαμβάνει τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής, αλλά και γιατί μας άρεσε λίγο περισσότερο.

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο ποιητής έχει πρότυπό του τον Καρυωτάκη. Αυτό σημαίνει ότι τον έχει μελετήσει καλά και από εκεί προκύπτουν οι δικοί του αυτόχειρες, που δεν αναβάλουν όπως στον Καρυωτάκη και που: «Κοιτούν τριγύρω φευγαλέα / και για στερνή φορά την φύση / κι ένα αηδόνι που μοιραία / τώρα για κείνους θα σιγήσει.» Στο ίδιο μοτίβο είναι και το «Γράμμα στη νεαρά που επιχείρησε να αυτοκτονήσει».

Ένα θέμα με το οποίο καταπιάνεται στα ποιήματά του ο Γεώργιος Ε. Αναστασάκης είναι οι σχέσεις μεταξύ των σύγχρονων ανθρώπων στις οποίες επικρατεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και το δίκιο του ισχυρότερου: «Το χρήμα έχουνε σκοπό, ποτέ σαν μέσο / για χάρη του τον αδελφό τους αδικούν / χύνουν το αίμα του, ποτίζονται κι ανθούν / κι έπειτα λένε την πληγή θα περιδέσω.»

Πέρα, όμως, από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, ο ποιητής περιγράφει και άλλα κοινωνικά δεινά, όπως το δράμα των προσφύγων και πως αντιμετωπίζονται από την κοινωνία. Οι πρόσφυγες στοιβάζονται σε καταυλισμούς. Οι σύγχρονοι «Άνακτες» δηλώνουν ικανοποιημένοι: «Κ’ οι ως τα χθες δριμείς κριτές / στον κουρνιαχτό –στο νέφος / δήθεν θρηνούν υποκριτές / έσβησε κάποιο βρέφος…».

 

Γιώργος Ε. Αναστασάκης

 

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει και η αναφορά γενικότερα σε ποιητές. Ο Γεώργιος Ε. Αναστασάκης αφιερώνει δύο ποιήματα – ένα «στους δαφνηφόρους ποιητές» και ένα «στους αδικημένους ποιητές». Το δεύτερο είναι και το πιο συγκινητικό καθώς τελειώνει με τους παρακάτω στίχους: «Γι’ αυτούς δεν έχει ανατολή, / και τα κλειστά γραπτά τους / τα μελετά ματιά θολή / αφτί κωφό γροικά τους.»

Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Γεώργιου Ε. Αναστασάκη είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, που ενώ επιμένει στην χρησιμοποίηση της παραδοσιακής φόρμας έχει πολλά να πει στον σύγχρονο αναγνώστη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top